Gierfondsen: hoe hedgefondsen gokken op noodlijdende schuld

Paul Singer is een hedgefonds-miljardair die miljarden in waarde heeft opgeleverd aan zijn beleggers - maar die miljarden kwamen op een prijs. Als een pionier van de zogenaamde gierfondsen, is de heer Singer beroemd geworden door het identificeren van landen in economische nood, het opkopen van hun schuld voor centen op de dollar en dan de volledige terugbetaling van de schuld ten koste van alles. Voorstanders stellen dat deze acties landen verantwoordelijk stellen, terwijl critici wijzen op de hoge maatschappelijke kosten van het verzamelen.

In dit artikel zullen we beide kanten van het argument bekijken, een paar voorbeelden van deze praktijken die zich voordoen en mogelijke veranderingen in de manier waarop gierfondsen werken.

Corruptie en aansprakelijkheid

Voorstanders van het Gier-fonds stellen dat ze de verantwoording vergroten en de corruptie verminderen door schuldcontracten af ​​te dwingen. Door het verminderen van moral hazard kunnen deze fondsen op lange termijn financiële voorzichtigheid bevorderen als landen leren van hun fouten in het verleden. Landen die nooit verantwoordelijk zijn voor hun schuldaflossingen, die voorstanders beweren, zullen gewoon doorgaan met het misbruiken van het systeem door meer schulden aan te gaan die ze nooit van plan zijn terug te betalen.

Schuldeisers die betrokken zijn bij het in gebreke blijven van Puerto Rico wezen bijvoorbeeld op een opgeblazen openbaar onderwijssysteem als oorzaak van hun problemen. Het publieke onderwijssysteem van het territorium heeft lagere inschrijvingen gezien - zoals velen naar de VS zijn vertrokken - maar de uitgaven voor openbaar onderwijs zijn aanzienlijk toegenomen.

Zonder de schuld te innen, zou er geen stimulans zijn om de publieke systemen te hervormen en zou een volgende nalatigheid waarschijnlijk volgen.

Hoge sociale kosten

Tegenstanders van het idee van gierfondsen beweren dat ze vaak enorme maatschappelijke kosten hebben, omdat kapitaal wordt gewonnen uit het land en in compartimenten van hedgefondsen.

Hoewel het leiderschap van een land mogelijk verantwoordelijk is voor financieel wanbeheer, straffen deze dynamieken de burgers door fondsen weg te nemen die zouden kunnen worden herverdeeld in de richting van sociaal welzijn. Terugbetaling heeft ook de neiging om het vermogen van een land om ooit uit schulden te komen te lijden, waardoor een stroperige cyclus ontstaat.

De Democratische Republiek Congo bijvoorbeeld, is in gebreke gebleven na een oorlog van vijf jaar die eindigde in ernstige ziekte en ondervoeding. Gierpaardpionier Peter Grossman heeft de schuld van het land opgekocht en het met succes aangeklaagd voor $ 100 miljoen - waarvan het grootste deel winst is. De UNICEF voerde aan dat de $ 100 miljoen had kunnen worden besteed aan schoon water om het leven van zo'n 200.000 kinderen te redden in plaats van een enkel hedgefonds te verrijken.

Het veranderen van het getij

van gierfondsen is voor zowel hun nationale als internationale organisaties steeds kritischer bekeken.Zo veroordeelde de VN-Raad voor de mensenrechten bijvoorbeeld de activiteiten van gierfondsen voor het directe negatieve effect dat de terugbetaling van die gelden aan roofwetten, onder roofwaardigheid, heeft op het vermogen van regeringen om hun mensenrechtenverplichtingen na te komen, in het bijzonder economische, sociale en culturele rechten. "

In 2009 introduceerde het Congres een wetsvoorstel om te voorkomen dat gierfondsen profiteren van staatsschulden door het bedrag van de winst dat een secundaire schuldeiser kan winnen door rechtszaken op basis van die schulden af ​​te dekken.

De maatregel is niet succesvol verlopen, maar soortgelijke wetgeving is in landen zoals het Verenigd Koninkrijk, België, Jersey, het eiland Man, Australië en andere landen overal ter wereld met hulp van organisaties zonder winstoogmerk verlopen.

De toekomst van gierfondsen hangt grotendeels af van deze voorschriften, evenals van de vraag of landen leren van hun fouten uit het verleden. In de tussentijd blijven beheerders van hedgefondsen op zoek naar deze kansen om rendement te behalen bij hun investeerders.

Key Takeaway Points

• Gierfondsen zijn hedgefondsen die gespecialiseerd zijn in het opkopen van schulden van noodlijdende landen of effecten met de bedoeling al het verschuldigde te verzamelen.
• Voorstanders van gierfondsen beweren dat ze moral hazard verminderen en de verantwoordingsplicht verbeteren, maar critici beweren dat ze in sommige gevallen hoge sociale kosten hebben.
• Veel regeringen hebben actie ondernomen tegen gierfondsen, maar veel landen zoals de VS laten ze nog steeds bestaan.