Is het exporteren van oude kleding een goed idee?

De import en export van tweedehands kleding is een groot bedrijf. In feite rink de wereldwijde gebruikte kledingindustrie jaarlijks meer dan 4 miljard dollar - maar is het een maatschappelijk verantwoord praktijk? Dit is uitgegroeid tot een van de vele vragen die verband houden met milieu- en duurzaamheidsoverwegingen met betrekking tot mode en kleding. In toenemende mate komt de mode- en textielindustrie aan bod voor de milieu- en sociale impact ervan.

Dit geldt niet alleen voor tweedehands kleding maar door middel van de wieg tot de grafische levenscyclus. Van haar kant is de export van gerecycleerde kleding naar ontwikkelingslanden voor hergebruik een belangrijk onderdeel van de textielrecyclingindustrie. Een vraag die deze praktijk beïnvloedt, is of het door importlanden wordt verboden of zal worden verboden.

Mensen kunnen niet beseffen dat wanneer ze doneren kleding in landen zoals de Verenigde Staten of het Verenigd Koninkrijk gebruiken, de meerderheid zich op buitenlandse markten zal vinden. Het Verenigd Koninkrijk, dat het tweede hoogste volume gebruikte kledingdonaties na de VS oplevert, ziet slechts 10-30 procent van de gebruikte kleding in dat land. De belangrijkste exportdoelstellingen zijn Polen, Ghana, Pakistan, Oekraïne en Benin.

Bij de kern van de kwestie is de bepaling over de vraag of lokale kledingindustrieën beschadigd zijn door de invoer van goedkope gebruikte kleding uit ontwikkelde landen.

Uiteindelijk is dit een probleem dat door textielverzekeringsorganisaties wordt versterkt ten behoeve van ledenbedrijven en een die door het handelsbeleid internationaal wordt aangepakt, en die een invloed heeft op export vooruitzichten voor de deelnemers aan de kledingindustrie.

Een door Oxfam gepubliceerde studie suggereert dat ondanks schade aan de algemene textielproductieindustrie de invoer van tweedehands kleding (SHC) over het geheel genomen een gunstige praktijk is.

Volgens de studie:

• Terwijl tweedehands kleding slechts een zeer klein deel van de wereldwijde kledinghandel vertegenwoordigt, vertegenwoordigt het meer dan 30 procent van de invoer en meer dan 50 procent van de invoer van kleding naar veel sub-Sahara landen.
• SHC biedt duidelijke voordelen voor de consument. Geval in punt, meer dan 90 procent van de Ghanese kopen SHC.
• De invoer van SHC levert aan honderden duizenden mensen in ontwikkelingslanden de levensbeschouwing, waarbij alleen de werkgelegenheid van 24.000 in Senegal wordt genoemd.
• Terwijl SHC-import heeft bijgedragen aan de erosie van industriële textiel- en kledingproductie en -werk in West-Afrika, zouden zij onvermijdelijk proeien op steeds goedkopere invoer uit Azië die concurreren met de lokale productie.

Studies van het Duitse Ministerie van Economische Coöperatie -operatie en ontwikkeling (BMZ) en de Zwitserse Academie voor Ontwikkeling (SAD) ondersteunen ook de internationale handel in SHC.Deze laatste studies suggereren dat de invoer van tweedehands kleding aan ontwikkelingslanden een netto-voordeel voor de naties van invoer biedt.

Gezien hun goedkope arbeidspoelen kunnen ontwikkelingslanden zoals Kameroen, Ghana, Bangladesh en Benin kostbare kleding van hoge kwaliteit produceren en naar ontwikkelde landen exporteren. Velen kunnen zich niet voor nieuwe kleding veroorloven, en daarom leveren de invoer van gebruikte kledingstukken betaalbare kleding voor dagelijks gebruik.

Daarnaast heeft de invoer van dergelijke kleding een nieuwe binnenlandse kledingindustrie voor import en verkoop gecreëerd, waarbij logistiek, transport en detailhandel op markten en andere retailmarkten wordt betrokken. In dergelijke landen is 60 tot 80 procent van de aangekochte kleding van de gebruikte variëteit.

Het standpunt dat de invoer van kleding gebruikt, schaadt de binnenlandse industrie echter niet universeel. De Oxfam studie suggereert dat sommige landen moeten kijken naar flexibele invoerbeperkingen wenselijk waren om specifieke binnenlandse competenties te bevorderen. Naties zoals Ethiopië, Zuid-Afrika en Nigeria hebben de invoer van gebruikte kleding verboden en sommige andere Afrikaanse landen, waaronder Rwanda, Oeganda, Tanzania en Ghana, hebben momenteel een discussie over de invoerbeperking van gebruikte kleding, in de hoop dat de lokale kledingfabrikanten betere mogelijkheden bieden.

Samenvattend suggereert onderzoek sterk dat de export van tweedehands kleding een positieve handelspraktijk is voor zowel exporterende als importerende landen, hoewel een handvol landen een ander perspectief hebben.