Wat is een Surplus Lines Broker?

Alle verzekeraars stellen parameters vast met betrekking tot de soorten risico's die ze bereid zijn te verzekeren.

De meesten weigeren risico's met bepaalde kenmerken te verzekeren. Veel verzekeraars weigeren bijvoorbeeld een bedrijf te verzekeren dat

• een slecht verlieshistorie heeft.
• Neemt deel aan activiteiten die ongebruikelijk, gevaarlijk of moeilijk te beoordelen zijn. Voorbeelden zijn leegstaande gebouwen, kinderdagverblijven, pretparken en hole-in-one golftoernooien.
• Heeft een ongebruikelijke dekking nodig. Voorbeelden zijn ambulancevervalsing en aansprakelijkheidsverzekering voor vervuiling.
• Is een nieuwe onderneming en heeft dus geen verlieshistorie

Wat is een Surplus Lines-makelaar?

A surplus lines (SL) broker is een verzekeringsprofessional die namens u onderhandelt over dekking van een overtollige en overtollige lijn (E & S) verzekeraar. E & S-verzekeraars zijn gespecialiseerd in het verzekeren van risico's die de meeste verzekeraars niet dekken. Het zijn niet-toegelaten verzekeraars, wat betekent dat ze geen vergunning hebben in de staten waar ze actief zijn (met uitzondering van hun thuisstaat).

Om zaken te doen met een E & S-verzekeraar, moet een makelaar een licentie voor overtollige lijnen hebben.

De makelaar moet ook een standaardlicentie hebben om een ​​eigendoms- en ongevallenverzekering te verkopen. Een SL-tussenpersoon houdt zich niet rechtstreeks met u (verzekeringnemer) bezig, maar treedt op als tussenpersoon tussen uw agent of makelaar en de niet-toegelaten verzekeringsmaatschappij. De meeste SL-makelaars hebben toegang tot een of meer E & S-verzekeraars, waaronder bepaalde syndicaten bij Lloyd's of London.

IJverig zoeken

De meeste staten vereisen dat een agent of tussenhandelaar een "zorgvuldig zoeken" uitvoert voordat hij contact opneemt met een E & S-makelaar, wat betekent dat de agent of tussenpersoon moet proberen dekking te verkrijgen namens een van een gespecificeerd aantal standaards verzekeraars. Zodra het vereiste aantal verzekeraars heeft geweigerd dekking te bieden, kan de agent of makelaar een SL-tussenpersoon benaderen.

Staatswetten maken vaak uitzonderingen voor dekkingen die niet beschikbaar zijn in de standaardmarkt. Stel bijvoorbeeld dat geen enkele standaardverzekeraar een tattoo-studio zal verzekeren. Als u een tatoeage-studio bezit die een verzekering nodig heeft, kan het uw agent worden toegestaan ​​om namens u dekking te zoeken op de E & S-markt zonder een zorgvuldig onderzoek uit te voeren.

Een Surplus Lines-makelaar zoeken

De meeste SL-makelaars werken voor een makelaardij in groothandel of een algemeen agentschap. Een groothandelbemiddeling dient als een interface tussen uw handelsagent en E & S-verzekeraars.Wholesale-makelaars kunnen namens u geen dekking initiëren (binden). In plaats daarvan sturen ze namens u een voltooide aanvraag naar een E & S-verzekeraar. De verzekeraar geeft een offerte aan de makelaar, die deze doorstuurt naar uw agent. Als u, uw handelsagent en de verzekeraar het eens zijn over de dekking en de prijs, geeft de verzekeraar een binder uit.

Het bindmiddel is vervangen door een beleid. De groothandelaar kan een vergoeding vragen voor haar diensten. Deze vergoeding kan aan uw premie worden toegevoegd.

Een algemeen directeuragentschap (MGA) is een verzekeringsagentschap die risico's beoordeelt en beleid uitdeelt namens een verzekeraar. Een contract tussen de verzekeraar en de MGA bepaalt de reikwijdte van de overnamevoorwaarden van de MGA. Als uw handelsagent een aanvraag indient bij een MGA-makelaar, kan de makelaar een prijsopgave doen. Als alle partijen het eens zijn over de dekking en de prijs, kan de makelaar de dekking binden en namens u een beleid uitvaardigen.

Broker's verplichtingen

Hoewel E & S-verzekeraars niet aan dezelfde regels zijn onderworpen als standaardverzekeraars, moeten zij voldoen aan door de staten vastgestelde financiële basisnormen. Veel staten houden een lijst bij van 'goedgekeurde' of 'in aanmerking komende' E & S-verzekeraars die aan deze normen voldoen.

De meeste E & S-verzekeraars hebben geen vergunning van de landen waarin ze actief zijn. Het staat hen dus vrij om de door hen gekozen beleidsvormen, tarieven en beoordelingsmethoden te gebruiken.

Het grootste deel van de regulering van de E & S-marktplaats is gericht op SL-makelaars. Staatswetten bepalen welke SL-makelaars mogen doen en hoe ze zaken kunnen doen. De wetten verschillen van staat tot staat, maar veel hebben de volgende algemene vereisten:

• Licenties. Makelaars moeten de juiste licenties beveiligen en onderhouden.
• Placement. Makelaars kunnen geen dekking zoeken bij een E & S-verzekeraar als die dekking beschikbaar is bij een standaardverzekeraar via een zorgvuldige zoekopdracht.
• Kwaliteit van de verzekeraar. Makelaars kunnen alleen dekking krijgen van E & S-verzekeraars die op de lijst van goedgekeurde verzekeraars staan. Niettemin zijn makelaars (niet de staat) er uiteindelijk verantwoordelijk voor dat de E & S-verzekeraars waarmee ze zaken doen financieel gezond zijn.
• Disclosure. Makelaars moeten polishouders informeren dat E & S-verzekeraars geen vergunning hebben van de staat en ook niet gedekt zijn door het garantiefonds van de staat.
• Verslaglegging en rapportage. Brokers moeten een register bijhouden van beleid, premies en andere gegevens. Ze moeten periodieke rapporten indienen bij verschillende overheidsinstanties.
• Belastinginning. Er wordt een speciale belasting op surpluslijnen toegepast op polissen uitgegeven door E & S-verzekeraars. Deze belasting wordt betaald door polishouders. De makelaar moet de belasting innen en deze aan de staat terugbetalen.

Niet-toegestane en herverzekeringsherstelwet

De meeste E & S-verzekeraars verkopen polissen in staten waar ze geen vergunning hebben. Bovendien zijn veel SL-makelaars actief buiten hun land van vestiging. In het verleden ontstonden er vaak conflicten over de vraag welke staat bevoegd was voor een SL-tussenpersoon. Er waren ook geschillen over welke staat het recht had om de overtollige lijnenbelasting te innen. Een federale wet aangenomen in 2010 loste deze problemen op.De wet heeft de titel Non-namaak en Herverzekeringherstel (NRRA).

Volgens de NRRA kan alleen de thuisstaat van een verzekerde een SL-makelaar verplichten om een ​​vergunning te hebben om in die staat een verzekering te verkopen. Bovendien kan alleen de thuisstaat van de verzekerde de overtollige lijnen premietaks innen.