Wat is een obligatiecoupon en hoe is het zijn naam geworden?

Voor investeerders die voor de eerste keer obligaties aantrekken, is het niet ongebruikelijk om te horen dat uw makelaar of andere beleggers verwijzen naar de rentebaten die u ontvangt als een "obligatiebon". Bijvoorbeeld, een obligatie van $ 100.000 die 5% rente betaalt, of $ 5.000 per jaar, zou een "5% -bonus" hebben. Voor degenen onder u die nieuw of onervaren zijn en niet veel weten over de geschiedenis van de aandelenmarkt of de obligatiemarkt, lijkt dit misschien verwarrend en een beetje vreemd.

Er zit eigenlijk een interessant verhaal achter de gebruikte terminologie; waarom de uitdrukking "obligatiebon" de 21ste eeuw heeft overleefd.

De oorsprong van obligatiecoupons

In de dagen voordat computers een groot deel van de financiële wereld automatiseerden en vereenvoudigden, kregen beleggers die obligaties kochten fysieke, gegraveerde certificaten; prachtige kunstwerken waarbij vaak getalenteerde graveurs en kunstenaars in dienst werden genomen om aspecten van de geschiedenis of operaties van het bedrijf op te nemen in de beeldtaal. Hij of zij zou vervolgens die obligatiecertificaten in een kluis laten op slot doen of anderszins een plaats beveiligen waar ze niet konden worden gestolen of ontdekt. Het was van vitaal belang om de obligaties veilig te houden voor de buitenwereld omdat het obligatiecertificaat diende als bewijs dat de belegger geld had geleend aan de uitgever van de obligatie; dat ze recht hadden op hun hoofdsom plus rente.

Aan elk van die gegraveerde obligaties was een reeks obligatiebonnen toegevoegd.

Elke obligatiecoupon had een datum erop. Tweemaal per jaar (zoals gebruikelijk in de Verenigde Staten, aangezien de meeste obligaties in dit land historisch halfjaarlijks rente hebben betaald), toen de rente verschuldigd was op de obligatie, zou de belegger naar de bank gaan, de kluis openen, en fysiek de juiste obligatiecoupon met de huidige datum knippen.

Hij of zij zou de kortingsbon nemen en deze, net als contant geld, storten op hun bankrekening of deze naar het bedrijf sturen om een ​​cheque te krijgen, afhankelijk van de voorwaarden en de omstandigheden.

Op de vervaldatum, toen de obligatie-hoofdsom verschuldigd was, zou de obligatiehouder zijn certificaat terugsturen naar de emittent, die het vervolgens zou annuleren en de nominale waarde van het certificaat zou teruggeven aan de belegger. De obligatie-uitgifte ging toen met pensioen en de belegger moest uitzoeken wat hij of zij met het geld wilde doen, omdat er geen betalingen meer aankwamen. Als de uitgever van de obligatie niet in staat was om een ​​couponbetaling uit te voeren, of de hoofdsom op de vervaldag terug te betalen, zou de obligatie in verzuim zijn. In de meeste gevallen zou dit leiden tot een faillissement en zouden de schuldeisers beslag leggen op het onderpand dat zij hebben gegarandeerd door de obligatie-overeenkomst, het contract dat de lening regelt.

Hoe coupons van obligaties vandaag werken

De mechanica van beleggen in obligaties is vandaag iets anders vanwege de eerdergenoemde technologische vooruitgang. Als u een nieuw uitgegeven obligatie zou verwerven via een brokerage-rekening, zou de makelaar uw geld nemen en vervolgens de obligatie op uw rekening storten, waar deze naast uw aandelen, beleggingsfondsen en andere effecten zou staan.

U ziet dat de obligatierente regelmatig rechtstreeks in uw account wordt gestort zonder iets te hoeven doen; geen obligatie coupon knippen, het is niet nodig om een ​​obligatie certificaat in een kluis te bewaren.

In het geval van secundaire uitgifteobligaties (obligaties die oorspronkelijk door een belegger waren gekocht maar vóór de vervaldatum aan een andere belegger waren verkocht), is de overnameprijs voor de nieuwe belegger zeer waarschijnlijk anders dan de looptijdwaarde van de obligatie. Dit, in combinatie met callbepalingen waardoor de obligatie vervroegd kan worden afgelost, houdt in dat de obligatiecoëfficiënt anders zal zijn dan het rendement tot de vervaldatum (de effectieve rentevoet die de belegger zal verdienen als hij of zij de obligaties houdt tot hij volwassen wordt ) of de yield-to-worst (de slechtste rente die de belegger zal verdienen in het geval van een ongunstige call of andere situatie).

Tijdens een omgeving met lage rentes betaalt u, telkens wanneer u oudere obligaties verwerft die hogere obligatiecoupons hebben, feitelijk meer dan de vervaldagwaarde van de obligatie, wat leidt tot een gegarandeerd verlies op het hoofdaflossingsgedeelte dat, indien gecompenseerd door de hogere couponrente resulteert in een effectieve rentevoet die vergelijkbaar is met die welke op dat moment nieuw is uitgegeven.

Sommige obligaties staan ​​bekend als "nulcouponobligaties

Sommige obligaties staan ​​bekend als" zero-coupon "-obligaties, wat misschien verwarrend lijkt. Nulcouponobligaties zijn obligaties die tijdens de looptijd van de obligatie niet daadwerkelijk contanten betalen, maar die in plaats daarvan worden uitgegeven tegen een korting op hun vervaldagwaarde. De specifieke korting wordt berekend om een ​​specifiek rendement te bieden op de vervaldag, wanneer de obligaties moeten worden ingewisseld voor de volledige nominale waarde. Nulcouponobligaties zijn over het algemeen gevoeliger voor renterisico's en, erger nog, u moet inkomstenbelasting betalen over de toegerekende rente die u theoretisch gedurende de looptijd van de obligatie ontvangt in plaats van aan het einde van de periode waarin u deze daadwerkelijk ontvangt in de vorm van een hogere looptijdwaarde, wat kan leiden tot kasstroomkwesties als u een substantiële vastrentende portefeuille van dergelijke posities hebt.