Navy Corpsmen: De beste vriend van een Marine

De corpsmen waarschuwden mij dat de lucht daar dun was, maar ik merkte het niet op. Dit was mijn eerste gevechtspatrouille en als een kind dat in het donker werd gevangen, was ik verontwaardigd.

De smalle wegen rond de 6, 000 voet bergen van Torkhem, Afghanistan maken de strijdgeharde Marines. Ik was ingebed in iets wat de Taliban niet nerveus maakt.

De chauffeurs, die zich meer gedraagt ​​als wandelaars dan woestijnkrijger, vergemakkelijken hun Humvees langs de paden met één oog op het pad en de andere pragmatisch scannen de onbeperkt grotten en nomadpopulaties voor de vijand.

Ik heb niet bewogen - niet een millimeter - terwijl we langs de paden zo smal geklommen waren dat ik eerlijk dacht dat als ik te hard adem, zou ik ons ​​over de kant twijfelen en ons meer dan een mijlpaal deden tot zekere dood.

Ik heb niet ingeademd. Ik knipper niet. Ik wachtte op de Taliban om ons van achter elke rots te achtervolgen, en er waren veel rotsen.

HN "Doc" Joseph Nededog, merkt op mijn witte knokjes.

"Je weet, ik wacht al maanden op een van die geiten om van deze bergen af ​​te vallen," zei Nededog. 'Ze doen nooit,' zei hij met een grijns. Ik lachte en eindelijk ademde.

Dat is wat "Docs" doen. Ze maken iedereen comfortabel, als je een corpsman bent voor mariniers in het hart van een opstandig land, waardoor een fotojournalist zijn lunch laat liggen en zijn longen werken is een gemakkelijke dag.

Nededog is slechter gezien.

Het was immers niet de vijand die deze vechtveteranen traag maakte, en terecht zo. Het was Afghanistan zelf, niet de beleërde Taliban, die de eerste ziel van 3rd Platoon in een Humvee-rollover minder dan een maand voor deze patrouille beweerde.

Doc Nededog rolde die dag ook; Nog steeds slaagde hij erin om zijn turretvunner te vinden die onbeweeglijk liep, verpletterde tussen zijn wapen en de onverbiddelijke Afghanistan woestijnvloer. Het was niet genoeg. Derde Platoon verloor die dag een Marine. Het verliezen van een Marine is verschrikkelijk, maar voor deze Marines, alle Marines, was de gedachte om een ​​corpsman te verliezen onvoorstelbaar.

Zo veel Mariniers houden van hun corpsmen.

"We zijn hier een broederschap. Om een ​​corpsman te verliezen zou een enorme slag zijn, "zei Marine SSgt. Matthew Morse, 3e Platoon Commander, "misschien meer dan het missen van een mariene, omdat onze corpsmen onze veiligheidsdoeken zijn. 'En als je actief probeert om een ​​van de meest gevaarlijke guerrilla-oorlogvoerders uit de wereld te ontwijken, brengt je een hel van een veiligheidsdoek.

"Corpsmen hebben de trauma training om te reageren op elke situatie," zei Morse."De corpsman die in het voertuig was dat een Marine had gerold en gedood, had genoeg bewustzijn om van zijn verwondingen te herstellen en nog steeds de Marine te behandelen. '

En dat is wat Marines verwacht dat corpsmen doen omdat de geschiedenis zegt dat ze dat willen. Geen enkele beoordeling in de Marine is meer ingericht voor dapperheid dan het ziekenhuiscorpsman. De Marines vragen zich niet af of hij hun leven redt. Ze vragen zich gewoon af wanneer.

"Het zijn moeilijk genoeg om een ​​Marine te zijn, en we zijn hun corpsmen," zei HMC Claude English, 1/3 Marine Battalion Medical Chief. 'We zijn degenen die hen thuis krijgen voor mama en vader. Als ze pijn krijgen, komen ze naar je toe en daarom koesteren ze jou. "

Rolvers zijn de minste van de bezorgdheid van Doc Nededog vandaag. Slechts een paar kilometer weg van hun konvooi, zwaaide zwarte rook in de woestijnhemel.

