Uitbreidend monetair beleid: Definitie, Doel, Gereedschap

Definitie: Uitbreidend monetair beleid is wanneer een centrale bank zijn instrumenten gebruikt om de economie te stimuleren. Dat verhoogt de geldvoorraad, verlaagt de rentetarieven en verhoogt de totale vraag. Dat stimuleert de groei zoals gemeten door het bruto binnenlands product. Het vermindert meestal de waarde van de valuta, waardoor de wisselkoers wordt verlaagd. Het is het tegengestelde contrasterende monetaire beleid.

Uitgebreid monetair beleid wordt gebruikt om de contractieve fase van de conjunctuurcyclus af te schaffen.

Het is echter moeilijk voor beleidsmakers om dit op tijd te vangen. Daarom ziet u meestal het expansieve beleid dat wordt gebruikt nadat een recessie al begonnen is.

Hoe Uitgebreid Monetair Beleid Werkt

Laten we de Amerikaanse centrale bank, de Federale Reserve, gebruiken als voorbeeld. Het meest gebruikte instrument van de Fed is open marktactiviteiten. Op dat moment koopt het schatkistbiljetten uit haar ledenbanken. Waar krijgt het de middelen om dit te doen? De Fed maakt gewoon het krediet uit de dunne lucht. Dat is wat mensen betekenen als ze zeggen dat de Fed geld afdrukt.

Door het vervangen van schatkistbiljetten met krediet in bankbiljetten geeft de Fed meer geld om te lenen. Banken verminderen leningsrente, waardoor leningen voor auto, school en huizen minder duur zijn. Goedkopere kredietkaart rentetarieven verhogen consumentenbesteding.

Wanneer zakelijke leningen betaalbaarder zijn, kunnen bedrijven uitbreiden om de vraag van de consument te houden. Zij huren uiteindelijk meer werknemers, wier inkomen stijgt, waardoor ze nog meer kunnen winkelen.

Dat is meestal genoeg om de vraag te stimuleren en de economische groei te laten groeien tot een gezond 2-3 procent percentage.

Zo niet, dan verlaagt de FOMC het gevoerde fondsenpercentage. Dat is het tarief dat de banken elkaar betalen voor overnachtingen. De Fed vereist dat banken elke nacht een bepaald bedrag van hun deposito's in reserve houden bij hun lokale Federale Reserve.

De banken die meer hebben dan ze nodig hebben, zullen het overschot lenen aan banken die niet genoeg hebben, met het in rekening brengen van het gevoerde fondsenpercentage. Wanneer de Fed de richtprijs laat vallen, wordt het goedkoper voor banken om hun reserves te handhaven, waardoor ze meer geld lenen. Als gevolg daarvan kunnen banken de rentetarieven verlagen die zij hun klanten opladen.

Het Fed's derde hulpmiddel is de discontovoet. Dat vraagt ​​de banken die lenen uit zijn kortingsvenster. Banken gebruiken echter zelden het kortingsvenster omdat er een stigma is. De Fed wordt beschouwd als een laatste uitkering. Banken gebruiken alleen het kortingsvenster wanneer ze geen leningen van andere banken kunnen krijgen. Banken houden dit standpunt in, ook al is de disconteringsvoet gewoonlijk lager dan het koersbedrag.Desalniettemin verdwijnt de Fed doorgaans de disconteringsvoet wanneer het de doelstelling voor het gevoerde fondspercentage verlaagt.

De Fed gebruikt nooit zijn andere gereedschap, waardoor de reservevereiste wordt verlaagd. Hoewel dit onmiddellijk liquiditeit verhoogt, vereist het ook veel nieuwe beleidslijnen en procedures voor de ledenbanken. Het is veel makkelijker om het gevoerde fondspercentage te verlagen, en het is net zo effectief. Voor meer, zie Monetaire beleidsinstrumenten.

Uitbreiding tegen contrasterend monetair beleid

Als de Fed teveel liquiditeit in het banksysteem legt, kan het de inflatie veroorzaken.

Dat is wanneer de prijzen stijgen meer dan het Fed's 2 procent inflatie doel. De Fed stelt dit doel in om de gezonde vraag te stimuleren. Wanneer de consument verwacht dat de prijzen geleidelijk stijgen, zullen ze nu meer kopen.

Het probleem begint wanneer de inflatie hoger wordt dan 2-3 procent. Consumenten beginnen op te slaan om later hogere prijzen te vermijden. Dat drijft vraag sneller, waardoor bedrijven meer produceren en meer werknemers huren. Het extra inkomen stelt mensen in staat om meer te besteden en stimuleert meer vraag.

Soms beginnen bedrijven om prijzen te verhogen omdat ze weten dat ze niet genoeg kunnen produceren. Andere keren verhogen ze de prijzen omdat hun kosten stijgen. Als het uit de hand valt, kan het hyperinflatie creëren. Dat is wanneer de prijzen oplopen tot 50 procent of meer per maand. Zie voor meer informatie Typen van inflatie.

Om de inflatie te stoppen, brengt de Fed de remmen aan door contractief of restrictief monetair beleid te implementeren. De Fed verhoogt de rentetarieven en verkoopt haar aandelen Treasuries en andere obligaties. Dat vermindert de geldhoeveelheid, beperkt liquiditeit en koelt economische groei. Het doel van de Fed is om de inflatie dicht bij zijn 2 procent doel te houden, terwijl ook de werkloosheid laag blijft.

Innovatieve instrumenten die de grote recessie overwonnen

Onder de leiding van de federale premier Ben Bernanke heeft de Fed een alfabetsoep van innovatieve expansieve monetaire beleidsinstrumenten gecreëerd om de financiële crisis van 2008 te bestrijden. Ze waren alle manieren om meer krediet in het financiële systeem te pompen. De termijnveiling faciliteit gaf banken toe om hun subprime hypothecaire effecten aan de Fed te verkopen. In samenwerking met de afdeling Tesourie heeft de Fed de Leningfaciliteit van de Effectenbeurs verstrekt. Het deed hetzelfde voor financiële instellingen die subprime credit card schuld hadden.

In reactie op een destructieve rendement op geldmarktfondsen op 19 september 2008 heeft de Fed de Asset-Backed Commercial Paper Money Market Mutual Fund Liquidity Facility opgericht. Dit programma leende $ 122. 8 miljard aan banken lenen dan aan geldmarktfondsen. In oktober heeft de Fed de Money Market Investor Funding Facility opgericht, die rechtstreeks aan de geldmarkten zelf leende.

Het goede nieuws is dat de Fed snel en creatief reageerde om de financiële ineenstorting af te zetten. De kredietmarkten waren bevroren en zonder dat beslissende reactie zouden de dagelijkse contanten die bedrijven gebruiken om te blijven rennen, droog geworden zijn.Het slechte nieuws is dat het publiek niet begreep wat de programma's deed, dus werd verdacht van de motieven en macht van de Fed. Dat leidde tot een rit om de Fed te laten controleren, die gedeeltelijk werd voldaan door de Dodd-Frank Wall Street Reform Act.

De Fed creëerde ook een krachtiger vorm van open marktactiviteiten, bekend als kwantitatieve versoepeling, waar het hypothecaire effecten bij zijn aankopen heeft toegevoegd. In 2011 creëerde de Fed Operation Twist. Toen de kortlopende notities verschuldigd waren, verkocht zij deze en gebruikte de opbrengst om langlopende schatkistnota's te kopen. Dat daalde de lange rente, waardoor hypotheken betere betaalbaar zijn.