Wat is propaganda en hoe werkt het?

Fundamentele propaganda is vooringenomen of misleidende informatie verspreid via een of andere vorm van massamedia met de bedoeling een politieke agenda of standpunt te promoten. Propaganda is opzettelijk niet objectief en maakt meestal deel uit van een grotere psychologische campagne om mensen te beïnvloeden in de richting van een specifieke mening. Het kan bestaan ​​uit regelrechte leugens of meer subtiele desinformatie en censuur. Propaganda werkt door emoties aan te boren via afbeeldingen, slogans en een selectief gebruik van informatie, of controle en censuur van de feiten.

Dit is met name het geval als propaganda wordt gebruikt door een regering die de media controleert door censuur of een die eigenaar en beheerder is van mediakanalen, zoals het geval was in de voormalige Sovjet-Unie.

Het verschil tussen propaganda en gewone oude geruchten is dat propaganda er achter zit, meestal met een georganiseerde, gefinancierde campagne. Moderne politieke advertenties, met name advertenties die een negatieve indruk maken van een kandidaat, kunnen onder de categorie propaganda vallen (hoewel dergelijke advertenties over het algemeen als minder sinister worden beschouwd dan door de overheid gesponsorde propaganda).

Beroemde voorbeelden van propaganda

De meest voor de hand liggende voorbeelden van propaganda gebeuren tijdens oorlogen wanneer regeringen proberen hun volk tegen een gemeenschappelijke vijand te verzamelen. Tijdens Wereldoorlog I en Wereldoorlog II werden posters gebruikt die de vijand als kwaad voorstellen.

Deze techniek werd belangrijk geacht, niet alleen om de publieke opinie te winnen, maar ook om soldaten te overtuigen om in bloedige gevechten te vechten.

Of een dergelijke propaganda negatieve langetermijngevolgen heeft, staat nog ter discussie. In beide wereldoorlogen werden af ​​en toe bijnamen aan vijanden gegeven en posters lieten de Japanse en Duitse soldaten zien die op ratten of monsters leken.

Tijdens de Koude Oorlog, gebruikten zowel de Sovjet Unie als de Verenigde Staten propaganda tegen elkaar, om zowel hun eigen volk als degenen aan de andere kant van wie gelijk had en wie verkeerd was te overtuigen .

In Fidel Castro's Cuba was propaganda gebruikelijk omdat hij Cubanen verzamelde om het communisme te omhelzen.

Niet-overheidsgebruik van propaganda

Het is echter niet altijd een staat of instelling die propaganda gebruikt.

Bedrijven, non-profitorganisaties en politieke campagnes zullen technieken gebruiken die sterk lijken op propaganda in een poging aandelenkoersen of marktomstandigheden te beïnvloeden, om een ​​stuk wetgeving te bevorderen, of om een ​​rivaliserende kandidaat slecht te laten lijken.

Het kan zo simpel zijn als het verspreiden van een gerucht over een rivaliserend bedrijf of suggereren dat iemand zich misdraagt ​​door een politieke kandidaat. Zelfs als de informatie niet klopt, als een nieuwscentrum het gerucht krijgt en vragen begint te stellen, kan het moeilijk zijn om de bel los te maken, zoals het gezegde luidt.

Als een leider of politicus, met name de president, een misleidende of negatieve opmerking maakt over een bedrijf of een persoon, kan dat ook het effect hebben dat de publieke opinie in een bepaalde richting zwaait.

Propaganda en nepnieuws

Propaganda heeft een geheel nieuwe wending gekregen met de opkomst van zogenaamde nep-nieuwssites. Uitgevers die op zoek zijn naar advertentie-inkomsten via paginaweergaven, zullen misleidende of foutloze 'nieuwsartikelen' maken met spraakmakende of controversiële koppen. Zodra deze artikelen op sociale-mediaplatforms worden verspreid, kan het erg moeilijk zijn om ze te verifiëren of weerleggen.