Het gebruik van Tasers in de rechtshandhaving

In bijna elke industrie blijft de technologie de manier waarop mensen hun werk doen. Of u nu een journalist, een soldaat of een accountant bent, zou uw tegenhanger van zelfs 50 jaar geleden het moeilijk vinden om de wereld te herkennen waarin u vandaag werkt door de geweldige technologische vooruitgang.

Tasers Usher Brave Nieuwe Wereld voor Rechtshandhaving

Politiebeambten zijn niet anders. De gereedschappen die de wetstoepassers dragen, zijn op veel manieren verre van diegene die zij in het niet zo verre verleden hebben gebruikt, en weinig gereedschappen hebben zo veel invloed gehad of met zoveel controverse als het elektronische besturingsapparaat, meer algemeen bekend als de Taser.

Elektronische besturingsapparatuur: ontworpen om levens te redden

Het concept van het elektronische besturingsapparaat (ECD) is gecentreerd op het idee dat potentieel gewelddadige confrontaties tot een relatief veilige conclusie kunnen worden gebracht zonder gebruik van dodelijke kracht waar mogelijk. Het ECD is niet bedoeld om een ​​vuurwapen te vervangen, maar biedt een veiliger middel om te gaan met situaties zonder dodelijke krachten. De bekendste en meest succesvolle ECD tot op heden is de Taser, vervaardigd en verdeeld door Taser International.

De uitvinding van de Taser: Science Fiction komt tot leven

Ontwikkeld in de jaren 1960 door John Cover, is het Taser Gun de belichaming van science fiction die wetenschappelijk feit wordt. Het verschilde van andere stun guns en electroshock wapens doordat het op afstand op afstand kon worden ingezet. Het wapen werd direct beïnvloed door de populaire Tom Swift sciencefiction verhalen, namelijk Tom Swift en His Electric Rifle .

Het woord "Taser" is in feite een acroniem voor Thomas A. Swift's Electric Rifle.

In tegenstelling tot het fictieve model brandt de werkelijke Taser geen bouten elektriciteit of schiet door muren zonder gaten te verlaten. Het geeft de politie en particuliere burgers echter een middel van zelfverdediging die de kansen van ernstig letsel of dood kan verminderen of elimineren, zowel voor zichzelf als voor hun aanvallers.

Niet gereed voor Prime Time

Het eerste model, dat rechtstreeks door Cover werd uitgevonden, gebruikte pistoolpoeder om geëlektrifiseerde dartels te starten. Hierdoor werd het geclassificeerd als een vuurwapen en zag het niet wijdverspreid gebruik. Politiebureaus en particuliere burgers die niet-dodelijke of minder dodelijke alternatieven voor wapens zoeken, waren begrijpelijker niet geïnteresseerd in wat ze beschouwden als een ander geweer en een mogelijke aansprakelijkheid.

TASERS Verander het spel

In de vroege jaren negentig kwamen broers Tom en Rick Smith naar Cover om een ​​middel te ontwikkelen om de sterfgevallen als gevolg van gewelddadige confrontatie te verminderen. De groep creëerde de Air Taser, een wapen dat pijltjes afgevuurde met behulp van lucht in plaats van geweerpoeier en daarmee de firearm classificatie schuurde.Met de nieuwe implementatiemethode kon het zich als een niet-dodelijk tussenwap bevinden.

Een nieuwere, effectiever en veelzijdig apparaat werd snel ontwikkeld en de wetstoepassingsgemeenschap begon potentiële voordelen voor het apparaat te zien. In 1999 begonnen agentschappen over het land de wapens te kopen voor hun officieren. Aangezien het wijdverspreid gebruik werd onder politiebureaus, werd de Taser snel uitgeroepen tot een revolutionaire nieuwe manier om zowel officieren als verdachten te beschermen. Velen hopen dat dodelijke officieren van doden en verwondingen van gewelddadige ontmoetingen aanzienlijk zouden afnemen en de schietpartijen zouden verminderen.

Het is niet lang geleden echter dat die controverse snel ontstaan ​​als politieagenten, de media en het publiek in het algemeen lijken allemaal te verwarren over de rol, het doel en de functie van dit futuristische stun gun.

Verslagen van overmatige kracht, overjachtige politie en zelfs overlijden door Taser begonnen snel in het openbare forum te komen. Verhalen van kinderen, kwetsbare volwassenen en ouderen werden "geschokt" door stunpistolen die 50.000 volts door hun lichamen schoten, Taser een slechte naam gegeven.

Beleid, normen en statistieken Bewaar de dag

Politieafdelingen in heel het land reageerden snel door het creëren van restrictiever beleid dat het gebruik van elektronische besturingsapparatuur regelde. Staatswetgevers hebben wetten aangenomen die hun opleiding en certificatie vereisen, en Taser International heeft de verzameling van gegevens over het gebruik van de Taser voortgezet.

Deze maatregelen leiden uiteindelijk tot een bredere acceptatie van het apparaat onder wetshandhavingsinstanties en hebben de plaats van de ECD als een onmisbaar handhavingsinstrument bevestigd.

