TARP: definitie, kosten, wie het steunde

Definitie: Het Troubled Asset Relief Programme was een bailout van $ 700 miljard voor banken. Op 3 oktober 2008 machtigde het Congres het via de Emergency Economic Stabilization Act van 2008. Het gaf het Amerikaanse ministerie van Financiën de mogelijkheid geld in de banken van het land te laten infiltreren om ze operationeel te houden. Het Congres keurde 350 miljard dollar goed voor gebruik in 2008. President Obama koos ervoor de resterende 350 miljard dollar niet te gebruiken. TARP is verlopen op 3 oktober 2010.

Het ministerie van Financiën gebruikte TARP-fondsen om te beleggen, leningen te verstrekken en activa te garanderen. In ruil daarvoor kochten zij aandelen of obligaties van falende banken en andere bedrijven. Dat hield het financiële systeem operationeel. Om uit te vinden hoe de industrie deze liquiditeitscrisis heeft gecreëerd, raadpleegt u de financiële crisis van 2007.

Op 14 oktober 2008 heeft het ministerie van Financiën $ 105 miljard aan TARP-fondsen gebruikt om het Capital Repurchase Program te lanceren. De Amerikaanse overheid kocht preferente aandelen in acht banken: Bank of America / Merrill Lynch, Bank of New York Mellon, Citigroup, Goldman Sachs, J. Morgan, Morgan Stanley, State Street en Wells Fargo.

Het programma vereiste dat banken de overheid een dividend van 5 procent zouden geven dat zou stijgen tot 9 procent in 2013. Dat moedigde banken aan om de aandelen binnen vijf jaar terug te kopen. Minister van Financiën, Hank Paulson, wist dat de overheid winst zou maken omdat de koersen van bankaandelen tegen 2013 zouden stijgen.

Het ministerie van Financiën gebruikte ook TARP-fondsen om preferente aandelen te kopen of leningen te verstrekken aan vier andere groepen.

1. AIG ($ 40 miljard).
2. Communautaire banken ($ 92 miljard).
3. Grote drie autobedrijven ($ 80, 7 miljard).
4. Citigroup en Bank of America ($ 45 miljard).

Een extra $ 20 miljard TARP werd geleend aan het TALF-programma, beheerd door de Federal Reserve.

(Bron: Treasury Dept.)

President Obama wilde de banken belasten om belastingbetalers te betalen voor $ 120 miljard tot $ 141 miljard waarvan hij dacht dat ze zouden verliezen van TARP. Obama was van plan de belasting over een periode van 10 jaar te heffen op de meest riskante activiteiten van de banken, zoals de handel. Hij wilde de retailactiviteiten van banken niet belasten omdat het als hogere prijzen aan klanten zou worden doorberekend. Zijn voorstel ging niet voorbij. In plaats daarvan beperkte de Dodd-Frank Wall Street Reform Act de hoeveelheid onder TARP toegelaten geld tot $ 475 miljard. (Bron: "Obama drijft belasting op te groot om failliet te gaan bij banken", Huffington Post, 13 januari 2010.)

Hoeveel heeft TARP belastingbetalers betaald?

In 2009 heeft de regering $ 150 miljard uitgegeven om probleemlanden te redden.

In mei 2009 zei Bernanke dat de resultaten van de "stresstests" van het bankwezen bemoedigend waren. Uit de tests bleek dat negen van de 19 grootste banken in het land geen extra kapitaal nodig hadden om toekomstige afwaarderingen van giftige door hypotheek gedekte waardepapieren te compenseren.Sommige banken waren bereid om de overheidsgelden die ze in het voorgaande jaar via TARP hadden geleend terug te betalen. De stresstest bevestigde dat Capital One, U. S. Bancorp en BB & T gezond genoeg waren om aandelen te verkopen om TARP-fondsen terug te betalen. Goldman Sachs had al aangeboden om de geleende $ 5 miljard terug te betalen.

Twee banken, Bank of America en Wells Fargo, waren verantwoordelijk voor een derde van de $ 75 miljard die moest worden opgehaald. Bernanke werd aangemoedigd omdat Wells Fargo snel $ 8 opbracht. 6 van de $ 13. 7 miljard nodig. Bovendien toonden de tests aan dat de verliezen van de 19 banken tot het einde van 2010 niet meer dan $ 950 miljard zouden bedragen. Het leek er ook op dat de banken niet meer federale fondsen nodig hadden. (Bronnen: "Bernanke aangemoedigd door de plannen van Banks", Bloomberg, 11 mei 2009. "Banks 'stresstestresultaten wijzen op herstel," LA Times, 8 mei 2009.)

