Enkele voorbeelden van gender- en geslachtsdiskriminatie

Geslachtsdiskriminatie, soms aangeduid als seksuele discriminatie of seksuele discriminatie, is de ongelijke behandeling van iemand op basis van haar geslacht. Een burgerrechtenschending, het is onwettig op de werkplek wanneer het de "arbeidsvoorwaarden of arbeidsvoorwaarden" beïnvloedt. Het wordt aangepakt door de federale wet op titel VII van de Burgerrechtenwet van 1964, de Gelijke Betalingswet van 1963 en de Wet op de Burgerrechten van 1991, evenals andere wetgeving.

Wat betekent discriminatie?

Het spreekwoordelijke 'glazen plafond' is een klassiek voorbeeld van seksuele discriminatie op de werkplek - de ongeschreven code dat vrouwen bepaalde seniorenposities niet kunnen behouden en voorkomen dat ze op een bepaald punt vanwege hun vaardigheden, talenten en kwalificaties kunnen worden voortgekomen vanwege geslacht.

Maar seksuele discriminatie gaat verder dan dat. Een man en vrouw kunnen dezelfde positie behouden en dezelfde taken verrichten binnen een bedrijf, maar de functie titel is anders voor elkaar dan voor de andere. De man kan meer betaald worden, of hij zou recht hebben op verhogingen of promoties op een ander schema en in een sneller tempo dan de vrouw.

Geslachtsdiskriminatie kan van invloed zijn op planning, vakantie, ziekteverlof en compenserende tijd. En natuurlijk, als een vrouw een baan wordt geweigerd wegens haar seks, is dit blatante geslachtsdiscriminatie. Dit kan het geval zijn als een hooggeschoolde vrouw bij de National Football League als scheidsrechter zou gaan werken, maar ze wordt niet aangeboden door haar geslacht, misschien omdat het beweert dat haar aanwezigheid op het veld afleidend kan zijn. naar mannelijke spelers of omdat ze de ingewikkeldheden van het spel niet goed kan begrijpen omdat ze een vrouw is.

Zij kan een baan in de bouw worden geweigerd omdat ze niet sterk genoeg wordt beschouwd om het te doen.

Discriminatie strekt zich uit tot transgender individuen onder federale wetgeving, evenals seksuele geaardheid.

Seksuele intimidatie

Seksuele intimidatie valt onder de paraplu van genderdiscriminatie. Een vrouw zou recht hebben op dezelfde voordelen, vorderingen, loon en andere voordelen als haar mannelijke tegenhangers volgens bedrijfspolitiek, maar gedrag tegen haar op de werkplek is onhoudbaar en het is gerelateerd aan haar geslacht.

Dit zou het geval zijn als zij onderworpen was aan ongewenste aanraken of zelfs aanstootgevende grappen die gericht zijn op haar seks of seksuele identiteit, mits deze gebeurtenissen doordringend en consistent zijn. Met andere woorden, een grap kan wel goed zijn. Herhaalde grappen op een dagelijkse of frequente manier is chagrijn. Teistering kan ook beloftes van vooruitgang betreffen in ruil voor seksuele gunsten.

De vrouwelijke kwaadaardige hoefde niet noodzakelijkerwijs een man te zijn.Vrouwen kunnen net zo schuldig zijn aan seksuele intimidatie ten opzichte van andere vrouwen. Evenzo moet de kwaadaardige niet noodzakelijkerwijs de baas of leidinggevende van de vrouw zijn. Het is nog steeds intimidatie als een medewerker of klant de bron van het gedrag is en het management van de onderneming niets doet om er een einde aan te maken.

Discriminatie rapporteren

Als u of iemand dat u kent, een slachtoffer is van geslachtsdiskriminatie op de werkplek, moet u - of zij - eerst de situatie bekend maken aan de afdeling Human Resources van uw bedrijf. Praat met uw leidinggevende als uw bedrijf geen human resources afdeling heeft.

Als u geen verlichting krijgt, kunt u contact opnemen met de Gelijke Dienst voor Opportunities Opportunity om een ​​discriminatie aan te pakken voordat u uw werkgever aanklacht.

Deze regel kan tot op zekere hoogte door de staatswetgeving worden vervangen, dus zie een lokale advocaat om precies te weten wat de eisen zijn waar u werkt. U mag maximaal zes maanden hebben om een ​​heffing in te dienen en de EEOC moet uw klacht eerst onderzoeken voordat u andere civiele acties mag nemen.