Wat is Abenomics?

Toen de Japanse premier Shinzo Abe op 26 december 2012 werd verkozen, beloofde hij een reeks monetair beleid, fiscaal beleid en economische hervormingen om de macro-economische problemen van Japan op te lossen. Dit beleid is bedacht door "Abenomics" door economen en de media - een combinatie van de achternaam van de leider "Abe" en de term "economie".

De Nikkei stegen meer dan 70% nadat het programma tijdens de eerste helft van 2013 was aangekondigd, terwijl de Japanse yen afgelopen herfst van 77 naar de dollar is gegaan, naar meer dan 100 dollar.

De cijfers voor het bruto binnenlands product ("bbp") in Q1 2013 leken ook veelbelovend voor veel beleggers. Helaas waren deze vroege winsten relatief van korte duur en de problemen van het land zijn misschien nog lang niet voorbij.

In dit artikel bekijken we de drie belangrijkste componenten van Abenomics, de vroege impact van dit beleid en wat internationale beleggers de komende jaren kunnen verwachten.

Hervormingen van het monetair beleid

Het vroege succes van Abenomics was het gevolg van monetaire beleidshervormingen die erop gericht waren de reële rentetarieven te verlagen en de inflatie te verhogen. Na tientallen jaren van deflatie en stagflatie heeft de economie van het land moeite gehad om op buitenlandse markten te concurreren. De status van veilige haven van de Japanse yen na 2008 hielp niet, omdat de prijzen van de export sterk stegen.

De shake-up van het management van de Bank of Japan verliet aanvankelijk een bondgenoot aan het roer, met een inflatiedoelstelling van 2% per jaar.

Door gebruik te maken van open-ended activa-aankopen, zoals de Amerikaanse Federal Reserve, samen met stimuleringspakketten, boekte de centrale bank aanzienlijke vooruitgang bij het verzwakken van de Japanse yen in de eerste helft van 2013, wat de Nikkei hielp spring scherp.

Fiscale beleidshervormingen

Shinzo Abe implementeerde in januari 2013 een fiscaal stimuluspakket van 10.3 biljoen yen, dat aanzienlijk hoger was dan veel analisten aanvankelijk hadden verwacht.

Naast de stimulusuitgaven drong Abe er op aan om de begrotingsuitgaven te verhogen tot 2% van het bbp in een poging om de inflatie verder te stimuleren door uitgaven op een openbaar niveau naast een particulier niveau.

Mr. Abe was van plan om deze stimuleringsmaatregelen en andere uitgavenprogramma's te betalen door de verbruiksbelasting te verdubbelen tot 10% in 2014-15, terwijl een aantal structurele hervormingen werden doorgevoerd om de belastingen te verhogen, mazen in de wet te dichten en uiteindelijk meer inkomsten voor de overheid te genereren. Critici vreesden echter dat deze maatregelen onvoldoende zouden zijn.

Structurele hervormingen

Het derde en meest kritieke onderdeel van Abenomics zijn structurele hervormingen, waarvan is bewezen dat ze het moeilijkst te implementeren zijn. Al vroeg drong Abe aan op deelname van Japan aan het trans-Pacifisch partnerschap in een poging om lacunes in de regelgeving te elimineren die het langetermijnpotentieel van de economie zouden kunnen beperken en daardoor potentiële belastinginkomsten zouden kunnen verminderen.

Andere belangrijke gebieden van hervorming van de regelgeving zijn landbouw, werkgelegenheid, energie / milieu en gezondheid / medische zorg. Met het oog op de toenemende vergrijzing van de bevolking, is Abe van plan radicale hervormingen door te voeren die de medische zorgsector wereldwijd kunnen uitbreiden. Veel van deze hervormingen dreigen echter zijn LDP-partij te vervreemden van de belangrijkste lobbyisten.

Vooruitkijkend

Abenomics is zeker positief begonnen, met een sterke stijging van de Nikkei en een steeds positievere consument. Meer recent koelde de Japanse economie af en de dreiging van deflatie is weer opgedoken. De 'derde pijl' van structurele hervormingen heeft de inflatie onder druk gezet die haar in het verleden heeft geholpen en de toekomst blijft onzeker. <<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<> Tegen het einde van 2015 blijven economen vrezen dat de economie wellicht is begonnen te krimpen, waardoor ze mogelijk in haar tweede recessie terechtkwam sinds Abe aantrad. Leiders hebben erop aangedrongen dat investeringen en loongroei nodig zijn om de deflatie onder controle te houden - twee elementen die Abenomics tot nu toe niet heeft kunnen aantrekken.

Tegen het midden van 2017 is de inflatie in Japan aanzienlijk gestegen, maar deze blijft ruim onder de streefwaarde van de Bank of Japan.

De inflatie bereikte in juli slechts 0,5%, wat ver afstaat van de langetermijn 2% jaarlijkse inflatiedoelstelling van de centrale bank. De zwakte van de inflatie weerspiegelt die van vele andere ontwikkelde economieën, waaronder de Verenigde Staten en Europese landen.

Het succes op lange termijn van het Abenomics-beleid valt nog te bezien gezien de trage en zwakke inflatiegroei. Hoewel de overheid optimistisch blijft, moeten internationale beleggers een gezonde dosis scepsis behouden, gezien de lange strijd van het land tegen deflatie en desinflatie.