In FY 2010 betaalden banken $ 110 terug miljard en nog eens $ 38 miljard in FY 2011. TARP zorgde in die twee jaar voor een overschot op het budget omdat banken het reddingsplan terugbetaalden.

In FY 2012 ging $ 35 miljard aan TARP-fondsen naar programma's om huiseigenaren te helpen hypotheken te wijzigen en afscherming te voorkomen.

Dit was onderdeel van het Home Affordable Modification Program. In FY 2013 begroot TARP $ 12 miljard voor HAMP.

Vanaf mei 2016 hadden de banken de overheid met rente terugbetaald. In totaal $ 250. 46 miljard TARP-fondsen waren vastgelegd om 700 banken te helpen. Daarvan, $ 165. 33 miljard ging naar de grote banken, met activa van $ 10 miljard of meer. Nog eens $ 14. 57 miljard ging naar de kleinere banken. De rest ging naar Citigroup en Bank of America.

De grote banken hebben $ 179 terugbetaald. 51 miljard in hoofdsom en rente. De kleine banken keerden slechts $ 13 terug. 94 miljard, omdat meer van hen ondanks hulp failliet gingen. Citigroup en Bank of America zijn $ 81 teruggekeerd. 59 miljard. Alles bij elkaar hebben de banken $ 275 terugbetaald. 04 miljard, waardoor een winst van $ 25 miljard wordt gecreëerd. (Bron: "Monthly TARP Update," U. S. Treasury, 2 mei 2016).

Waarom het eerste TARP-plan niet lukte

Het oorspronkelijke idee van minister Paulson was om TARP in te stellen als een omgekeerde veiling. Banken zouden biedingsprijzen op hun giftige door hypotheek gedekte waardepapieren aan het ministerie van Financiën voorleggen. Schatkistbeheerders zouden de laagste aangeboden prijs selecteren.

Het probleem was dat de banken geen verlies wilden nemen, dus wilden ze dat het ministerie van Financiën de volledige prijs voor deze activa zou betalen. De regering wist dat ze veel minder waard waren. Ze waren zo ver van elkaar verwijderd dat de veiling niet zou werken. Paulson liet het plan op de plank vallen.

Ondertussen hadden de Europese en Japanse centrale banken hun geld direct aan hun bedrijven besteed. Paulson lanceerde het Capital Repurchase Program met TARP-fondsen om zich aan te passen aan hun plan.

Banken blokkeerden het TARP-programma voor huiseigenaren

Het Home Affordable Refinance-programma zou de woningmarkt helpen stimuleren door kredietwaardige huiseigenaren die ondersteboven in huis waren te laten herfinancieren met lagere hypotheekrente.Het zou miljarden in de economie hebben gepompt en 2 miljoen huiseigenaren hebben geholpen. Als het uitgebreid was, had het alle 25 miljoen huiseigenaren die ondersteboven stonden met hun hypotheken geholpen kunnen hebben. Waarom werkte het niet? Banken waren gewoon te vies van risico's. (Bron: "Obama geblokkeerd door banken op hypotheekplan om economie te stimuleren", Bloomberg, 16 augustus 2011).

De regering-Obama introduceerde HARP in april 2009, maar slechts 810.000 huiseigenaren werden geholpen. Van die waren slechts 57, 171 meer dan 5 procent ondersteboven. De rest had een hoger eigen vermogen. Banken koos geselecteerde kandidaten uit en weigerde rekening te houden met mensen met een lager eigen vermogen. Dit waren dezelfde banken die een paar jaar eerder aan iemand leningen verstrekten.

Er was geen risico voor de banken, omdat al deze leningen werden gegarandeerd door Fannie Mae of Freddie Mac. Banken wilden niet worden lastig gevallen met het papierwerk bij huiseigenaren met een hypotheekverzekering. Dat gold natuurlijk voor iedereen met minder dan 20 procent eigen vermogen.

Voor meer informatie over TARP, zie A Retrospective of the Troubled Asset Relief Program.