Te ver weg om deze Mariniers te beschadigen, heeft het niet meer dan een blik gekregen. De bezienswaardigheden en geluiden van de oorlog beïnvloeden ze niet meer.

Maar de geuren doen.

De brandende afvalstoffen en ruwe rioolgeuren lijken als goedkoop parfum, waardoor sommige gebieden van Afghanistan een onvergetelijke stank krijgen.

"De geur herinnert mij altijd aan dat er iets niet hier is," zei Nededog.

Uren later, terug bij Firebase Torkhem, officieel genaamd Forward Operating Base (FOB) Torkhem, ontdekten de Marines dat de rook, veroorzaakt door een explosieve brandstofwagen explosie van een geïmproviseerd explosief apparaat (IED), voor hen bedoeld zou zijn .

"De Taliban weten dat we hier de Afghaanse grenspolitie helpen," zei Morse. 'Het zou lelijk kunnen zijn, maar de grenspolitie heeft hun werk gedaan. Ze vonden de bom in voldoende tijd om iedereen weg te krijgen. Niemand was gekwetst, niet eens de bestuurder. '

Nog een jaar geleden zou de bom volgens de internationale politie mentors het doorgeven naar de bestemming. De training werkt.

Daarom slaat Doc Nededog en zijn Marines de bergen van Afganistan op en voert de woestijnen over. Ze spelen grote broer aan de ontwikkelende Afghaanse grenspolitie, waardoor ze op zichzelf staan. Het idee dat er weinig bullies zouden zijn, zou een gevecht met een klein broer met zo'n vurige broer en zussen hebben. Tot nu toe heeft het plan gewerkt, waardoor de 3-jarige corpsmen - combat-wise - erg verveeld zijn.

De mariniers brengen hun corpsmen nog steeds omdat slechte dingen in de oorlog gebeuren, maar niet vandaag.

Al met al was het nog een rustige dag voor Nededog. Zeker, hij diende als een getrouwd oor voor een paar mariniers, gaf een aantal doxycycline (anti-malaria medicatie) uit, en zorgde ervoor dat zijn krijgers gehydrateerd bleven, maar niemand had een zuigende borst gewond van een kogelkogel of gescheiden ledematen van een mijn . Niemand schreeuwde, 'Corpsmen Up! 'Niet vandaag, hoe dan ook.

Savvy corpsmen leren inactiviteit genieten.

"Niemand ontplooit bij de Mariniers en verwacht zich vervelen," zei Nededog. 'Maar hier, waar elke dag je laatste kan zijn, is het goed, saai. "

Niettemin is Nededog voorbereid op het ergste en verwacht het elke dag.

Zijn verzorging begon bij Field Medical Service School (FMSS) East, Camp Johnson, N.C., een van de twee broedplaatsen van Fleet Marine Force (FMF) voor zeilers deze dagen. FMSS West, gelegen in Camp Pendleton, Californië, dient als de andere bron.

Daar, mariniers en mariene getest zeilers instappen de basisvaardigheden en instincten zullen corpsmen de gedachten van Marines op hun missie moeten houden.

"Mariniers vechten harder als ze een goede corpsman bij hen hebben," zei Morse. 'Dan zijn ze geen zorgen over het sterven, ze hebben zich zorgen over de missie en dat is een van de beste manieren om ervoor te zorgen dat iedereen thuis in leven komt. "

Nededog is volgens zijn peloton een goede.

"Hij is een van ons," zei Marine PFC Oscar Repreza.

En als een Marine dat zegt, weet dat elke gekruide corpsman geen beter compliment bestaat.

"Eerst en vooral moet je respect hebben," zei Engels. "De belangrijkste factor in een succesvolle FMF-corpsman is om zich aan te passen aan de levensstijl van het Marine Corps. Dit betekent elke dag leven en adem als een Marine. U PT met hen en u valt niet uit. Je wandelt met hen, je valt niet uit. Op patrouilles kent u de hand signalen omdat u een Marine, een Marine bent die gewoon veel medische kennis heeft. "

Alle derde corpsmen van de 3e Platoon volgen die corpsman gedragscode.

