Soeverein verzuim en bezuinigingen - wereldwijd beleggen

Standaardwaarden van de consument komen redelijk vaak voor. Schuldeisers beginnen brieven te verzenden en te bellen, en als er niets gebeurt, kunnen activa soms worden teruggenomen. Maar wat gebeurt er als een volledig land in gebreke blijft bij zijn schulden? Verrassend genoeg zijn de meeste landen minstens één keer in hun leven in gebreke gebleven, ook al is dit misschien niet algemeen bekend bij de burgers of investeerders.

Van Frankrijk in 1558 tot Argentinië in 2001, honderden landen hebben hun schulden in de loop van de geschiedenis verzilverd of geherstructureerd.

De gevolgen van deze standaardwaarden varieerden van een niet-gebeurtenis (zoals met een technische standaard) tot een aanzienlijke daling van hun economie met ingrijpende langetermijneffecten die tot op de dag van vandaag voortduren.

In dit artikel zullen we een paar beroemde soevereine wanbetalingen bekijken, wat er met de landen is gebeurd en hoe beleggers problemen van tevoren kunnen voorspellen.

Beroemde Sovereign Defaults

Philip II van Spanje maakte de eerste grote soevereine verzuim in 1557 en zijn land in gebreke nog drie keer als gevolg van militaire kosten en de dalende waarde van goud. De reden? Het blijkt dat de koning ongeveer 50% jaarlijkse rente betaalde op nieuwe leningen voorafgaand aan de default. Sindsdien is het land om verschillende redenen 15 keer tussen 1557 en 1939 in gebreke gebleven.

Mexico heeft zijn schuld als gevolg van de Peso-crisis in 1994 niet betaald. Een devaluatie van 15% in de peso ten opzichte van de Amerikaanse dollar zorgde ervoor dat buitenlandse beleggers snel kapitaal onttrokken en aandelen gingen verkopen.

Tegelijkertijd moest de regering Amerikaanse dollar kopen met gedevalueerde pesos om de nationale schulden af ​​te lossen. Het land werd uiteindelijk gered door een lening van 80 miljard dollar uit verschillende landen.

Een meer recent voorbeeld is Argentinië, dat eind 2001 zijn schuld niet nakwam op $ 132 miljard aan leningen. Het bedrag vertegenwoordigde een zevende deel van al het geld dat de derde wereld op dat moment leende.

Na een periode van onzekerheid koos het land ervoor om zijn valuta te devalueren en kon het uiteindelijk herstellen met een bbp-groei van ongeveer 90% in de negen jaar daarna.

Wat gebeurt er na een standaard?

De standaardwaarden van het land zijn meestal heel anders dan bedrijven of personen. In plaats van failliet te gaan, worden landen geconfronteerd met een aantal opties. Vaak herstructureren landen eenvoudigweg hun schuld door de vervaldatum van de schuld te verlengen of door hun valuta te devalueren om deze betaalbaarder te maken.

In de nasleep ondergaan veel landen een zware periode van bezuinigingen, gevolgd door een periode van hervatting (en soms snelle groei). Als een land bijvoorbeeld zijn valuta devalueert om zijn schuld te betalen, maakt de lagere valutawaardering zijn producten goedkoper voor de export en helpt het de maakindustrie, wat uiteindelijk helpt om zijn economie te versnellen en de terugbetaling van schulden eenvoudiger te maken.

IJsland was een opmerkelijke uitzondering in 2008 toen het zijn grootste banken liet instorten zonder hen met buitenlandse hulp in de steek te laten. Meer dan 50.000 burgers verloren hun levensbesparingen en internationale economieën werden gedestabiliseerd, maar het land herstelde zich snel en het bbp herstelde zich in 2012 tot een groeipercentage van 3%. Veel economen hebben het land als een model voor de toekomst aangewezen.

Lenen leent uiteindelijk ook opnieuw aan zelfs de meest onkredietwaardige landen, omdat ze in het algemeen niet alles verliezen - zoals in een zakelijk of persoonlijk faillissement. Integendeel, landen hebben de neiging om schuld te herstructureren (zij het in ongunstige termen) en zullen altijd activa hebben om op hun weg te herstellen. Een land kan immers niet voor eeuwig zijn deuren sluiten.

Sovereign Defaults voorspellen

Het voorspellen van soevereine standaards is notoir moeilijk, zelfs als het voor een land somber lijkt te zijn. Analisten waarschuwen bijvoorbeeld al minstens vijftien jaar voor de overheidsschuld van Japan, maar het staat nog steeds op meer dan 200% van het bbp met een lagere rente dan toen het voor het eerst in 1998 werd gedegradeerd. Ter vergelijking: veel landen die in gebreke zijn gebleven, hebben gedaan met minder dan 60% schuld ten opzichte van het BBP!

Overheden hebben de neiging om verschillende redenen in gebreke te blijven, gaande van een eenvoudige omkering van wereldwijde kapitaalstromen tot zwakke inkomsten.

Maar veel soevereine wanbetalingen worden versneld door een bankencrisis. Studies hebben aangetoond dat de overheidsschuld in de jaren na een crisis ongeveer tweederde is, terwijl een crisis in een rijk land de kapitaalstromen in perifere landen snel kan veranderen.

Internationale beleggers moeten deze punten in gedachten houden bij het analyseren van potentiële investeringen over de hele wereld.

Key Takeaway Points

• De meeste landen zijn tijdens hun leven ten minste één keer in gebreke gebleven, waarbij sommige landen sinds de jaren 1500 meer dan tien keer in gebreke zijn gebleven.
• In plaats van failliet te gaan, worden landen geconfronteerd met een aantal opties en vaak wordt hun schuld eenvoudigweg geherstructureerd in plaats van helemaal niet te betalen.
• Overheden hebben de neiging om verschillende redenen in gebreke te blijven, gaande van een eenvoudige omkering van wereldwijde kapitaalstromen tot zwakke inkomsten.