< De meest gênante sollicitatiegesprekken

Sommige mensen zijn gevoelig voor lastige ontmoetingen of gênante fouten; voor anderen vinden deze cringe-worthy momenten plaats op precies de verkeerde tijd - inclusief een sollicitatiegesprek.

We hebben allemaal ons grote aantal blunders gehad en soms na een sollicitatiegesprek dat vreselijk mis is, kun je alleen maar grinniken over jezelf en de geleerde lessen nemen. En, zoals Eleanor Roosevelt ooit zei: "Leer van de fouten van anderen.

Je kunt niet lang genoeg leven om ze allemaal zelf te maken. "

Meest gênante sollicitatiegesprekken

Hier is een compilatie van enkele van de genante sollicitatiegesprekmomenten waarover ik heb gehoord. Hopelijk kun je de les toepassen op je eigen sollicitatie en misschien zelfs lachen als een komische opluchting van je eigen baan.

Candle Store Cologne: Ik vroeg een broeder van mijn broederschap om advies over het vinden van een baan. Hij had veel geluk gehad en ondanks de zware banencompetitie had hij drie goede aanbiedingen. Hij beweerde dat zijn 'geheime aanraking' was dat hij altijd een afdruk van zijn sollicitatie stuurde, gespoten met een straal dure cologne.

Toen ik solliciteerde naar mijn eerste baan, deed ik hetzelfde. Ik kreeg een telefoontje terug in een paar dagen, nam een ​​interview af en ging naar binnen in mijn cologne, denkend dat zijn geheim had gewerkt.

Nou, ik had het geluk dat ik solliciteerde naar een bedrijf met een relaxte kantoorcultuur.

Ze hadden allemaal grapjes gemaakt dat de applicatie sterk naar een 'winkel in een winkelcentrum van kaarsen' had geroken en dat ze 'het hele kantoor had gestonken'. 'Gelukkig waren ze onder de indruk van mijn werkervaring en huurden me toch in, maar nu weet ik dat het geheim van mijn vriend niet werkt!

Altijd kloppen eerst: Ik had te veel kopjes koffie en moest de badkamer echt gebruiken voordat mijn afspraak begon.

Ik rende naar binnen van mijn auto en begon al mijn riem los te maken toen ik de unisex-badkamer met één stal binnendrong.

Blijkbaar hoorde ik de vrouw niet binnen schreeuwen: 'Eén seconde! 'toen ik de deur opendeed, omdat ik naar binnen liep, net toen ze haar rok voor de gootsteen aan het fixeren was. Ik gooide recht tegen haar aan, verontschuldigde me en rende weg. Ik schaamde me zo dat ik naar een andere badkamer in het gebouw liep. Toen het tijd was voor mijn interview, werd ik doorverwezen naar een hoekkantoor en raad eens wie mijn interviewer was - de vrouw waar ik in de badkamer was binnengelopen!

Bijlagen dubbel controleren: Ik had haast met solliciteren naar een stageprogramma in Londen, omdat ik me realiseerde dat de dag dat ik het programma online vond, de dag was waarop de aanvraag moest worden ingediend. De deadline was middernacht en die dag had ik les tot negen uur. Het was tien tegen de tijd dat ik thuiskwam en de tijd vloog voorbij toen ik klauterde om mijn cv, sollicitatiebrief, aanbevelingen en sollicitatie op te stellen.

Ik heb snel alle materialen aan mijn e-mail toegevoegd en net toen ik op verzenden klikte, besefte ik dat ik het verkeerde document voor mijn sollicitatie-essay had bijgevoegd: in plaats van 'London Abroad Program Essay' had ik het dagboek ingevoegd dat ik in Microsoft had bewaard Woord over het semester dat ik het jaar daarvoor in Londen had gestudeerd, dat een vergelijkbare titel had.

Ik heb geprobeerd een ander essay te sturen waarin ik uitlegde hoe mijn ervaring me eigenlijk een betere kandidaat maakte omdat ik bekend was met de Londense cultuur en de stad kende, maar het dagboek was niet 100 procent 'veilig voor werk' zoals het was boekte alle delen van mijn tijd daar, van mijn bezoek aan het Buckingham Palace tot nachten in de pub. Ik heb nog nooit van het programma gehoord.

