Trickle Down Economics: Theory, Effect, Does It Work

Definitie: Trickle-down-economie is een theorie die zegt dat de voordelen voor de rijken doorsijpelen naar iedereen. Deze voordelen zijn meestal belastingverlagingen voor bedrijven, hoge inkomens, meerwaarden en dividenden.

Trickle-down-economie gaat ervan uit dat beleggers, spaarders en bedrijfseigenaars de echte aanjagers van groei zijn. Het gaat ervan uit dat ze extra geld gebruiken van belastingverlagingen om bedrijven uit te breiden. Beleggers zullen meer bedrijven of aandelen kopen.

Banken zullen de zakelijke kredietverlening verhogen. Eigenaren zullen investeren in hun activiteiten en werknemers inhuren. De theorie zegt dat deze werknemers hun lonen zullen besteden, waardoor de vraag zal toenemen en de economische groei zal toenemen.

Trickle-Down economische theorie

De economische theorie van Trickle-down is vergelijkbaar met die van de aanbodzijde. Die theorie stelt dat alle belastingverlagingen, zowel voor bedrijven als voor werknemers, de economische groei stimuleren. Trickle-down-theorie is specifieker. Het zegt dat gerichte belastingverlagingen beter werken dan algemene. Het pleit voor bezuinigingen op bedrijven, meerwaarden en spaartaksen. Het bevordert geen algemene belastingverlagingen. In plaats daarvan gaan de belastingverlagingen naar de rijken.

Zowel trickle-down- als aanbodkant-economen gebruiken de Laffer Curve om hun theorieën te bewijzen. Arthur Laffer liet zien hoe belastingverlagingen een krachtig vermenigvuldigingseffect hebben. In de loop van de tijd creëren ze voldoende groei om de overheidsinkomsten te vervangen die verloren zijn gegaan door de bezuinigingen. Dat komt omdat de uitgebreide, welvarende economie een grotere belastinggrondslag biedt.

Maar Laffer waarschuwde dat dit effect het beste werkt wanneer belastingen in de "Verbiedingsbereik" staan. Dit bereik gaat van een belastingtarief van 100 procent naar een hypothetische waarde ergens in het midden. Als het belastingtarief onder dit bereik ligt, zullen verdere bezuinigingen de overheidsinkomsten alleen maar verlagen zonder de economische groei te stimuleren.

Heeft het gewerkt?

Tijdens de Reagan-administratie leek het alsof de trickle-down-economie werkte. Zijn beleid, bekend als Reaganomics, hielp de recessie van 1980 beëindigen.

Reagan heeft de belastingen aanzienlijk verlaagd. Het hoogste belastingtarief daalde van 70 procent (voor degenen die $ 108, 000+ verdienen) tot 28 procent (voor iedereen met een inkomen van $ 18, 500 of meer). Reagan verlaagde ook het vennootschapsbelastingtarief van 46-40 procent.

De trickle-down economie was niet de enige reden voor het herstel. Reagan verhoogde ook de overheidsuitgaven met 2,5 procent per jaar.

Dat verdriedubbelde bijna de federale schuld. Het groeide van $ 997 miljard in 1981 naar $ 2. 85 biljoen in 1989. De meeste nieuwe uitgaven gingen naar de verdediging. Het ondersteunde Reagans succesvolle pogingen om de Koude Oorlog te beëindigen en de Sovjet-Unie ten val te brengen. De trickle-down economie, in zijn pure vorm, is nooit getest. Het is net zo waarschijnlijk dat massale overheidsuitgaven de recessie hebben beëindigd.(Bron: William A. Niskanen, 'Reaganomics', Library of Economics and Liberty.) President George W. Bush gebruikte de trickle-down-theorie om de recessie van 2001 aan te pakken. Hij heeft inkomstenbelastingen verlaagd met EGTRRA. Dat eindigde de recessie tegen november van dat jaar.

Maar de werkloosheid steeg tot 6 procent. Dat gebeurt vaak, omdat werkloosheid een achterlopende indicator is.

Het heeft tijd nodig voor bedrijven om opnieuw te huren, zelfs nadat een recessie is beëindigd. Niettemin verlaagde Bush in 2003 bedrijfsbelastingen met JGTRRA.

Het bleek dat de belastingverlagingen werkten. Maar op hetzelfde moment verlaagde de Federal Reserve de Fed Funds-rente. Het daalde van 6 procent naar 1 procent. Het is onduidelijk of belastingverlagingen of een ander monetair beleid het herstel heeft veroorzaakt.

Trickle-down economie zegt dat Reagan's lagere belastingtarieven mensen in alle inkomensniveaus hadden moeten helpen. In feite gebeurde het tegenovergestelde. Inkomensongelijkheid verslechterd. Tussen 1979 en 2005 steeg het gezinsinkomen na belastingen met 6 procent voor de onderste vijfde. Dat klinkt geweldig totdat je ziet wat er is gebeurd voor de bovenste vijfde. Hun inkomen steeg met 80 procent. De top 1 procent zag hun inkomen verdrievoudigen. In plaats van naar beneden te druppelen, lijkt het erop dat welvaart doorsijpelde.

(Bron: Steven Greenhouse,

The Big Squeeze , pp. 6-9.) Waarom trickle-down-economie relevant is vandaag

Ondanks zijn tekortkomingen gebruiken Republikeinen trickle-down economic theorie om beleid te sturen. In 2017 stelde de republikeinse president Donald Trump voor om de belastingen voor de rijken te verlagen. Hij wil ook de belastingen op vermogenswinsten en dividenden beëindigen voor iedereen die minder dan $ 50.000 per jaar verdient. Het belastingplan van Trump zou het tarief van de vennootschapsbelasting verlagen tot 15 procent. Hij zei dat het de groei genoeg zou opvoeren om de schuldverhoging goed te maken.

In 2010 kwam de Tea Party-beweging aan de macht tijdens de tussentijdse verkiezingen. Ze wilden de overheidsuitgaven en belastingen verlagen. Als gevolg hiervan verlengde het Congres de belastingverlagingen door Bush, zelfs voor degenen die $ 250.000 of meer verdienen.