Afval Behandelings- en verwijderingsmethoden

Wanneer de meeste mensen denken aan vast afvalbeheer, denken ze na over afval dat op stortplaatsen wordt gestort of wordt verbrand. Een verscheidenheid aan elementen is betrokken bij het creëren van een optimaal geïntegreerd systeem voor vast afvalbeheer (ISWM). Behandelingstechnieken werken bijvoorbeeld om het volume en de toxiciteit van vast afval te verminderen, en transformeren het in een geschiktere vorm voor verwijdering. Afvalverwerking en verwijderingsmethoden worden geselecteerd en gebruikt op basis van de vorm, samenstelling en hoeveelheid van afvalmaterialen.

Hier zijn de belangrijkste methoden voor afvalverwerking en -verwijdering:

Thermische behandeling

Thermische afvalverwerking verwijst naar de processen die warmte gebruiken om afvalstoffen te behandelen. Hieronder volgen enkele van de meest gebruikte thermische afvalverwerkingstechnieken:

• Verbranding is een van de meest voorkomende afvalbehandelingen. Deze benadering omvat de verbranding van afvalmateriaal in aanwezigheid van zuurstof. Het verbrandingsproces zet afval om in as, schoorsteen, gas, waterdamp en koolstofdioxide. Deze thermische behandelingsmethode wordt vaak gebruikt als een manier om energie terug te winnen voor elektriciteit of verwarming. Deze aanpak heeft verschillende voordelen. Het vermindert snel het afvalvolume, verlaagt de transportkosten en vermindert de schadelijke uitstoot van broeikasgassen.
• Vergassing en Pyrolyse zijn twee vergelijkbare methoden, die beide organische afvalstoffen ontleden door afvalstoffen bloot te stellen aan lage hoeveelheden zuurstof en zeer hoge temperaturen. Pyrolyse gebruikt absoluut geen zuurstof, terwijl vergassing een zeer lage hoeveelheid zuurstof in het proces mogelijk maakt. Vergassing is gunstiger omdat het verbrandingsproces de energie teruggeeft zonder luchtvervuiling te veroorzaken.

• Open Burning is een oudere thermische afvalbehandeling die schadelijk is voor het milieu. De verbrandingsovens die in een dergelijk proces worden gebruikt, hebben geen inrichtingen voor verontreinigingsbeheersing. Ze geven stoffen af ​​zoals hexachloorbenzeen, dioxines, koolmonoxide, zwevende deeltjes, vluchtige organische stoffen, polycyclische aromatische verbindingen en as. Helaas wordt deze methode nog steeds door veel lokale autoriteiten internationaal toegepast, omdat het een goedkope oplossing voor vast afval biedt.

Stortplaatsen en stortplaatsen

Sanitaire stortplaatsen bieden de meest gebruikte oplossing voor afvalverwerking. Deze stortplaatsen zijn wenselijk om het risico van milieu- of volksgezondheidsrisico's als gevolg van afvalverwijdering te elimineren of te verminderen. Deze locaties zijn gelegen waar landkenmerken werken als natuurlijke buffers tussen de omgeving en de stortplaats. Het stortterrein kan bijvoorbeeld bestaan ​​uit kleigrond die vrij goed bestand is tegen gevaarlijke afvalstoffen of wordt gekenmerkt door de afwezigheid van oppervlaktewaterlichamen of een lage watertafel, waardoor het risico van waterverontreiniging wordt voorkomen.Het gebruik van sanitaire stortplaatsen biedt het minste gezondheids- en milieurisico, maar de kosten voor het aanleggen van dergelijke stortplaatsen zijn relatief hoger dan bij andere afvalverwijderingsmethoden.

Gecontroleerde stortplaatsen zijn min of meer hetzelfde als sanitaire stortplaatsen. Deze stortplaatsen voldoen aan veel van de vereisten om een ​​sanitaire stortplaats te zijn, maar kunnen er een of twee missen. Dergelijke stortplaatsen hebben mogelijk een goed geplande capaciteit maar geen celplanning. Er kan geen of gedeeltelijk gasbeheer, basisregistratie of reguliere dekking zijn.

Bioreactorstortplaatsen zijn het resultaat van recent technologisch onderzoek. Deze stortplaatsen gebruiken superieure microbiologische processen om de decompositie van afval te versnellen.

Het controlerende kenmerk is de continue toevoeging van vloeistof om optimaal vocht te behouden voor microbiële vertering. De vloeistof wordt toegevoegd door het percolaat van de stortplaats opnieuw in omloop te brengen. Wanneer de hoeveelheid percolaat niet adequaat is, wordt vloeibaar afval zoals rioolslib gebruikt.

Biologische afvalverwerking

Compostering is een andere meest gebruikte afvalverwijderings- of behandelingsmethode, namelijk de gecontroleerde aërobe afbraak van organische afvalstoffen door de inwerking van kleine ongewervelde dieren en micro-organismen. De meest voorkomende composteringstechnieken zijn onder meer het statisch stapelen van composteren, ongediertecomposteren, composteren met de wadrug en compostering in het vaartuig.

Anaerobe spijsvertering maakt ook gebruik van biologische processen om organische materialen te ontleden. Anaerobe spijsvertering maakt echter gebruik van een zuurstof- en bacterievrije omgeving om het afvalmateriaal te ontbinden waar compostering lucht moet hebben om de groei van microben mogelijk te maken.