Vaststellen van de grote werkgeversstatus in het kader van de PPACA

De economie verandert, en er is veel geschreven over loonstagnatie en stijgende kosten voor gezondheidszorg. Als gevolg hiervan hebben we werknemersprotesten gezien voor minimumloonverhogingen, regelgevende veranderingen die de minimumsalarisdrempel voor werknemers met een loondienst verhogen en wettelijke sancties die zijn ontworpen om ervoor te zorgen dat betaalbare minimale gezondheidszorg dekking op de werkplek beschikbaar is.

Wat de gezondheidszorg specifiek betreft, is de Verenigde Staten enigszins uniek in termen van de afhankelijkheid van zorgplannen voor werkgevers.

Dit komt grotendeels toe door de loonsvries en andere inflatiemaatregelen die tijdens de Tweede Wereldoorlog werden geïmplementeerd, waardoor werkgevers niet-loonvoordelen aanbieden als aansporingsaanvragen voor werknemers. Sindsdien is de door de werkgever gesponsorde verzekering de voornaamste bron van ziektekostenverzekering in de Verenigde Staten geweest, die ongeveer 159 miljoen mensen buiten de wereld heeft. Van 1999 tot 2011 steeg de stijging van de gemiddelde premies voor ziektekostenverzekeringen en de bijdragen van werknemers tot premies voor gezondheidszorg echter aanzienlijk hoger in zowel de lonen van werknemers als de inflatie.

Dit document concentreert zich op de verplichting van een werkgever om de gezondheidszorg dekking te bieden en meer in het bijzonder wanneer afzonderlijke organisaties worden beschouwd als een 'enkele werkgever' voor de doeleinden van de PPACA.

De PPACA

In 2010 is de wet inzake patiëntenbescherming en betaalbare zorg (PPACA) gericht op het verminderen van de onverzekerde bevolking en vermindering van de gezondheidszorgkosten. Het vereist onder meer dat de meeste Amerikaanse burgers en wettelijke ingezetenen een ziektekostenverzekering hebben, (ii) op ​​basis van de gezondheidsuitkering "uitwisselingen" (ook wel de "ziektekostenverzekeringsmarkt" genoemd) iii) afzonderlijke uitwisselingen creëert waardoor kleine dekking dekking kan krijgen, iv) nieuwe voorschriften opleggen op gezondheidsplannen in de uitwisselingen en op de individuele en kleine groepsmarkten, en (v) Medicaid uitbreidt tot 133% van het federale armoedevlak.

Met betrekking tot werkgevers legt de PPACA een "beoordelbare betaling" op (die wordt aangeduid met een "Employer Shared Responsibility Payment") op grote werkgevers die niet betaalbare minimale gezondheidszorg dekking bieden als een "fulltime werknemer "ontvangt een premie belastingkrediet voor het aanschaffen van individuele dekking op een van de uitwisselingen.

Een "voltijdse werknemer" is een werknemer die gemiddeld 30 uur per week dienst heeft. Een grote werkgever is over het algemeen een werkgever die in het voorafgaande kalenderjaar gemiddeld gemiddeld 50 voltijdse medewerkers heeft op werkdagen. Om te bepalen of een werkgever een "grote werkgever" is, zijn in eerste instantie echter voltijdse werknemers (voltijdse werknemers) en voltijdse werknemers in de richting van de drempel.

Op 14 februari 2014 heeft de IRS en de Amerikaanse Schatkist de definitieve voorschriften uitgevaardigd over de bepalingen inzake werkgever gedeelde verantwoordelijkheid onder de PPACA. Volgens de verordeningen kunnen grote werkgevers op twee manieren aansprakelijk zijn voor een "Betalingsverplichting voor werkgever gedeelde verantwoordelijkheid":

