Federale Bank- en Financiële Reglementen

Definitie: Federale financiële voorschriften zijn nationale regels en wetten die gelden voor banken, beleggingsondernemingen en verzekeringsmaatschappijen. Zij beschermen u tegen financieel risico en fraude.

In de jaren tachtig begon de federale overheid deregulering. Het wilde de Amerikaanse banken toestaan ​​om sterkere concurrenten te zijn. Dat creëerde een groter probleem. Buitenlandse landen blameerden de lax-Amerikaanse bankregels voor de financiële crisis in 2008.

In november 2008 riep de G-20 Washington op om de regulering van hedgefondsen en andere financiële bedrijven te verhogen. Het was toen te laat.

De Dodd-Frank Wall Street Reform Act

In 2010 duwde Senator Frank Dodd en Congresman Barney Frank eindelijk door de bankhervorming. Hun daad vereist dat banken hun hoofdkussentje verhogen. Het geeft de Federal Reserve de bevoegdheid om grote banken te splitsen, zodat ze niet te groot worden om te falen. Het elimineert de leemten voor hedge funds, derivaten en hypotheekmakelaars. De "Volcker Rule" verbiedt Wall Street-banken om hedgefondsen te bezitten of beleggersfondsen te gebruiken om derivaten te verhandelen voor hun winst.

Dodd-Frank heeft een Consument Financieel Beschermingsagentschap opgericht onder de U. S. Treasury Department. Dit geeft staten het recht om banken te regelen en de mogelijkheid om federale voorschriften te beschermen ter bescherming van het publiek. Het raadt ook een onafhankelijk agentschap aan met de bevoegdheid om systematische risico's die de gehele financiële industrie beïnvloeden, te evalueren.

Het vermindert het executive loon door de aandeelhouders een niet-bindende stem te geven. Het agentschap werd oorspronkelijk voorgesteld in 2009. De lobby van de bank heeft het voorkomen. Voor meer, zie Dodd-Frank Wall Street Reform Act.

Reglementen in 2013

In het najaar van 2013 heeft de federale reserve grote banken nodig om meer liquide activa toe te voegen. Dat betekende dat ze activa nodig hadden, zoals Treasurys en andere overheidsobligaties, ze konden snel voor contant geld verkopen als er een andere financiële crisis was.

Deze verhoogde liquiditeit had een ander effect. De 25 grootste banken steeg hun aandelen van deze obligaties met 88 procent tussen februari 2013 en februari 2015. Dat daalde opbrengsten op de langlopende schatkistjes, hoewel de economie beter werd en de aandelenmarkt bloeide. Voor meer informatie over hoe dit werkt, zie hoe effecten effecten hebben op de aandelenmarkt?

De verplichting van de Fed verminderde ook liquiditeit in de obligatiemarkt zelf. Veel banken hielden op obligaties in plaats van te kopen en te verkopen. Dat maakte het moeilijker om kopers te vinden wanneer dat nodig was. Verminderde liquiditeit zou dit in 2014 kunnen hebben bijgedragen aan de obligatieflitsongeluk. De regulering van de Fed zou het waarschijnlijker maken dat een obligatiemarkt ineenstort. Tegelijkertijd vermindert het de kans dat een bepaalde bank faalt.(Bron: "Overheard on the Street", The Wall Street Journal, 11 mei 2015.)

Zal regelgeving een andere crisis voorkomen?

Deze regelingen zouden voorkomen hebben dat fouten zoals Lehman Brothers van de economie en de overheid van de overheid zouden zijn. Zij beschermen consumenten tegen onethische hypotheek- en creditcardaanbiedingen.

Regelgeving kan niet voorkomen dat innovatie die producten creëerde zoals credit default swaps. Bedrijven maken winstgevende producten in onvoorziene gebieden.

Regelgevers kunnen deze innovatie niet stoppen, en moeten ze niet. Het is aan particulieren om zichzelf te informeren en alert te blijven bij het nemen van financiële beslissingen. (Bron: "Financiële Hervorming," Economist, 17 juni 2009.)

Moet Obama nog meer gedaan hebben?

In zijn 2008-campagne beloofde Barack Obama strengere regelgeving over de handel in voorkennis. Hij wilde regelgevende agentschappen stroomlijnen, met name degenen die toezicht houden op banken die van de overheid lenen. Hij wilde een financiele marktadviesgroep oprichten, de transparantie voor financiele informatie vergroten en de handelsactiviteiten die de markten zouden kunnen manipuleren, scheuren.

Eens verkozen heeft president Obama een economisch team samengesteld dat meer federale regels ondersteunt. Obama benoemde voormalige federale reserve-voorsitter Paul Volcker voor zijn economische herstel advies panel.

Volcker beschuldigde de economische crisis op de slechte regulering van de financiële sector. Hij is een bekende voorstander van strengere beperkingen.

De Securities and Exchange Commission staat centraal in de federale financiële regelgeving. President Obama benoemde Mary Schapiro als voorzitter. Zij was een andere advocaat voor meer regelgeving. Een van de eerste dingen die zij deed was om de regelgeving op de SEC zelf te verhogen.

De Federal Reserve nam de controle over bedrijven die te groot waren om te falen, zoals de American International Group Inc. De Federal Deposit Insurance Corporation is verantwoordelijk voor de afwikkeling van commerciële banken voordat ze failliet gaan. Maar deze agentschappen hadden geen betrekking op hedgefondsen en hypotheekmakelaars.

Sarbanes-Oxley

In 2002 heeft het Congres de Sarbanes-Oxley Act overgenomen. Het was een regelgevende reactie op de corporate schandalen van Enron, WorldCom en Arthur Anderson. Sarbanes-Oxley verplicht top executives om bedrijfsrekeningen persoonlijk te certificeren. Als er sprake was van fraude, zouden deze leidinggevenden strafrechtelijke sancties kunnen hebben. Destijds waren velen bang dat deze regelgeving gekwalificeerde managers zou afschrikken om topposities te zoeken.

Intrekking van Glass-Steagall

In 1999 heeft het Congres de Glass-Steagall Act ingetrokken. Door de intrekking kon commerciële banken investeren in derivaten en hedge funds. Het heeft ook de mogelijkheid om beleggingsbanken deposito's te nemen. Het betekende een verschuiving om de markt te laten regelen. Als gevolg daarvan hebben bedrijven zoals Citigroup geïnvesteerd in credit default swaps. Deze bedrijven vereisen miljarden in bailoutfondsen in 2008.