Wat is hoofdstuk 12 Faillissement?

Hoofdstuk 12 faillissement is een andere subset of type faillissement. Het is alleen beschikbaar voor familieboeren of familievissers. Het is ontworpen als een antwoord op problemen die landbouwers en vissers in de jaren tachtig hebben ondervonden en lijkt veel op hoofdstuk 13, maar biedt meer flexibiliteit bij het verrichten van periodieke betalingen om rekening te houden met het seizoensgebonden karakter van veel landbouw- of visserijactiviteiten. Net als in hoofdstuk 13, stelt de boer of visser een aflossingsplan voor dat 3 tot 5 jaar duurt.

In vergelijking met hoofdstuk 11 is hoofdstuk 12 minder duur en minder complex.

Wie komt in aanmerking voor hoofdstuk 12?

Een individu of echtpaar met een landbouw- of commerciële visactie kan een aanvraag indienen voor hoofdstuk 12. De schuldenlimieten van hoofdstuk 12 zijn hoger dan hoofdstuk 13. Concreet mag de totale schuld voor een boer niet hoger zijn dan $ 4, 031, 575 en $ 1, 868, 200 voor een visser. (Dit zijn de schuldlimieten in 2017. Deze limieten zullen waarschijnlijk in 2019 toenemen). Voor een gezinsboer moet minstens 50% van zijn schulden afkomstig zijn van de landbouwactiviteit. Evenzo moet bij een gezinsvisser 80% van de schulden van de visactie komen. Ten slotte moet meer dan 50% van het bruto-inkomen van het individu of het gehuwde paar afkomstig zijn van de landbouw- of visactie voor het voorgaande belastingjaar.

Een bedrijf of partnerschap kan in bepaalde omstandigheden ook als gezinsboer of visser worden gekwalificeerd.

Voorbereiding en archivering

Net als bij andere faillissementshoofdstukken, moet een persoon die zich wil aanmelden voor hoofdstuk 12 al zijn financiële gegevens verzamelen om het vrijwillige verzoekschrift, de schema's en de verklaring van financiële informatie in te vullen en aan te vullen. Zaken, onder andere documenten.

Deze documenten moeten worden ingediend bij de griffie van het faillissementsgerecht om de hoofdstuk 12-zaak in te leiden.

Automatisch verblijf

Door een hoofdstuk 12-zaak in te dienen, wordt het automatische verblijf van kracht, net als alle andere faillissementszaken. Het automatische verblijf verbiedt crediteuren om bepaalde incassowerkzaamheden te ondernemen zonder toestemming van de faillissementsrechtbank.

Naast de bescherming van de schuldenaar, beschermt het automatische verblijf in een hoofdstuk 12-zaak ook iedereen die aansprakelijk is op schulden van de schuldenaar van Hoofdstuk 12 (schulden die zijn aangegaan voor persoonlijke, gezins- of huishoudelijke doeleinden in plaats van zakelijke schulden met de landbouw- of visactie.) Bijvoorbeeld, als John, een familieboer, bestanden voor hoofdstuk 12, wordt hij beschermd door de automatische verblijf. Hij heeft een creditcard, waarop zijn broer ook aansprakelijk is. Volgens hoofdstuk 12 zou zijn broer ook worden beschermd door het automatische verblijf van die schuld, hoewel de broer van John zelf geen faillissement heeft ingediend. Een vergelijkbare bepaling is ook beschikbaar in hoofdstuk 13. Dit wordt vaak het mede-schuldenaarverblijf genoemd.

Vergadering van schuldeisers

Een bewindvoerder van hoofdstuk 12 houdt een vergadering van schuldeisers na het indienen van de faillissementsaanvraag, vergelijkbaar met andere faillissementshoofdstukken.Tijdens de vergadering kunnen de curator en schuldeisers u vragen stellen over uw verzoekschrift en financiële zaken.

Hoofdstuk 12 Plan

Net als in een hoofdstuk 13 geval, moet de schuldenaar een hoofdstuk 12 plan voorstellen dat zijn of haar schulden betaalt over een periode van 3 tot 5 jaar. Het plan moet crediteuren betalen binnen de vereisten van de faillissementswetgeving.

Een faillissementsrechter moet ook het plan "bevestigen". Na bevestiging moet de schuldenaar van Hoofdstuk 12 regelmatig betalingen doen aan de trustee, die vervolgens betalingen aan crediteuren zal doen.

Kwijting

De schuldenaar van hoofdstuk 12 ontvangt geen kwijting totdat al zijn of haar planbetalingen zijn gedaan. Er is echter een uitzondering met de naam "ontslag ontslag", waardoor ontslag mogelijk is ondanks het feit dat niet alle betalingen aan het plan zijn gedaan. Dit is toegestaan ​​als de debiteur kan aantonen dat hij of zij niet alle plancetalingen heeft gedaan zonder schuld van de eigen persoon en de oorzaak niet binnen zijn of haar macht lag. Een voorbeeld kan een ernstige ziekte zijn.

Hoofdstuk 12 is in veel opzichten opmerkelijk vergelijkbaar met hoofdstuk 13, bijvoorbeeld omdat het een plan en betalingen over een periode van 3 tot 5 jaar vereist. Hoofdstuk 12 is echter gericht op vissers en landbouwers, en bijgevolg heeft de regering hun unieke en moeilijke financiële omstandigheden uitgesteld.

WETTELIJKE DISCLAIMER

Dit artikel is uitsluitend voor informatiedoeleinden en niet voor juridisch advies. Neem contact op met uw advocaat voor advies over een bepaald probleem of probleem. Gebruik van en toegang tot dit artikel creëert geen advocaat-cliënt relatie tussen de auteur van dit artikel en de gebruiker of browser.

Bijgewerkt januari 2017 door Carron Nicks.