Waarom goede pers belangrijk is voor overheidsinstanties

In een moderne nieuwscyclus die zich voedt met roddel, geruchten, toespelingen en schandalen, worden nieuwsverhalen die overheidsorganisaties in een positief daglicht plaatsen vaak overstemd door de schunnige rapporten die zich langzaam ontwikkelen in de tijd als sappig detail na sappig detail draagt ​​het bij aan de algehele verhaallijn. Soms komen verhalen elke dag uit als een nieuw detail naar voren komt.

Vergeleken met de schandalige verhalen zijn positieve verhalen gewoon saai.

Wat waarschijnlijk het voorloper is van het avondjournaal in een grote metropool: een burgemeester treedt af temidden van een verdenking van fraude of een politiedienst versterkt de handhaving in een wijk op verzoek van bewoners ? Het politieverhaal is leuk, maar het komt na de eerste commerciële pauze op de meeste avonden.

Slechte pers krijgt meer kijkers, lezers en luisteraars dan goede pers. Wanneer een overheidsinstantie een positief verhaal verteld heeft, moet het bureau het voor zoveel mogelijk geld melken, want als de tafels worden omgedraaid, zullen diegenen die geïnteresseerd zijn in het levend houden van een ongunstig verhaal, niet ophouden.

Goede pers is iets dat elke regeringsleider wil. Hieronder staan ​​de dingen die goede pers betekent voor een overheidsinstelling.

Gunstige publieke opinie

Hoewel slechte pers vaak meer mensen bereikt, kunnen positieve verhalen de percepties van mensen over het bureau vergroten. Slechte pers kan een gunstige publieke opinie decimeren, dus is het goed dat overheidsinstanties wat goodwill hebben opgebouwd.

Het goede ding voor overheidsmedewerkers is dat ze gewoon hun werk goed moeten doen. Mediakwesties zijn buiten hun macht. Uitvoerders van het agentschap en voorlichters van het publiek zijn belast met het opnemen van goede verhalen en het reageren op slechte verhalen.

Gunstige publieke opinie kan aanhangers van het bureau worden.

Die individuen kunnen krachtig zijn als het gaat om het lobbyen bij wetgevers en het uiten van hun meningen in arena's die andere burgers beïnvloeden.

Voordeel van de twijfel

Wanneer positieve verhalen over een agentschap worden verteld, hebben gekozen functionarissen de neiging om die instantie het voordeel van de twijfel te geven. Uitvoerders van het Agency realiseren dit voordeel het meest als het gaat om financiering.

Agentschappen die in het nieuws zijn voor goede dingen, behouden hun financieringsniveau en vinden een ontvankelijker oor wanneer zij om een ​​verhoging vragen. Omgekeerd zal een agentschap dat voortdurend op slechte pers moet reageren zich moeten verdedigen tegen de scherpe vragen van wetgevers en meer gedetailleerde uitleg geven bij het vragen om meer geld.

Het voordeel van de twijfel is enorm voor managers van bureaus. Ze kunnen met vertrouwen naar de kantoren van verkozen ambtenaren gaan in plaats van naar angst. Leidinggevenden zijn beter in staat om hun argumenten in te kaderen, omdat ze niet eerst hoeven te adresseren wat er over het bureau is gezegd.

Vertrouwen van gekozen functionarissen

Gekozen ambtenaren moeten aandacht besteden aan de instanties die onder hun jurisdictie vallen. Uitvoerders van een bureau zouden er de voorkeur aan geven dat gekozen functionarissen zo hands-off mogelijk zijn. Wanneer het bureau om de juiste redenen consequent in het nieuws is, voelen verkozen ambtenaren zich beter op hun gemak om leidinggevenden de vrijheid te geven om te doen wat zij nodig achten vanwege het hoge niveau van vertrouwen dat de gekozen functionarissen in de leidinggevenden stellen.

Dit speelt zich vaak af in de federale regering wat betreft het aantal commissieverhoren dat de leden van het Congres houden. Wanneer agentschappen om de verkeerde redenen in de media zijn, houden de leden van de commissie hoorzittingen om de kaderleden te vragen wat er aan de hand is en hoe het zal worden opgelost. Dit gebeurde begin 2012, toen de uitgaven in verband met de Western Regions Conference 2010 van de General Services Administration aan het licht kwamen.

Aan de andere kant, bureaus die geen geld lijken te verspillen of zich onprofessioneel gedragen, worden zo veel mogelijk alleen gelaten. Leidinggevenden voor die agentschappen worden niet geroepen om te getuigen voordat de Congresleden erover beginnen hen enthousiast te verraden voor C-SPAN-kijkers om te zien.