"Ik was gewoon een E-2 toen ik meldde aan mijn eerste Marine Corps-eenheid," zei HM2 (FMF / SW / AW) Dennis Astor, Senior Corpsman, Forward Operating Base Torkhem. 'Ik heb net gedaan wat ze deed. Ik stond hun plichten, vrijwillig voor hun werkpartijen, enz. Als een Marine om hulp vraagt, gaf ik het elke keer aan hen. '

Als je dat niet doet, ben je waardeloos voor hen.

"Het ergste wat een corpsman kan doen is om zijn Marines te verraden," zei Astor. "Pak je pak op een wandeling, stop of geef excuses, of draai een Marine af die hulp nodig heeft en ze zullen je nooit vergeven. Als je een goede corpsman bent, zullen de Marines alles voor je doen, maar als je een slechte corpsman bent, haat je je en geloof je dat je dat niet wilt. "

Er is niets anders dan respect voor de corpsmen in 3e Platoon. Hun senior corpsmen verdienden het in een andere woestijn.

"In Irak is mijn konvooi door een IED getroffen," zei Astor. 'We hebben die dag meerdere mariniers verloren, en ik weet zeker dat de enige reden dat ik niet gestorven was, omdat ik zo klein ben. De pantser op de truck omvatte me helemaal. "

Gewond, hij behandelde nog steeds zijn Marines. In feite weigerde hij huis bestellingen en kwam maanden later terug naar zijn eenheid om opnieuw met hen te vechten. Hij draagt ​​nog steeds shrapnel in zijn hoofd van die aanval en wordt herinnerd aan zijn aanwezigheid op zeer koude Afghaanse ochtenden.

"Ze vertelden me dat het meer schade zou doen om het te verwijderen," zei Astor. "Ik voel het echt met mijn Kevlar-helm op. "

Geurige Marines hebben een nog dieper respect voor corpsmen.

"Eerlijk gezegd, soms leggen de corpsmen de Marines te schamen wegens wat ze kunnen doen," zei Morse. "Ze dragen meer gewicht dan ons omdat ze dragen wat we dragen, en al hun medische spullen.'

De corpsman kan, wanneer hij goed is, Mariniers helpen met meer dan medicijnen. Hij kan een inspiratiepunt zijn.

"Als een Marine moe wordt op een wandeling en ziet dat de corpsman gewoon met een chugging komt, motiveert hij zich om door te gaan," zei Morse.

In Torkhem draaien alle 1/3 Docs door de verschillende opdrachten van de peloton. Of de Marines patronen op en neer bergen, of wandelen 25 mijl langs een beweerde IED hot zone, een van de 1/3's corpsmen kan het werk goed genoeg doen voor de Marines om er niet aan te denken.

"Humps zijn leuk," zei Nededog. 'De beklimmingen kunnen hier rond zijn, maar we gaan er doorheen. Het Afghaanse Nationale Leger (ANA) droeg ons voor, omdat we niet zo snel beklommen als toen we het eerst kwamen. Maar we zetten ze een keer in onze uitrusting, waaronder een armband, en ze hebben vijf minuten niet geduurd. "

De Marines van Nededog hebben beter geklommen. En zo deed de Docs.

Corpsmen zoals Doc Astor, HM2 (FMF) Scott "Doc" Kuniyuki, en Doc Nededog duwen zich niet, zodat ze de Marines kunnen schitteren. Ze doen het, zodat ze er altijd voor hen zijn. Omdat de grootste angst die een corpsman heeft, is dat hij geen marine kan helpen wanneer hij hem nodig heeft.