Ezels versus olifanten: Ik had een echte ruk van een interviewer die leek te proberen te ontcijferen tot welke politieke partij ik behoorde. Hoewel politiek totaal niet relevant was voor dit bedrijf, was het de maand voorafgaand aan de presidentsverkiezingen, dus ik denk dat hij er gewoon echt van in de war was.

Eerst vroeg hij: 'Als je een dier was, zou je dan een ezel of een olifant zijn? 'Ik zei dat ik het ook niet zou zijn, en voordat ik kon bedenken welk dier ik zou zijn - een vreemde interviewvraag, ik weet het - hij onderbrak:' Dus als ik na het eten in je woonkamer zou komen, naar welk kanaal zou je dan gaan?

Fox of MSNBC? '

Nogmaals, ik zei geen van beide, mijn tong bijtende ondanks het feit dat ik fervent politieke overtuigingen heb en daadwerkelijk campagne heb gevoerd voor bepaalde kandidaten. Hij bleef op me drukken en ik probeerde neutraal te blijven, maar toen begon hij te tieren over de verkiezingen en uiteindelijk werd het een volledig politiek gevecht. Uiteindelijk stormde ik uit en natuurlijk werd ik niet ingehuurd.

Do not Walk Down Memory Lane: Het is een kleine wereld die ze zeggen, en tijdens een recent sollicitatiegesprek, kwamen mijn interviewer en ik erachter dat we naar dezelfde universiteit gingen, in een klein stadje aan de oostkust. Mijn man werd geboren in die stad en daar woonde het hele leven, dat is waar we elkaar ontmoetten.

Hoewel de interviewer ongeveer vier jaar ouder was dan ik, kenden we nog steeds veel van dezelfde mensen. Toen we het verleden begonnen te verspillen, kwam ik tot een vreselijk besef - zij was de zuster van de vrouw die mijn man op zeer jonge leeftijd was getrouwd en vervolgens gescheiden, om met mij mee te gaan toen ik een baan kreeg in Los Angeles. Het was een erg rommelige breuk geweest en ze had geen twee-en-twee bij elkaar gebracht totdat we het verleden begonnen te bespreken, omdat ik mijn achternaam niet veranderde toen we trouwden omwille van mijn carrière.

Toen ze de connectie eenmaal had ontdekt, merkte ik dat ze probeerde beleefd te blijven, maar het werkte gewoon niet. Ze wees het interview af en ik heb nog nooit van het bedrijf gehoord.

Social Hour bij Starbucks: Ik was net terug van een lange voorjaarsvakantie - ik was al een semester vroeg op school en bracht bijna twee maanden door op Ibiza, Spanje - en had een last-minute interview voor een zomer geregeld gemeenschap slechts twee dagen na aankomst in de Verenigde Staten.

Ik maakte de fout om het interview in een Starbucks op mijn universiteitscampus in te plannen en had verschillende pechvluchten - een, mijn interviewer was een jonge man die eruitzag als hij mijn 'bro' was in plaats van een potentieel werkgever; twee, het was de finale tijd dus iedereen zat in de coffeeshop en studeerde af naar afleiding. Het interview werd vele malen onderbroken door mijn vrienden die naar me toe liepen, me vroegen toen ik thuiskwam in de States en commentaar gaf op de foto's die ik op Facebook had geplaatst.

Na de derde onderbreking vertelde ik mijn vriend dat ik in een interview was en dat ik anderen liet weten dat ik het later zou inhalen. Tegen die tijd was de schade aangericht. Ik heb de baan niet gekregen.

Het is 5 O'Clock Somewhere: Ik had een zeer belangrijk vervolggesprek op een vrijdagochtend, maar ik had me onophoudelijk voorbereid, had een goed telefoongesprek de eerste keer in de buurt en was vrij zeker over hoe het interview zou blijken.

Omdat ik moest springen op de metro en naar mijn parttime baan moest gaan na het interview, besloot ik om vóór het interview bij de slijterij langs te gaan om me voor te bereiden op wat ik me voorstelde als een feestje. Ik kocht een fles wodka in een winkel op de hoek en begon toen naar het kantoorgebouw te lopen. Mijn zenuwen groeiden en ik dacht dat het geen kwaad zou doen als ik maar één keer zou schieten om de rand eraf te halen. Dus ik nam een ​​slok en schoof de fles in mijn aktetas.