• De werkgever biedt geen gezondheidsdekking of biedt dekking aan minder dan 95% van de voltijdse werknemers en de afhankelijke personen van die werknemers, en tenminste één van de voltijdse werknemers ontvangt een premie-belastingkrediet om te helpen dekking op een uitwisseling te betalen (§ 4980H (a)), of
• de werkgever biedt gezondheidsdekking voor alle of tenminste 95% van de voltijdse werknemers, maar tenminste één voltijdse medewerker ontvangt een premie-belastingkrediet om te helpen dekking op een uitwisseling te betalen, die kan optreden omdat de werkgever geen dekking heeft verleend aan die werknemer of omdat de dekking de werkgever heeft aangeboden dat de werknemer onbetaalbaar was of de minimale waarde niet gaf. Als een deelnemer van de werknemer in de premie voor de door de werkgever verstrekte dekking de werknemer meer dan 9,5% van de jaarlijkse huishoudelijke inkomsten van die werknemer zou kosten, wordt de dekking niet als betaalbaar beschouwd voor die werknemer. Een plan voorziet in een minimumwaarde indien het tenminste 60 procent van het totale bedrag dekt van de kosten van de uitkeringen die volgens het plan zullen worden verwacht (§ 4980H (b)).

Zie "Focus op gezondheidshervorming, samenvatting van de betaalbare zorgwet, de Henry J. Kaiser Family Foundation. "

Wie wordt beschouwd als een enkele werkgever?

Hoe voltijdse werknemers en voltijdse equivalenten worden berekend en geteld, heeft veel discussie gehad en valt buiten het bereik van dit document. Dit document concentreert zich op wanneer afzonderlijke bedrijven entiteiten kunnen worden beschouwd als een "enkele werkgever" voor de doeleinden van de PPACA.

Het antwoord hierop ligt bij artikel 414 van de Internal Revenue Code. Volgens IRC §414, onder b), "alle werknemers van alle vennootschappen die lid zijn van een" gecontroleerde groep corporaties "… worden behandeld als in dienst van een enkele werkgever" en onder IRC §414 (m), "alle werknemers van de leden van een aangesloten dienstengroep [in wezen een groep bedrijven die samenwerken om elkaar of samen aan diensten te verlenen] worden behandeld als in dienst van een enkel lid. "

Volgens §1. 414 (c) -2, onder a), van de Schatkistregelgeving, "twee of meer ambten of onder gemeen- schappelijke ondernemingsbedrijven": een groep van ambten of bedrijven die ofwel (i) een "dochteronderneming controle ", ii) een" broerszustergroep van ambten of bedrijven onder gemeenschappelijk toezicht ", of iii) een" gecombineerde groep van ambten of bedrijven onder gemeenschappelijk toezicht. “

Een ouder-dochteronderneming bestaat over het algemeen uit organisaties met een gemeenschappelijke ouder die tenminste 80 procent van het aandeel van een vennootschap of 80 procent van de winstbelang of het kapitaalbelang van een vennootschap bezit.

Een broerszuster gecontroleerde groep is een groep van twee of meer organisaties die handel verrichten of bedrijven als (i) dezelfde vijf of minder personen die particulieren, boedels of trusts zijn, rechtstreeks of indirect een beheersend belang in elke organisatie bezitten en (ii) "effectieve controle hebben."Zo gebruikt het een tweedelig test, met de volgende definities:

• Beheersend belang - 1. 414 (c) -2 (b) (2) - de uitdrukking "beheersend belang" betekent ten aanzien van een vennootschap eigendom van aandelen die ten minste 80 van de totale gecombineerde stembevoegdheid van alle stemgerechtigde aandelen of ten minste 80 procent van de totale waarde van aandelen van alle categorieën aandelen van de vennootschap of, met betrekking tot een vennootschap, een belang van 80 procent van de winst of het kapitaal van het vennootschap ; en
• Effectieve controle - 1. 414 (c) -2 (c) (2) - personen zijn in "effectieve controle" van een organisatie die een vennootschap is als zij meer dan 50 procent van de totale gecombineerde stemkracht van alle klassen van stemgerechtigde aandelen of meer dan 50 procent van de totale waarde van aandelen van alle categorieën aandelen of als zij een totaalbedrag van meer dan 50 procent van de winstrente of kapitaalbelangen van een vennootschap bezitten.

