Aandelen verzekeraar versus wederzijdse verzekeraar

Alle vastgoed- en ongevallenverzekeraars hebben dezelfde basisfunctie: verkoop van verzekeringspolissen aan klanten. Sommige zijn echter georganiseerd als naamloze vennootschap, terwijl andere als onderlinge bedrijven werken. Er zijn belangrijke verschillen tussen de twee soorten organisaties. Elk heeft voor- en nadelen voor kopers van verzekeringen.

Eigendom

Het belangrijkste verschil tussen een aandelenverzekeraar en een onderlinge verzekeraar is de eigendom.

Een aandelenverzekeringsmaatschappij is eigendom van haar aandeelhouders. Het kan particulier worden gehouden of openbaar worden verhandeld. Een effectenverzekeraar verdeelt de winst aan de aandeelhouders in de vorm van dividenden. Als alternatief kan het winst gebruiken om schulden af ​​te betalen of ze in het bedrijf te herbeleven.

Een onderlinge verzekeringsmaatschappij is eigendom van haar polishouders. Surplus kan worden uitgekeerd aan polishouders in de vorm van dividenden of door de verzekeraar behouden in ruil voor de vermindering van toekomstige premies.

Verdiensten en Investeringen

Beide aandelen- en wederzijdse verzekeringsmaatschappijen verdienen inkomsten door premies van polishouders te verzamelen. Als de premies die een verzekeraar verzamelt, het geld overschrijden, dan betaalt de verzekeraar een tegoedwinst. Indien verliezen en kosten de ingezamelde premies overschrijden, houdt de verzekeraar een tegoedverlies in.

Voorraad en onderlinge bedrijven genereren ook inkomsten uit beleggingen. Hun beleggingsstrategieën verschillen echter vaak.

De primaire missie van aandelenbedrijven is om winst voor aandeelhouders te verdienen. Aangezien zij door beleggers worden onderzocht, hebben effectenmaatschappijen de neiging om meer te concentreren op de resultaten op korte termijn. Aandeelverzekeraars zullen ook investeren in hogere rendementen (en risicovolle) activa dan onderlinge vennootschappen.

De missie van de wederzijdse verzekeraar is om kapitaal te behouden om tegemoet te komen aan de behoeften van de polishouders.

De polishouders zijn over het algemeen minder bezorgd over de financiële prestaties van verzekeraars dan beleggers van aandelenbedrijven. Daarom richten wederzijdse verzekeraars zich op langetermijnresultaten. Zij hebben meer kans dan verzekeringsmaatschappijen om te investeren in conservatieve, lage rendabele activa.

Naast premies en beleggingen hebben aandelenbedrijven een derde bron van inkomsten: de opbrengst van de omzet van aandelen. Wanneer een effectenverzekeraar geld nodig heeft, kan hij meer aandelen in aandelen uitgeven. Een onderlinge verzekeraar heeft deze optie niet omdat hij niet in het bezit is van aandeelhouders. Als een wederzijdse verzekeraar geld nodig heeft, moet het de gelden lenen of tarieven verhogen.

Beheersing

Beleidhouders van een beursgenoteerd bedrijf hebben geen uitspraak in het management van de onderneming, tenzij zij ook beleggers zijn. Bij een wederzijdse verzekeraar zijn polishouders eigenaars van het bedrijf, zodat zij de raad van bestuur van de vennootschap kiezen. Polishouders kunnen enige invloed hebben op de soorten verzekeringsproducten die het bedrijf aanbiedt.Zij ontvangen ook dividenden uit bedrijfswinsten.

Financiële stabiliteit

Een voordeel van een aandelenverzekeraar voor polishouders is stabiliteit. Omdat een effectenverzekeraar meer mogelijkheden heeft om fondsen te werven, kan hij beter in staat zijn dan een onderlinge verzekeraar om financiële moeilijkheden te overwinnen.

Een groot nadeel van de onderlinge bedrijfsorganisatie is de afhankelijkheid van het bedrijf van beleidspremies als een bron van inkomsten.

Een onderlinge verzekeraar die niet in staat is om fondsen te werven, kan het bedrijf verlaten of insolvabel worden verklaard. Als het bedrijf wordt verkocht, kunnen de polishouders een deel van de opbrengst uit de verkoop ontvangen. Een wederzijdse verzekeraar die financieel schaadt kan een beursgenoteerd bedrijf worden door middel van een proces genaamd demutualisatie.

Demutualisatie

Over het algemeen kan een onderlinge verzekeraar slechts demutualiseren met de goedkeuring van polishouders, de raad van bestuur van het bedrijf en de toezichthouder op de staatsverzekering. Wederzijdse bedrijven hebben drie basisopties om te zetten in een beursbedrijf.

• Volledige demutualisatie. Dit houdt in dat er een complete overschakeling van een wederzijdse verzekeraar naar een beursmaatschappij is. Verzekeringsmaatschappijen ontvangen contant geld, beleidskredieten of aandelen in het nieuw opgerichte aandelenbedrijf.
• Gesponsorde demutualisatie. Verzekeringnemers ontvangen geen andere vergoeding dan het recht om aandelen in het nieuwe bedrijf te kopen. Aandelen van aandelen die niet door polishouders zijn gekocht, kunnen worden verkocht aan beleggers in een aandelenaanbod.
• Mutual Holding Company . Deze optie is niet beschikbaar in alle staten. Een wederzijdse holdingsmaatschappij wordt gecreëerd samen met een dochtermaatschappij met een meerderheidsbelang van de holding. De polishouders krijgen een eigendomsbelang in de holding, maar niet in de dochteronderneming. De dochteronderneming neemt controle over de verzekeringspolissen.

Most Are Stock Companies

In de afgelopen jaren hebben veel onderlinge verzekeraars omgezet in aandelenbedrijven door financiële druk. Bijgevolg zijn de overgrote meerderheid van de Amerikaanse verzekeraars beursmaatschappijen. Volgens de Nationale Vereniging van Verzekeringscommissarissen hield voorraadbeveiligers ongeveer 78% van het totaal van de contante en geïnvesteerde activa aan die door de Amerikaanse verzekeraars in eind 2013 werden gehouden. Slechts 18% van deze activa werden door de verzekeringsmaatschappijen gehouden.