Nadat we elkaar de hand schudden, begint de interviewer aan de lucht te snuffelen en vraagt ​​of ik heb gedronken. Natuurlijk zei ik nee, maar toen rook ik voor mezelf hoe sterk de geur van Vodka was. Ik legde haastig uit dat ik een fles wodka voor een vriend had opgehaald en in mijn aktetas droeg - alsof dat de situatie nog beter maakte. Ik kreeg geen terugroepactie.

Het belang van puppyopvangers: Ik heb onlangs een hond geadopteerd die erg slecht verlatingsangst heeft als ze alleen in huis wordt achtergelaten. Ik had een sollicitatiegesprek gepland voor de late namiddag en ondanks het feit dat ik het had gevraagd, kon ik niemand vinden om voor haar te zorgen gedurende de twee uur dat ik dacht dat ik weg zou zijn. Uiteindelijk heb ik haar met me meegenomen en achtergelaten in de auto, en vervolgens geregeld dat mijn verloofde de auto met zijn reservesleutel zou pakken en haar naar het park zou brengen totdat mijn interview af was.

Het was een warme dag maar ik wist dat het maximaal tien of vijftien minuten zou duren om alleen in de auto te zijn; plus, ik liet alle ramen opengebarsten. Nou, iemand van het bedrijf kwam binnen van een late lunch en zag mijn hond in de auto. Ze rende het kantoor in, dat erg klein is, en begon te brullen over wat een vreselijke persoon hun hond in de auto zou achterlaten als het weer zo was en hoe ze de politie zou gaan bellen.

Ik hoorde de roekeloosheid die ze aan het creëren was vanuit het kantoor waar ik zat en ik wilde absoluut niet dat de politie mij opbelde, dus moest ik het interview onderbreken en de situatie uitleggen, hoewel ze niet veel om gaf mijn uitleg. Blijkt dat die vrouw inderdaad een van toezichthouders zou zijn geweest als ik had aangenomen, maar dat hoefde ik niet te zeggen.

Ik ben de baan kwijtgeraakt aan een plastic vork: <> Mijn huisgenote en ik hebben de slechte gewoonte om onze gerechten op te stapelen, in de mate dat we nooit schone vaat hebben en onze gebruiksvoorwerpen altijd ondergronds worden begraven van de gootsteen. Om dit goed te maken heb ik weer een heel slechte gewoonte ontwikkeld: stelen, of zoals ik graag zeg, 'lenen', plastic gebruiksvoorwerpen van plaatsen als Starbucks, Subway, Chipotle … je krijgt de foto. Mijn interview was in een hoofdkantoor in het zakelijke district van mijn stad, wat betekent dat er veel fastfoodrestaurants zijn waar werknemers lunchen en koffie krijgen. Ik kwam heel vroeg aan voor mijn interview en besloot dat ik van de gelegenheid gebruik zou maken en wat keukengerei zou verzamelen voor het appartement. Tegen de tijd dat ik naar binnen ging voor mijn sollicitatiegesprek, had ik op een vijftal verschillende plaatsen een handvol gereedschap geplukt - wat betekent dat ik waarschijnlijk tussen de 50 en 70 vorken, messen en lepels in mijn handtas had.

Ik ging zitten voor het interview en op een bepaald moment schopte ik mijn tas omver - en alle keukengerei vloeide op de grond. Ik wist niet wat ik moest zeggen, dus begon ik te stotteren en het enige wat ik kon bedenken was: 'Oh, mijn kamergenoot vroeg me om deze te halen. 'Ik heb de baan niet gekregen.

Meest voorkomende fouten bij sollicitatiegesprekken

Hier zijn nog enkele sollicitatiegesprekken voor kandidaten voor het maken van een baan, waaronder het niet nemen van de tijd om zich voor te bereiden - en geen idee hebben over uw toekomstige werkgever, de verkeerde kant opgaan, iets verkeerd zeggen, ook praten veel - of niet genoeg praten.