Militaire woonsituatie en huis van rekord

In het Militair van de Verenigde Staten is er een verschil tussen de termen "Home of Record" en "Legal Residence."

"Home of Record" en "Legal Residence" mag niet hetzelfde adres zijn. Een's 'Home of Record' is de plek waar men woonde toen ze binnenkwam in het leger (of, in het leger opnieuw ingeschreven, als men kiest).

"Home of Record" wordt gebruikt om reisrechtelijke rechten te bepalen wanneer men van het leger scheidt.

Het heeft niets te maken met het stemmen of betalen van belastingen, het registreren van voertuigen, noch enige van de andere voorrechten van staatsburgerschap.

"Home of Record" kan alleen worden gewijzigd als er meer dan één dag in gebruik is, of een fout op te lossen.

"Wettelijke woonplaats" of "woonplaats", daarentegen, verwijst naar de plaats waar een militair lid van plan is terug te keren en na ontslag of pensioen te leven en die hun "vaste woning" beschouwen. Juridisch verblijf bepaalt welke lokale (staats) fiscale wetten een militair lid is onderworpen en in welke lokale (gemeente, provincie, staat) verkiezingen zij kunnen stemmen.

Omdat de militaire leden wettelijke verblijfplaats in één staat hebben, maar in een andere staat zijn gevestigd, kunnen de militaire leden de belastingen betalen, voertuigen registreren, stemmen etc. , in hun "wettelijke woonplaats", in plaats van de staat waar zij gevestigd zijn. Dit kan soms leiden tot een fiscaal voordeel omdat verschillende staten militaire loon van staatsbelasting vrijstellen.

Betekent dat een militair lid hun "wettelijke woonplaats" kan veranderen wanneer ze dat willen, en vermijd daarom de betaling van staatsbelasting? Niet helemaal. Onder de wet is "wettelijke woonplaats" de plaats waar het militaire lid van plan is om te leven nadat ze van het leger zijn afgescheiden of uit pensioen gaan. Het is de plaats waar zij hun "permanente woning" beschouwen.

Afhankelijk van hun dienstverlening en lokaal beleid kan een actief militair lid hun "wettelijke verblijfplaats" veranderen door hun lokale basiskantoor en / of basisfinancieringskantoor te bezoeken en het invullen van een DD-formulier 2058, Statuut van de wettelijke verblijfplaats .

Het leger is echter door middel van regelgeving verplicht om ervoor te zorgen dat militaire leden hun "wettelijke verblijfplaats" niet veranderen met als enige doel een belastingvoordeel te verkrijgen. Bij het veranderen van uw "wettelijke woonplaats" kunnen militaire ambtenaren bij het juridisch kantoor (of financieel kantoor) daarom een ​​zekere mate van bewijs verlenen dat u de nieuwe staat beschouwt als uw "vaste woning". Het gemakkelijkste bewijs is fysiek aanwezigheid in de staat. " Als u op dit moment staat in een staat en wenst dat u uw vaste woning maakt, is het over het algemeen vrij makkelijk. Als u op dit moment niet in de staat staat, wenst u uw permanente woning te maken en is er nooit gestationeerd, dan wordt het veel moeilijker.Over het algemeen heb je een specifiek adres nodig, niet alleen de staat in het algemeen. U kunt uw voornemens laten zien om wettelijk ingezetene te worden door zich aan te melden om in de nieuwe staat te stemmen, door uw auto in de nieuwe staat te registreren en aan te melden, door een rijbewijs in de nieuwe staat te ontvangen, of door een nieuwe laatste testament en testament op te stellen (met vermelding van uw nieuwe staat als uw wettelijke verblijfplaats).

Het kopen van onroerend goed in de nieuwe staat zal uw claim ook versterken.

Tenzij u zulke duidelijke voornemens kan tonen, zal het leger u waarschijnlijk niet toelaten om uw "wettelijke woonplaats" te veranderen.

Bijzondere zorg moet worden gegeven om ervoor te zorgen dat uw loonregisters actueel zijn met betrekking tot uw wettelijke staat residentie. Als u niet correct bent, kunt u afwijken van de betaling van de belastingen naar de verkeerde staat, of u betaalt belastingen en boetes in meer dan één staat. Als u twijfelt over uw wettelijke woonplaats, neem dan contact op met uw juridische assistentiekantoor.

U kunt ook een W-4 formulier invullen om het bedrag van de terughouding of vrijstelling van belastingsbelasting te bepalen.