Beperkend monetair beleid: Definitie, Doel, Gereedschap

Definitie: Beperkend monetair beleid is hoe centrale banken de economische groei vertragen. Het heet restrictief omdat de banken liquiditeit beperken. Het vermindert de hoeveelheid geld en krediet dat banken kunnen lenen. Het verlaagt de geldvoorziening door leningen, kredietkaarten en hypotheken duurder te maken. Dat verstoort de vraag, die de economische groei en de inflatie vertraagt. Beperkend monetair beleid staat ook bekend als contrasterend monetair beleid.

Doel

Het doel van het restrictief monetair beleid is de inflatie af te weren. Een beetje inflatie is gezond. Een 2 procent jaarlijkse prijsstijging is eigenlijk goed voor de economie omdat het de vraag stimuleert. Mensen verwachten dat de prijzen later hoger zijn, dus kopen ze nu meer. Daarom hebben veel centrale banken een inflatie doelstelling van ongeveer 2 procent.

Als de inflatie veel hoger wordt, is het schadelijk. Mensen kopen te veel nu om te voorkomen dat hogere prijzen later worden betaald. Dit zorgt ervoor dat bedrijven meer produceren om te profiteren van hogere vraag. Als ze niet meer kunnen produceren, zullen ze de prijzen verder verhogen. Zij nemen meer werknemers aan, dus mensen hebben hogere inkomsten, dus ze besteden meer. Het wordt een vicieuze cyclus als het te ver gaat. Dat komt omdat het galopperende inflatie kan creëren, waar de inflatie in de dubbele cijfers ligt. Nog erger, het kan leiden tot hyperinflatie, waar de prijzen oplopen tot 50 procent per maand. Economische groei zou de prijzen niet kunnen volgen.

Zie voor meer informatie Soorten inflatie.

Om dit te vermijden, doen de centrale banken de vraag langzamer door aankopen duurder te maken. Zij verhogen bankleningen. Dat maakt leningen en hypotheken duurder. Dit koelt inflatie en brengt de economie terug naar een gezonde groei van 2-3 procent.

Exacte Hoe implementeren centrale banken restrictief monetair beleid?

Centrale banken hebben veel monetaire beleidsinstrumenten. De eerste is open marktactiviteiten. Hier is een voorbeeld van hoe het werkt in de Verenigde Staten.

De Federal Reserve is de centrale bank voor de federale overheid, waaronder de Amerikaanse Schatkist. Wanneer de overheid meer geld heeft dan nodig, zal het de centrale bank aanrekenen. Wanneer de Fed de geldvoorraad wilt verminderen, verkoopt deze Treasurys aan zijn ledenbanken. De banken betalen de effecten met een deel van het geld dat zij ter beschikking hebben om aan hun reservevereiste te voldoen. Holding Treasurys betekent dat ze nu minder geld hebben om te lenen. Dit vermindert de liquiditeit.

Het tegenovergestelde van restrictieve open marktactiviteiten heet kwantitatieve versoepeling. Dat is wanneer de Fed Treasurys, hypothecaire effecten of een ander soort obligatie of lening koopt. Dit is een expansief beleid, omdat de Fed gewoon de credit uit de lucht maakt om deze leningen te kopen.Wanneer dit doet, is de Fed 'geld afdrukken'. "

De Federal Reserve maakt gebruik van open market operations om het gevoerde fondspercentage te verhogen als het restrictief monetair beleid wil. Dit is de koers die de banken in rekening brengen voor overnachtingen.

De Fed mandaat dat banken te allen tijde een bepaald bedrag aan contant geld, of reservevereiste, op deposito bij hun lokale Federale Bondskantoor moeten houden.

Bij de afsluiting van de onderneming kan een bank iets meer hebben dan nodig is om aan de reservebehoefte te voldoen. Als dat het geval is, dan zal het lenen, het bedrag van de gevoerde fondsen opladen, naar een andere bank die niet voldoende genoeg is.

Met een hogere fondsenprijs wordt het duurder voor banken om hun mandaat te behouden. Dit beperkt de monetaire toevoer voldoende om de economie te vertragen.

De Fed kan ook de discontovoet verhogen. Dat kost de banken die geld lenen van het Fed's kortingsvenster. Banken gebruiken zelden het kortingsvenster, hoewel de tarieven meestal lager zijn dan het Fed-fondspercentage. Dat komt omdat andere banken ervan uitgaan dat de bank zwak moet zijn als het gedwongen is om het kortingsvenster te gebruiken. Met andere woorden, banken aarzelen om te lenen aan de banken die lenen vanuit het kortingsvenster. De Fed verhoogt de disconteringsvoet wanneer het de doelstelling voor het gevoerde fondsenpercentage verhoogt.

Het minst waarschijnlijke ding dat de Fed zou doen is het verhogen van de reservevereiste. Dit zou onmiddellijk het geld dat de banken zouden kunnen lenen, dalen. Het zou ook de banken nodig hebben om nieuwe beleidslijnen en procedures te ontwikkelen. Het zou geen voordeel hebben op het verhogen van het gevoerde fondsenpercentage, dat is net zo effectief. (Bron: "Federal Reserve Tools", de Federal Reserve Bank of San Francisco.)