IMF: definitie, chef, functies, leden, rol

Definitie: Het Internationaal Monetair Fonds is een organisatie van 189 lidstaten. Het stabiliseert de wereldeconomie op drie manieren. Ten eerste volgt het de globale omstandigheden en identificeert het risico's. Ten tweede adviseert het zijn leden over het verbeteren van hun economie. Ten derde biedt het technische bijstand en kortlopende leningen om financiële crises te voorkomen. Het IMF heeft als doel deze rampen te voorkomen door haar leden te begeleiden.

Deze landen zijn bereid een deel van hun soevereine autoriteit op te geven om dat doel te bereiken. (Bron: "Hoe het IMF de financiële stabiliteit bevordert", 10 maart 2016).

IMF-chef

De IMF-chef is sinds 5 juli 2011 Managing Director Christine Lagarde. Zij is voorzitter van de 24-koppige Executive Boord. Het heeft haar benoemd tot een tweede hernieuwbare termijn van vijf jaar in februari 2016. Dat is van kracht op 5 juli 2016. De Managing Director is het hoofd van de 2 700 medewerkers van het IMF uit 147 landen. Ze houdt toezicht op vier Deputy Managing Directors. (Bron: "IMF herovert Lagarde," 19 februari 2016.)

De raad van bestuur van het IMF geeft richting en beleid. Haar leden zijn de ministers van Financiën of centrale bankleiders van de lidstaten. Ze komen elk jaar samen met de Wereldbank bijeen. Het Internationaal Monetair en Financieel Comité komt tweemaal per jaar bijeen. Het herziet het internationale monetaire systeem en doet aanbevelingen.

(Bron: "IMF Governance Structure.")

Functies

Enquête algemene voorwaarden. Het IMF heeft het zeldzame vermogen om de economieën van alle lidstaten te onderzoeken en te beoordelen. Als gevolg daarvan heeft het een vinger aan de pols van de wereldeconomie, beter dan welke andere organisatie dan ook.

Het IMF produceert een schat aan analytische rapporten dankzij die rol.

Het biedt jaarlijks de World Economic Outlook, het Global Financial Stability Report en de Fiscal Monitor. Het gaat ook in op regionale en landspecifieke beoordelingen. Het gebruikt deze informatie om te bepalen welke landen hun beleid moeten verbeteren. Het IMF kan bepalen welke de wereldwijde stabiliteit bedreigen. De lidstaten zijn overeengekomen om te luisteren naar de aanbevelingen van het IMF. Ze willen hun economieën verbeteren en deze bedreigingen verwijderen.

Adviseer lidstaten. Sinds de Mexicaanse peso-crisis van 1994-95 en de Aziatische crisis van 1997-98 heeft het IMF een meer actieve rol gespeeld om landen te helpen financiële crises te voorkomen. Het ontwikkelt normen die de leden moeten volgen.

Leden komen bijvoorbeeld overeen om in goede tijden voldoende deviezenreserves aan te bieden. Dat helpt hen hun uitgaven te verhogen om hun economieën te stimuleren tijdens recessies. Het rapporteert over de naleving door de lidstaten van deze normen.Er worden ook rapporten van lidstaten gepubliceerd die beleggers gebruiken om weloverwogen beslissingen te nemen. Dat verbetert de werking van financiële markten. Het IMF stimuleert duurzame groei en hoge levensstandaarden. Dat is de beste manier om de kwetsbaarheid van leden voor crises te verminderen.

Technische ondersteuning en kortlopende leningen verstrekken. Het IMF verstrekt leningen om zijn leden te helpen betalingsbalansproblemen aan te pakken, hun economieën te stabiliseren en duurzame groei te herstellen.

Omdat het fonds geld leent, wordt het vaak verward met de Wereldbank. De Bank leent geld uit aan ontwikkelingslanden voor specifieke projecten die armoede bestrijden. In tegenstelling tot de Wereldbank en andere ontwikkelingsbureaus financiert het IMF geen projecten.

Van oudsher waren de meeste geldnemers van het IMF ontwikkelingslanden. Ze hadden beperkte toegang tot internationale kapitaalmarkten vanwege hun economische problemen. Een IMF-lening geeft aan dat het economisch beleid van een land op de goede weg is. Dat stelt investeerders gerust en fungeert als katalysator voor het aantrekken van fondsen uit andere bronnen.

Dat verlegde in 2010. De eurozone-crisis zette het IMF ertoe aan om kortlopende leningen te verstrekken om Griekenland te redden. Dat was binnen het handvest van het IMF omdat het een wereldwijde economische crisis belette.

Leden

In plaats van alle 189 leden op te sommen, is het eenvoudiger om de landen te vermelden die geen lid zijn.

De zeven landen (van in totaal 196 landen) die geen IMF-leden zijn, zijn: Cuba, Oost-Timor, Noord-Korea, Liechtenstein, Monaco, Taiwan en Vaticaanstad. Het IMF heeft 11 leden die geen soevereine landen zijn: Anguilla, Aruba, Barbados, Cabo Verde, Curaçao, Hong Kong, Macao, Montserrat, Nederlandse Antillen, Sint Maarten en Oost-Timor.

Leden ontvangen geen gelijke stemmen. In plaats daarvan hebben ze stemaandelen op basis van een quotum. Het quotum is gebaseerd op hun economische omvang. Als zij hun quota betalen, ontvangen zij het equivalent in aandelen met stemrecht. Het aantal stemgerechtigde aandelen werd in 2010 geactualiseerd. Dat gaf opkomende marktleden meer stemrecht. Hier zijn de ledenquota en stemaandelen.

Rol

De rol van het IMF is toegenomen sinds het begin van de wereldwijde financiële crisis van 2008. Een rapport van het IMF-toezicht waarschuwde zelfs voor de economische crisis, maar werd genegeerd. Als gevolg hiervan is het IMF meer en meer opgeroepen om wereldwijd economisch toezicht te houden. Het is in de beste positie om dit te doen omdat het vereist dat leden hun economisch beleid onderwerpen aan IMF-controle. De lidstaten hebben zich er ook toe verbonden een beleid te voeren dat bevorderlijk is voor een redelijke prijsstabiliteit. Zij komen overeen om het manipuleren van wisselkoersen voor oneerlijk concurrentievoordeel te vermijden.

Geschiedenis

In 2011 werd het IMF opgeschrikt door een seksschandaal met zijn uitvoerend directeur, Dominique Strauss-Kahn. Polcie arresteerde hem op beschuldigingen die hij een hotelmeisje seksueel had aangerand. Hoewel de aanklacht later werd ingetrokken, trad hij af.

Veel opkomende marktleden voerden aan dat het tijd was voor een directeur om uit een van hun landen te komen.Dat weerspiegelt de groeiende economische macht van deze landen. Ze stelden veel uitstekende kandidaten voor. Ze omvatten de Singaporese minister van Financiën, Tharman Shanmugaratnam, voormalig Turks-economisch minister Kemal Dervis en India's Montek Singh Ahluwalia, een voormalige IMF-directeur. In plaats daarvan verving Frankrijk Strauss-Kahn door Lagarde, de gerespecteerde minister van Financiën van Frankrijk.

Het IMF is gemaakt tijdens de Bretton Woods-conferentie in 1944. Het probeerde Europa na de Tweede Wereldoorlog te herbouwen. De conferentie heeft ook een aangepaste gouden standaard ingesteld om landen te helpen de waarde van hun valuta te behouden. De planners wilden de handelsbelemmeringen en hoge rentetarieven vermijden die de Grote Depressie hebben veroorzaakt.