Kiezen voor overheidspensioenregelingen

Overheidssambtenaren kunnen niet uit pensioenstelsels kiezen. Verplichte deelname is een basisprincipe van regeringspensioenopstellingen. En de meeste overheidssambtenaren zijn er prima mee.

Regeringsmedewerkers worden automatisch ingeschreven.

Wanneer een persoon baan bij overheidsinstanties neemt, wordt deze persoon automatisch ingeschreven in het pensioenstelsel van de werkgever. Bijvoorbeeld, werknemers bij federale agentschappen dragen bij aan het Federal Employees Retirement System, of FERS.

Staten en lokale jurisdicties hebben soortgelijke systemen. Hoewel deze systemen overal in het land variëren, zijn ze grotendeels gelijk aan hoe werknemers bijdragen, hoe de lijfrenten worden gefinancierd, hoe de annuïteitsbetalingen worden berekend en hoe de pensioenuitkering wordt bepaald.

Hoewel het voor een werkgever overbodig kan zijn om deel te nemen aan een pensioenregeling die rechtstreeks uit het loon van de werknemer geld kost, is dit nodig voor een sterk pensioenstelsel dat in eeuwigheid functioneel blijft. De medewerkers van de geldmedewerkers worden gebruikt voor twee hoofddoeleinden: investeren voor toekomstige betalingen aan gepensioneerden en nu daadwerkelijk gepensioneerden betalen. Tenzij iedereen meegaat, kunnen deze twee middelen voor het geld niet worden uitgevoerd omdat er geen voldoende financiering is.

Sommigen kijken naar deze regeling en vergelijken het met het gezegde over het beroven van Peter om Paul te betalen. Tot op zekere hoogte, hun recht. Werknemers van vandaag zijn in ieder geval gedeeltelijk financiering van de annuïteitsuitkeringen aan de huidige gepensioneerden, maar als u de klok voorwaarts draait, worden de werknemers vandaag de gepensioneerden van morgen, en een nieuwe generatie werknemers deelt de pensioenen van gepensioneerden gedeeltelijk.

Zolang er werknemers zijn, verstandige beleggingen en reservefondsen, blijven deze overheidspensioenstelsels in de loop der tijd.

- Het enige geval dat werknemers niet bijdragen

De enige tijd die bestaande werknemers niet bijdragen, zijn wanneer zij terugkerende pensioenen zijn die annuïteiten uit het pensioenstelsel trekken.

Het is niet zinvol voor een gepensioneerde om bij te dragen tot een pensioenstelsel wanneer die persoon al annuïteitsuitkeringen ontvangt. Sommige pensioenstelsels belasten werkgever een vergoeding omdat de organisatorische positie van de terugkeerbehoeften niet bijdraagt ​​en derhalve het aantal bijdragen verlaagt. De vergoeding helpt het negatieve effect op het pensioenstelsel te compenseren.

Degenen die afgetreden zijn van een ander pensioenstelsel, maar werken voor een ander aangesloten organisatie, moeten bijdragen aan het systeem van de werkgever. Hoewel een terugtrekkende gepensioneerde waarschijnlijk de bijdragen zal terugtrekken alvorens de vereiste dienstjaren te bereiken om in aanmerking te komen voor een annuïteit, moeten alle werknemers bijdragen, omdat het pensioenstelsel geen enkele mogelijkheid heeft om te weten welke die een lijfrente zullen of zullen uiteindelijk niet trekken .

De overheidsfunctionarissen geven het grootste deel van de tijd geen verplichte deelname aan pensioenstelsels. Deze systemen maken de planning van de pensioen gemakkelijker in vergelijking met wat de werknemers van de particuliere sector moeten doen. Voor de meeste gepensioneerde ambtenaren vormen de pensioenlijfrenten een groot deel van hun maandelijkse inkomsten. Combineer dat met Sociale Zekerheid, dan hoeven persoonlijke besparingen niet veel van een gepensioneerde's strategie te maken om zijn of haar levensstijl te ondersteunen.

Overheidswerkers moeten op zichzelf nog redden, maar ze zijn niet zo vatbaar voor beleggingsrisico's die hun nest eieren negatief beïnvloeden. Voor de meesten is de driebenige kruk van de overheidspensioen redelijk gemakkelijk om evenwichtig te houden.