"In het Marine Corps is er geen zaak als kantooruren," zei Astor. "In een reguliere kliniek zie ik elke dag patiënten vanaf 0700-1700, maar met mijn Marines, ben ik 24/7 beschikbaar. We noemen het kazernes geneeskunde, en het is belangrijk. "

Documenten zullen naar verwachting veel meer doen dan hand-out band-aids en Motrin. Ze vullen de rol van broers, beste vrienden, vaders, psychologen, chaplains of wat de Marine op dat moment nodig heeft.

"Mariniers komen naar ons voor comfort, en het maakt niet uit of het fysiek, mentaal of emotioneel is omdat we onze Marines willen gezond zijn," zei Astor. "We zoeken problemen en raadplegen regelmatig met hen. Zij weten dat we elke dag zorgen, niet alleen wanneer ze natuurlijk medische hulp nodig hebben. "

Het is de taak van de corpsmen, ongeacht hun omgeving. De strengheden van de oorlog kunnen vaak beheersbare problemen opleveren. Een gevecht met een vrouw, geldproblemen of ander slecht nieuws kan een Marine's geest van zijn missie afnemen en hem pijn doen.

De Marines in Torkhem praten met hun corpsmen omdat zij hun corpsmenzorg kennen.

"Alles kan je hier vermoorden," zei Nededog, "een IED, een kogel, onzorgvuldigheid of gewoon ongeluk. We weten dat we ervoor zorgen dat onze Marines elke seconde van elke dag op hun spel staan. "Hoewel de corpsmen naar verwachting een cure-alls zijn voor wat ze ook een Marine betreffen, weten ze dat hun medische expertise pas in het spel komt wanneer dat nodig is. Anders zijn ze Mariniers in elke zin van het woord.

"Corpsmen moeten hand-aan-hand vechtvaardigheden kennen, want als ze met mariniers uitgaan, zouden ze misschien moeten vallen en vies tijdens een brandweer," zei Sgt. Michael Belliston. 'Ze moeten hun weg naar een pijnlijke Marine moeten vechten, of met die Marine kunnen uitsteken."

Zo leren de corpsmen. Ze leren hoe ze hand-aan-hand vechten, hoe ze MK-19 granaatlancers schieten, Humvees rennen, rappel maken, patrolleren, enz. En ze doen het aan de voorkant, niet alleen tijdens trainingsoefeningen terug in de staten.

De zeelieden houden hun eigen.

"Ik ben altijd onder de indruk geweest van het niveau van vaardigheden die zij bezitten van de relatief korte hoeveelheid trainingen die ze doorgaan," zei Morse. "Mijn corpsmen kunnen hier op elk wapen springen en uitoefenen, evenals elke Marine. Heck, ik heb een aantal docs ontmoet die elke Marine in zijn peloton kon uitstoten. '

Nog steeds zouden de Mariniers liever de corpsmen hun kampgereedheid niet moeten bewijzen tijdens een brandweer.

"Een goede corpsman zal afronden afronden als we hem nodig hebben," zei Morse, "maar we proberen ze achter te houden, zodat ze er rond zijn om ons te redden. "

Naast een zeker schot zorgt Marine Corps leiderschap ervoor dat hun mariniers begrijpen dat documenten toegankelijk zijn, maar ze zijn nog steeds in het leger. Het is een standaard die zij vanaf het begin als onderdeel van de legendarische discipline Marines gebruiken om oorlogen te winnen.

"Ik maak het een punt wanneer ik naar een nieuwe peloton komt om onze documenten voor te stellen," zei Morse. 'Ik zal iets zeggen:' Ik weet dat hij doc is en hij is teruggelegd, maar je zal hem respecteren en behandelen alsof je een Marine zou hebben '. "

Het respect stroomt beide manieren.

"Ik verwacht ook dat mijn corpsmen niet bang zijn om te spreken als ze zien dat een van mijn Marines iets verkeerd doet. "

Kortom, de Marines verwachten dat hun docs wel een Marine zijn.

En dat is ook het doel van de docs omdat dat is wanneer ze weten dat ze hun werk doen.

"Het beste compliment dat we een corpsman kunnen geven," zei Morse, "is om ze te behandelen, net zoals we een Marine zouden hebben. “