Hoe de Taser werkt

De Taser serveert twee verschillende functies tijdens het gebruik van krachtstrijd. Het primaire en voorkeursgebruik ervan is als een arbeidsongeschiktheidsapparaat waarmee officieren een veilige afstand kunnen onderhouden en een bedreiging vormen die niet in staat is om terug te vechten.

Hoewel de technologie geavanceerd is, is het concept eenvoudig. Bij het ontslaan projecteert de Taser twee metalen dartjes, genaamd probes, door een cartridge van gecomprimeerd gas op te laden. De probes blijven door middel van dunne koperdraden verbonden met het apparaat, die een elektrische lading op het doel dragen.

De probes komen vaak in de huid van het doel, hoewel ze net zo effectief kunnen zijn als ze in kleding zitten, zolang zij dicht bij het lichaam blijven. Contact is veel minder belangrijk dan sondeverdeling. Hoe groter de spreiding, hoe effectiever de arbeidsongeschiktheid.

Electro Muscular Incapacitation

Als de probes naar een onderwerp reizen, verspreiden ze. Wanneer de probes hun doel bereiken, sturen ze elektrische pulsen tussen elkaar, die neuroncommunicatie verstoren tussen de spieren van de subjecten en de hersenen. Als dit gebeurt, worden de spieren van de meeste onderwerpen ongelooflijk gespannen.

Het netto effect is dat de doelgroepen niet in staat zijn om spiergroepen te betrekken voor de duur van de ladingcyclus.Dit effect staat bekend als neuromusculaire incapacitatie. Zodra de cyclus is beëindigd, gaat het effect echter weg.

ECD-laadcycli

Een enkele cyclus wordt meestal geactiveerd tot 5 seconden, hoewel een ambtenaar het eerder kan stoppen door het apparaat uit te schakelen. Zodra de probes in het doel zijn geplaatst, kan de officier meerdere cycli leveren, zoals hij nodig en passend acht.

Major Pain Compliance

Het tweede gebruik van de Taser is het verkrijgen van wat bekend staat als pijn naleving. Als de arbeidsongeschiktheid een eenvoudig concept is, is het gebruik van pijn naleving nog eenvoudiger. Als een officier zich in de buurt bevindt met een niet-conforme onderwerp, kan de Taser zonder patronen worden gebruikt om een ​​gelokaliseerde elektrische schok te leveren om pijn te leveren. Het beoogde doel van de pijn is het resistente vak te lokken om te voldoen aan de pogingen van de ambtenaar om hem te controleren.

Taser-gerelateerde sterfgevallen

Volgens de mensenrechtenorganisatie Amnesty International zijn meer dan 500 mensen in de Verenigde Staten overleden nadat zij sinds 2001 aan een Taser of ander ECD zijn blootgesteld. Amnesty International heeft erkend dat ECD's misschien niet direct verantwoordelijk zijn voor deze sterfgevallen, maar ze hebben bezorgdheid uitgesproken dat ECD's meer agressieve toepassingen van geweld door officieren kunnen aanmoedigen.

Er zijn weinig van de zogenaamde Taser-gerelateerde sterfgevallen direct toegeschreven aan de effecten van de apparaten zelf, en in plaats daarvan zijn het resultaat van specifieke officier en vakfactoren. Meestal hebben doden zich voorgekomen uit een aandoening die bekend staat als opgewonden delirium, een staat die meestal wordt gezien bij proefpersonen die hoog op bepaalde stimulanten zijn en die met officieren vechten.

Andere sterfgevallen en verwondingen hebben zich voorgedaan als gevolg van waar en hoe de wapens werden ingezet in relatie tot het onderwerp, zoals op een richel of bovenop een trappenhuis. In dergelijke gevallen kregen de onderwerpen verwondingen van dalingen in tegenstelling tot het effect van de elektriciteit uit het wapen. Om deze gevallen te verminderen, adviseren ECD-fabrikanten, en agentschappen hebben aangenomen, beleid inzake hun gebruik.

Levensbesparing en het voorkomen van letsel

Taser International en andere ECD-fabrikanten betogen echter dat correlatie niet noodzakelijkerwijs gelijk is aan oorzakelijk verband. Taser beweert dat het gebruik van elektronische besturingsapparatuur 75.000 levens heeft gereduceerd, verminderde verwondingen voor verdachten met 60 procent vermindert en beschuldigt duizenden letsels en sterfgevallen aan de politieagenten elk jaar.

Elektronische besturingsapparaten: Effectieve hulpmiddelen van de handel

Ongeacht waar u op het debat kunt komen of elektronische besturingsapparatuur een geschikt gebruik van geweld is, is het moeilijk te ontkennen dat ze een effectief hulpmiddel zijn voor de wetstoepassers van vandaag.

Tasers en andere soortgelijke apparaten, samen met andere minder dodelijke en niet-dodelijke wapens, blijven veranderen hoe officieren naderen en omgaan met agressieve en gewelddadige onderwerpen.Deze ingenieuze apparaten zijn maar een voorbeeld van hoe technologie bij wetstoepassing wordt gebruikt, evenals hoe de technologie het landschap van andere carrières in strafrecht en criminologie heeft veranderd.