Wat doet een eiser in een rechtszaak?

De termen "aanklager" en "beklaagde" gaan terug tot de Middeleeuwen, toen Engelse common law-praktijken ontstonden. De term "eiser" komt uit het oude Engels voor "benadeeld" of "vlakte" en heeft dezelfde stam als "klacht".

De eiser is de persoon die een rechtszaak aanhangig maakt door een pleidooi of een motie in te dienen. Vaker wordt tegenwoordig in civielrechtelijke zaken een eiser vaak een eiser genoemd.

Dat wil zeggen dat de eiser of eiser de persoon is die een vordering tegen een andere persoon indient. De term eiser wordt ook gebruikt in arbitragezaken.

De andere partij in een rechtszaak is de verweerder of respondent (degene die antwoordt). De verdachte is de persoon die voor de rechter wordt gedaagd of de persoon tegen wie de klacht wordt ingediend.

Eisers in civielrechtelijke geschillen

De meeste zakelijke geschillen hebben betrekking op het burgerlijk recht; dat wil zeggen dat één partij een rechtszaak tegen een andere partij aanhangig maakt. Een "partij" in deze gevallen kan een persoon of een bedrijf of een organisatie (zoals een non-profitorganisatie) zijn.

Het burgerlijk recht heeft meestal te maken met het falen van de ene partij om iets te doen of te vermijden iets te doen dat schade toebrengt aan een andere persoon. Dit concept wordt ook wel specifieke uitvoering genoemd. Dat wil zeggen, de beklaagde heeft nagelaten een specifieke handeling uit te voeren.

Bijvoorbeeld, als een partij (de verdachte) nalaat om aan een andere partij (de eiser) geld te betalen, moet de eiser naar de rechtbank stappen om dat geld terug te krijgen.

Hoe een aanklager een rechtszaak aanhangig maakt

Om een ​​rechtszaak te beginnen, moet de eiser een klacht en een dagvaarding bij de bevoegde rechtbank indienen. Dit zijn twee afzonderlijke documenten. De klacht beschrijft de redenen voor de rechtszaak door te beschrijven wat de verdachte verkeerd heeft gedaan (contractbreuk, bijvoorbeeld).

De dagvaarding stelt specifieke eisen aan de andere partij om te reageren.

Soms is de reactie schriftelijk, terwijl op andere momenten de dagvaarding voor de rechter moet verschijnen (bijvoorbeeld in de rechtbank voor kleine vorderingen).

Deze documenten, samen met andere documenten waarin de zaak van de eiser wordt uiteengezet, worden "pleidooien" genoemd. Het proces komt voort uit deze acties.

Bewijslast voor eiser in burgerlijke zaken

In zowel civiele als strafzaken heeft de eiser de bewijslast. De eiser is verplicht om te bewijzen dat zijn of haar geval waar is, tegen een norm. Dat is logisch, omdat de aanklager de partij is die de zaak voor de rechtbank brengt, zodat hij of zij zou moeten bewijzen waarom de rechtszaak moet worden behandeld en waarom zijn eis geldig is.

In civiele zaken wordt de bewijslast 'overwicht van bewijs' genoemd. Anders dan in strafzaken, waar de bewijslast 'redelijke twijfel' is, is het overwicht van bewijsmateriaal minder moeilijk te bewijzen.Deze term verwijst naar het gewicht van het bewijsmateriaal, niet het bedrag. Het bewijs wordt gewogen door een rechter of jury en aan welke zijde ook het meest overtuigende bewijs is, met de meeste kans om waar te zijn, wordt het oordeel toegekend.

Een speciaal geval van bewijslast voor eisers

In de meeste federale belastingaangelegenheden, is de IRS de eiser en de individuele of zakelijke belastingbetaler is de beklaagde.

Maar in het geval van een belastingrechtbank is de individuele belastingbetaler de eiser en de IRS is de gedaagde. Dat komt omdat

Common Misuse: Het woord "klaaglijk" is niet hetzelfde woord als "eiser", hoewel ze dezelfde root hebben. Klagelijk betekent verdrietig of treurig, zoals in een klagende melodie.