Inflation targeting: Definitie, hoe het werkt

Definitie: Inflatie gericht is een monetair beleid waarbij de centrale bank een specifieke inflatie zet als doel of doel. Het wil dat je gelooft dat de prijzen zullen stijgen. Dat maakt dat je nu dingen kaft voordat ze meer kosten.

De meeste centrale banken gebruiken een inflatiedoel van 2,0%. Dat geldt voor de kerninflatie. Het brengt het effect van voedsel- en energieprijzen uit. Deze prijzen zijn volatiliteit maand-tot-maand, terwijl de monetaire-beleidsinstrumenten traag werken.

Het duurt zes tot achttien maanden voordat een rentekoersverschil de economie beïnvloedt.

De Federale Reserweraad maakt gebruik van de prijsindex voor de persoonlijke consumptieuitgaven om de inflatie te meten. Voor januari 2012 gebruikte het de Consumer Price Index.

De Fed richt zich ook op economische groei en werkloosheid. De ideale groei van het BBP is 2-3%. Het natuurlijke werkloosheidspercentage bedraagt ​​4,7% - 5,8%.

Hoe Inflation Targeting werkt

Waarom zou de Fed of een centrale bank willen inflatie? Je zou denken dat de economie beter zou presteren zonder dat er nog een prijsverhoging plaatsvond. Immers, wie wil hogere prijzen? Maar een lage en beheerde inflatie is de voorkeur aan deflatie. Dat is wanneer de prijzen dalen. Je zou denken dat het een goed ding zou zijn. Maar mensen zullen het kopen van huizen, auto's en andere big-ticket artikelen afschaffen als de prijzen later lager zullen zijn.

Het probleem is het creëren van het juiste economische klimaat om stijgende prijzen te creëren.

Daar komt de inflatie targeting in. De federale overheid spoort economische groei door liquiditeit, krediet en banen aan de economie toe te voegen. Genoeg groei en vraag overstijgen aanbod. Als de prijzen stijgen, is dat de inflatie.

Er zijn twee manieren om groei te creëren. De Fed doet het door expansief monetair beleid om de rentetarieven te verlagen.

Congres doet het met discretionair fiscaal beleid. Dat vermindert de belastingen of verhoogt de uitgaven. Voor meer, zie Inflatie en deflatie.

De gevaren van deflatie worden geïllustreerd door de ineenstorting van de huizenmarkt in 2006. Naarmate de prijzen daalden, verloor de huiseigenaren het eigen vermogen en zelfs het huis zelf. Nieuwe potentiële kopers huurden in plaats daarvan. Ze waren bang dat ze geld zouden verliezen bij een huisinkoop. Iedereen, inclusief beleggers, wachtte op de woningmarkt om te herstellen. Daardoor heeft het gebrek aan vraag de huisprijzen gedwongen tot een neerwaartse spiraal. Kopers kwamen niet in de huizenmarkt op de grond totdat ze wisten dat de prijzen hoger zouden gaan. Dat is het geval voor elke andere markt waar deflatie in de gaten is gekomen.

Waarom Inflation Targeting werkt

Inflatie targeting werkt omdat het de verwachtingen stelt over de inflatie en het beleid van de Federal Reserve.Ten eerste doet een gezonde economie beter met wat verwachting van inflatie. Waarom? Wanneer de consument verwacht dat de prijzen in de toekomst stijgen, zijn ze gemotiveerd om nu meer te kopen, zodat ze de lagere prijs kunnen krijgen. Dat "koop meer nu" filosofie stimuleert de vraag die nodig is om de economische groei te richten.

Het is het tegenmiddel tegen het monetaire beleid van het verleden. In 1973 ging de inflatie bijvoorbeeld van 3,9% naar 9,6%.

De Fed verhoogde de rentetarieven van 5,75 tot 13 punten in juli 1974. Zij reageerde vervolgens op politieke druk en daalde de koers naar 7, 5 in januari 1975. De inflatie bleef voorbijgaan, met dubbele cijfers tegen april 1975.

De Fed veranderde de Fed-fondsenkoers dramatisch en inconsistent in een korte periode. Die verwarde prijszetters over zijn beleid. Bedrijven waren bang om de prijzen te verlagen als de rentevoet daalde. Ze waren niet zeker dat de Fed niet alleen zou omdraaien en tarieven opnieuw verhogen.

Federal Reserve Chairman Ben Bernanke introduceerde inflatie-targeting in de Verenigde Staten. De ervaring van de jaren zeventig leerde Bernanke dat het beheersen van inflatie verwachtingen een cruciale factor was bij het beheersen van de inflatie zelf. Het laat mensen weten dat de Fed het expansieve monetaire beleid zal doorgaan tot de inflatie het doel van 2% bereikt.

Als de prijzen oplopen, kopen mensen nu meer omdat ze hogere prijzen voor consumentenproducten willen vermijden. Voor investeringen kopen ze nu omdat ze ervan overtuigd zijn dat ze later een hoger rendement zullen geven. Als de inflatiedoelstelling juist is gedaan, stijgen de prijzen net zo dat mensen vroeger dan wel later kopen. Inflation targeting werkt omdat het de vraag net genoeg stimuleert.

Hoe begon de inflatie targeting?

Centrale banken in Duitsland en Zwitserland hebben in de late jaren 1970 eerst de inflatie-doelstelling gebruikt. Ze moesten na het Bretton Woods Internationaal Monetair Stelsel ineengestort worden. De waarde van de Amerikaanse dollar is gedaald, waardoor andere valuta's hoger zijn. Duitsland is altijd voorzichtig geweest om een ​​herhaling van de hyperinflatie die er in de jaren twintig in de loop van de jaren twintig was te voorkomen. Het succes ervan heeft ertoe geleid dat andere landen inflatie-targeting gebruiken. In de jaren negentig hebben Nieuw-Zeeland, Canada, Engeland, Zweden en Australië het beleid aangenomen. Sindsdien hebben veel opkomende markteconomieën ook omgezet in inflatie gericht: Brazilië, Chili, Tsjechië, Hongarije, Israël, Korea, Mexico, Polen, de Filippijnen, Zuid-Afrika en Thailand. Niemand die het heeft aangenomen heeft het opgegeven. Dat is een testament voor het succes ervan. (Bron: Opmerkingen van Ben Bernanke tijdens Gouverneur van de Federale Reserwebank, Een Perspectief op Inflatie Targeting, 25 maart 2003)