De moderne geschiedenis van de forensische wetenschap

Vandaag lijkt het erop dat forensische wetenschapsloopbaan overal is. Specialisten worden uitgebracht en in hoogwaardige proeven op de tribune gebracht. Experts worden voortdurend geïnterviewd voor analyse op het nieuws, en televisieprogramma's zoals CSI tonen de glorie en intriges van onderzoeken naar criminaliteitscènes.

Verrassend, terwijl het gebruik van wetenschap in strafrechtelijke onderzoeken op een of andere manier al sinds het Romeinse Rijk was geweest, is het idee van forensische wetenschap als een discipline en een carrière nauwelijks 100 jaar oud.

Het is pas in de vorige eeuw geweest dat de rechtshandhavingsinstanties en de rechtssystemen zo sterk zijn geconcentreerd op het gebruik van wetenschappelijke praktijken bij onderzoeken op het gebied van criminele situaties.

Tot het midden van de negentiende eeuw was het gebruik van wetenschap in onderzoeken bekend en besproken, maar de juiste toepassing van wetenschappelijke principes was nog niet volledig uitgewerkt. Gedurende de geschiedenis waren er voorbeelden van verschillende bewijzen die leidden tot veroordelingen of vrijspraken die lijken te lijken op wat we kennen herkennen als forensisch.

Versnelde vooruitgang

In de jaren 1800 is de toepassing van het wetenschappelijk principe op strafrechtelijke onderzoeken versneld. Kleding- en plantaardige korrels werden gebruikt om verdachten op de schermen van misdaden te plaatsen. De uitvinding van de camera bracht op het gebruik van fotografie om criminele scènes te documenten en te bewaren. Waterstofperoxide werd ontdekt om te schuimen als het werd geoxideerd toen het hemoglobine in contact kwam, waarbij het vermogen bleek te testen op de aanwezigheid van bloed.

Al deze vooruitgang kwam snel en woedend en gecombineerd om een ​​vernieuwde ijver voor wetenschap op het gebied van criminologie te brengen. Mysterie romans en detective verhalen werden populair geworden in de mainstream cultuur, onder leiding van belangrijke personages zoals Sir Arthur Conan Doyle's iconische Sherlock Holmes.

Fingerprints Forge the Way

Natuurlijk waren dit allemaal belangrijke aspecten van de proliferatie van forensische wetenschap als een discipline.

Misschien was het meest belangrijke voorschot echter de onafhankelijke werken van engelsmannen Henry Faulds en William Herschel en Amerikaanse wetenschapper Thomas Taylor waarin de uniekheid van menselijke vingerafdrukken en hun potentieel gebruik worden geïdentificeerd om mensen te identificeren die leiden tot de codificatie en normalisatie van aanvaarde praktijken binnen de forensische wetenschap.

Dr. Edmond Locard, Pioneer

Geen vermelding van de geschiedenis van de forensische wetenschap zou compleet zijn zonder de enorme bijdragen van Dr. Edmond Locard, een Franse wetenschapper, en criminoloog die wet en geneeskunde bestudeerde, te bespreken. Locard voorstelde de gedachte dat "alles een spoor achterlaat", een principe dat vandaag de dag in het onderzoek van de criminele scene prevaleert.

Locard's Exchange Principle heeft het idee aangenomen dat alles en iedereen die een misdaadtoneel binnenkomt, een aantal bewijzen achterlaten. Evenzo nemen iedereen en alles wat een deel van de misdaadscène met zich mee als ze vertrekken.

Het eerste misdrijflaboratorium

Locard's overtuiging en onderzoek leidde hem om de politieafdeling in Lyon, Frankrijk te overtuigen om hem een ​​kantoor en een personeel te verschaffen om bewijzen uit misdaden te analyseren. De twee zolderkamers en zijn twee assistenten werden al snel het 's werelds eerste misdaadlaboratorium.

Specialiteiten in Forensische Wetenschappen

Vandaag heeft het veld van forensische wetenschap alles behalve ontploft. Technologische vooruitgang zorgt voor een betere analyse en begrip van wetenschappelijke principes in alle soorten bewijzen. Dit zorgt op zijn beurt dat onderzoekers op het gebied van misdaadtoneel uitlaten en expertise opdoen in gebieden zoals bloedvlekpatroonanalyse en ballistiek.

DNA-analyse

De vooruitgang van de twintigste eeuw werd grotendeels gebouwd op basis van het fundament van de negentiende eeuw, het perfectioneren van technieken bij zowel de analyse als het behoud van bewijsmateriaal. In de late jaren 1900 was misschien wel de grootste doorbraak in het misdaadonderzoek, sinds de vingerafdrukken, de standaardpraktijk kwam met de komst van DNA analyse en identificatie.

De toekomst van de forensische wetenschap

Het recente gebruik van DNA in strafrechtelijke onderzoeken heeft niet alleen geleid tot positieve identificatie van talloze criminelen, maar heeft ook geleid tot vervallen van eerdere veroordelingen en de vrijlating van honderden onschuldige mensen.

Met nieuwe vooruitgang in de politietechnologie en de informatica wordt het onderzoek naar criminaliteit en forensische wetenschap pas precies als we in de toekomst gaan.

Werken in de forensische wetenschap

Werken als een misdadige onderzoeker kan een uiterst gunstig perspectief zijn. Omdat het veld nog relatief nieuw is, kunnen de forensische wetenschapsloopbaan u op de hoogte brengen van nieuwe technieken, technologie en onderzoek. Bovendien kunt u goed slapen en weten dat u werkt aan de rechter om anderen te helpen.