Derde persoon Gezichtspunt: alwetende of beperkte

Het gezichtspunt van de derde persoon is een vorm van storytelling waarbij een verteller alle actie van zijn werk relateert aan een derde persoonspronomoon zoals "hij" of "zij". > Er zijn twee soorten gezichtspunten voor derden. Een derdepersoonsperspectief kan alwetend zijn, waarbij de verteller alle gedachten en gevoelens kent van alle personages in het verhaal, of het kan beperkt zijn. Als het gelimiteerd is, relateert de verteller alleen zijn of haar eigen gedachten, gevoelens en kennis van verschillende situaties en andere karakters.

Heel vaak voelen nieuwe schrijvers zich het prettigst bij de eerste persoon, misschien omdat het bekend voorkomt, maar schrijven in de derde persoon geeft een schrijver eigenlijk veel meer vrijheid in hoe ze het verhaal vertellen.

De voordelen van het standpunt van een derde persoon

Het derde alwetende gezichtspunt is over het algemeen het meest objectieve en betrouwbare gezichtspunt omdat een alwetende verteller het verhaal vertelt. Deze verteller heeft geen vooroordelen of voorkeuren en heeft ook volledige kennis van alle personages en situaties. Aan de andere kant heeft de verteller in het perspectief van de eerste persoon een beperkt gezichtspunt en kan hij vooroordelen hebben die zijn of haar perceptie verstoren. Het is niet verrassend dat de meerderheid van de romans in een derde persoon geschreven zijn.

Een trucje om het verschil tussen alwetende en beperkte te onthouden, is als je aan jezelf (de schrijver) denkt als een soort god. Als zodanig kun je ieders gedachten (alwetend) 'zien'.

Als je daarentegen slechts een sterfeling bent, dan weet je alleen wat er gebeurt in het hart en de geest van één persoon. Daarom is je perspectief beperkt.

De gouden regel van consistentie

De belangrijkste regel met betrekking tot het gezichtspunt is dat deze consistent moet zijn. Zodra je van het ene naar het andere gezichtspunt afdrijft, neemt de lezer het op en verlies je je autoriteit en de aandacht van de lezer.

Jouw taak als schrijver is om de lezer zich op zijn gemak te laten voelen als je ze meeneemt naar jouw wereld. Als je het verhaal vertelt vanuit een beperkte derde persoon, en plotseling wordt de lezer verteld dat de liefhebber van de hoofdpersoon in het geheim niet meer van hem houdt, ben je de lezer kwijtgeraakt. Dat komt omdat het voor iemand in het verhaal onmogelijk is om een ​​geheim te weten zonder dat de persoon het vertelt. Ofwel, of ze hebben ze opgevangen, ze hebben erover gelezen of ze hebben het van een derde partij gehoord.

Een voorbeeld van de klassiekers met behulp van de roman 'Pride and Prejudice' van Jane Austen <3>, zoals zoveel klassieke romans, wordt verteld vanuit het gezichtspunt van de derde persoon.

Hier is een passage uit de klassieke roman van Austen:

"Toen Jane en Elizabeth alleen waren, de eerste, die voorzichtig was geweest in haar lof voor Mr.Bingley eerder, uitte haar zuster hoezeer ze hem bewonderde. 'Hij is precies wat een jongeman zou moeten zijn', zei ze, 'verstandig, opgewekt, levendig; en ik heb nog nooit zulke gelukkige manieren gezien! Zoveel gemak, met zo'n perfecte goede fokkerij! '"

Als je nog vragen hebt over een derde persoon, probeer dan nog een paar voorbeelden te lezen van een derde persoon uit de klassieke fictie.