Wat is hoofdstuk 9 Faillissement?

Hoofdstuk 9 is een van de meer obscure of minder bekende soorten faillissementen. Sterker nog, de meeste mensen zullen hun hele leven gaan zonder ooit gehoord te hebben van of getroffen te zijn door een faillissement van Hoofdstuk 9. Maar hoofdstuk 9 is een essentieel onderdeel van de faillissementscode voor de entiteiten die er gebruik van moeten maken.

Hoofdstuk 9 is specifiek ontworpen voor "gemeenten". Maar het is een beetje breder dan alleen steden en dorpen.

Provincies, belastende districten zoals ziekenhuisbelastende autoriteiten, gemeentelijke nutsbedrijven en schooldistricten kunnen hoofdstuk 9 gebruiken om schulden te reorganiseren. Hoofdstuk 9 kan worden gebruikt om het tijdschema voor terugbetaling te verlengen, herfinanciering van schulden mogelijk te maken of voor vermindering van hoofdsom of rente op bestaande schulden. In tegenstelling tot wat er gebeurt in een hoofdstuk 7-faillissementszaak, worden de bezittingen van een gemeente niet vereffend onder hoofdstuk 9.

Wie mag een bestand indienen?

Alleen gemeenten kunnen een faillissement van hoofdstuk 9 aanvragen. De faillissementscode definieert een gemeente als een 'politieke onderverdeling of openbare instantie of instantie van een staat'. Dit is een zeer brede definitie, en zoals hierboven uiteengezet, kan een grote verscheidenheid aan overheidsinstanties omvatten.

Gemeenten moeten voldoen aan vier andere vereisten om in te dienen voor hoofdstuk 9: 1) het moet specifiek geautoriseerd zijn om voor hoofdstuk 9 onder de staatswet te vallen, 2) het moet insolvent zijn, 3) het moet een verlangen hebben om zijn schulden aan te passen, en 4) het moet instemmen met de meerderheid van bepaalde soorten crediteuren (of als er geen overeenkomst is, het bewijs dat een poging tot onderhandelen werd gedaan of het onpraktisch zou zijn om een ​​overeenkomst te verkrijgen).

Voorbeelden van hoofdstuk 9

Van 1937 tot 2013 hebben gemeenten slechts ongeveer 650 gevallen ingediend. Meestal worden er elk jaar minder dan 10 Chapter 9-gevallen ingediend.

Enkele recente gevallen omvatten:

• Vallejo, Californië in 2010
• Jefferson County, Alabama in 2011
• Stockton, Californië in 2012
• Mammoth Lakes, Californië in 2012
• San Bernadino County, Californië in 2012
• Central Falls, Rhode Island in 2011, en
• Detroit, Michigan in 2013.

Voorafgaand aan en indienen

Voorafgaand aan het indienen van een faillissementsaanvraag, eisen sommige staten dat gemeenten zich bezighouden met pre - faillissementsactiviteiten, zoals pogingen om met schuldeisers te onderhandelen. Zodra aan deze vereisten is voldaan, kan de gemeente een aanvraag indienen voor hoofdstuk 9. De gemeente moet alle benodigde faillissementspapieren voorbereiden en indienen bij de griffie van de faillissementsrechtbank. Als de gemeente niet voldoet aan de vereisten van de staat waarin zij zich bevindt, loopt zij het risico een bezwaarschrift te moeten verdedigen tegen de indiening ervan in hoofdstuk 9.

In sommige gevallen kan de rechtbank beslissen dat een hoofdstuk 9 archiveren is ongepast. Dit gebeurt meestal wanneer een schuldeiser bezwaar maakt en betoogt dat de gemeente de procedures van de staatswet niet heeft gevolgd, de rechtbank van oordeel is dat de gemeente niet daadwerkelijk insolvent was, of wanneer de rechtbank bepaalt dat er meer geschikte opties beschikbaar zijn voor de gemeente.

Faillissementsrechter

In tegenstelling tot andere faillissementszaken waarin een faillissementsrechter willekeurig wordt gekozen door de griffier, moet de hoofdrechter van het Hof van beroep, waar de faillissementsrechtbank is gevestigd, in hoofdstuk 9 de rechter kiezen die toeziet op de geval.

Dit komt omdat hoofdstuk 9-gevallen zeer complex kunnen zijn en elementen uit de politiek kunnen bevatten.

Automatisch verblijf

Het automatisch verblijf gaat ook in om eventuele acties om schulden te innen tegen de gemeente te stoppen. Onder bepaalde omstandigheden beschermt het verblijf ook functionarissen / functionarissen van de gemeente.

Kracht van het Hof

Normaal gesproken heeft een faillissementsrechtbank ruime macht over een Hoofdstuk 11 zakelijke debiteur die wil reorganiseren. De faillissementscode stelt echter beperkingen aan die bevoegdheid in verband met hoofdstuk 9-zaken, omdat gemeenten unieke entiteiten zijn. Over het algemeen stelt de wet dat de rechtbank zich niet mag bemoeien met de overheidsbevoegdheden van de schuldenaar of zijn inkomsten of eigendommen. Ook kan de rechtbank de zaak niet in een ander hoofdstuk omzetten of een gevolmachtigde benoemen in een hoofdstuk 9-zaak.

Hoofdstuk 9 Plan

Net als bij een Chapter 11-geval, moet een Chapter 9-debiteur een plan indienen.

Het plan zet uiteen hoe de gemeente haar schulden gaat reorganiseren binnen de grenzen van het faillissement. Vergelijkbaar met hoofdstuk 11 moet het plan worden bevestigd door de faillissementsrechtbank.

Ontslag

Een gemeente ontvangt een kwijting voor faillissement op een moment nadat het plan is bevestigd en de schuldenaar de fondsen of het onroerend goed bij de rechtbank deponeert die nodig is voor het plan.

Conclusie

Een hoofdstuk 9-faillissement is vaak een van de meest complexe en zeldzame faillissementshoofdstukken. Zeer weinig faillissementsadvocaten zijn betrokken bij hoofdstuk 9-zaken. Niet alleen zijn deze zaken complex vanwege hun omvang en de betrokken partijen, maar de wet behandelt een hoofdstuk 9-zaak heel anders. Dit verschil in behandeling is het gevolg van de beperkte macht van de federale overheid om controle en / of faillissementsaflossing te verlenen aan overheidseenheden van de staten.

_{WETTELIJKE DISCLAIMER}

_{Dit artikel is uitsluitend voor informatiedoeleinden en niet voor juridisch advies. Neem contact op met uw advocaat voor advies over een bepaald probleem of probleem. Gebruik van en toegang tot dit artikel leidt niet tot een advocaat-cliëntrelatie tussen de auteur van dit artikel en de gebruiker of browser .}

_{Bijgewerkt door Carron Nicks april 2017.}