- 9 -> De IRS geeft het volgende voorbeeld van de broers-zus tweedaagse eigendomstest:

Adams en Bell Corp

zijn in handen van vier aandeelhouders, in de volgende percentages: Stap 1 - Beheersende Rentetest

Aandeelhouder

Adams Corp	Bell Corp	A
80%	20%	B
10%	50% > C	5%
15%	D	5%
15%	TOTAAL	100%
100%	Om het eerste deel van de test, dezelfde vijf of minder gewone eigenaars moeten meer dan 80% van de aandelen bezitten of een belang in alle leden van de gecontroleerde groep hebben.	In dit voorbeeld bezit de vier aandeelhouders samen 80% of meer van de aandelen van elk bedrijf. De eerste test is voldaan, aangezien de aandeelhouders 100% van de aandelen bezitten.

Stap 2 - Effectieve Beheertest

Aandeelhouder

Adams Corp

Bell Corp	Identieke eigendom% in beide bedrijven	A	80%
20%	20 %	B	10%
50%	10%	C	5%
15%	5%	D	5% > 15%
5%	TOTAAL	100%	100%
40%	Om aan het tweede deel van de test te voldoen, hebben dezelfde vijf of minder gewone eigenaren controlegroep) meer dan 50% van elke vennootschap bezitten, rekening houdend met de eigendom van elk persoon uitsluitend voor zover deze aandelenbezit identiek is met betrekking tot elk der vennootschap.	In dit voorbeeld, hoewel de vier aandeelhouders samen 80% of meer van de aandelen van elke vennootschap bezitten, bezitten zij niet meer dan 50% van het aandeel van elk bedrijf (zij hebben slechts 40% gemeenschappelijk belang), waarbij rekening houdend met de identiteit van elk bedrijf, zoals hierboven is aangetoond.	Bij de bepaling van wie een 'belang' heeft, gelden de IRS-toewijzingsregels. "Attribution" is het concept om een ​​persoon te behandelen als een belang in een bedrijf dat eigenlijk niet eigendom is van die persoon. "Erkenning kan voortvloeien uit familie- of zakelijke relaties.

Conclusie

Of het eerlijk is dat werkgevers de last van onbeheerde gezondheidszorg kosten moeten dragen, is een beleidsvraag.Bij het structureren van meerdere bedrijven moeten franchisenemers en andere kleine ondernemers echter in gedachten houden dat, hoewel delen van het bedrijf of afzonderlijke locaties kunnen functioneren via afzonderlijke bedrijfsorganisaties voor algemene aansprakelijkheidsdoeleinden, zij nog steeds als een 'enkele werkgever' beschouwd kunnen worden voor werkgelegenheid en gezondheidszorg doeleinden.

Mullin Law, PC is een full-service commercieel advocatenkantoor opgericht in 2003. Het bedrijf is nationaal erkend op het gebied van franchise wet en biedt juridische dienstverlening op het gebied van bedrijfs-, belasting-, werkgelegenheids-, handelsmerk-, technologie- en commercieel geschillen. Cheryl Mullin heeft een JD van de Widener University School of Law en een LL. M in Belasting van de Southern Methodist University Dedman School of Law. Cheryl kan worden bereikt op (972) 852-1703 of cheryl. Mullin @ mrkpc. com.

Justin Ford Kimball, bestuurder van Baylor University, wordt gecrediteerd met het organiseren van het eerste ziekenhuisvoorschotplan voor Dallas-leraren in 1929, die de voorloper van Blue Cross was. Later stelde de Stabilisatiewet van 1942 president Roosevelt om lonen en salarissen te bevriezen in een poging om de na-oorlogse inflatie tegen te gaan. Bijgevolg begonnen werkgevers een aantal bijvoordelen, zoals pensioenen, medische verzekeringen, en betaalde vakanties en vakanties om talent te trekken en te behouden. Dit waren geen contante betalingen en hebben dus het loonplafond niet geschonden. Zo is in de Amerikaanse samenleving en de economie van de Verenigde Staten ingezet op de door de werkgever gesponsorde verzekering en andere bijvoordelen.