Real Estate Agent Commissies Structuur en Compensatie

In dit profiel van vastgoedmakelaarskommissies legde ik het basiscompensatiemodel voor de meeste makelaars, en voor het grootste deel van de geschiedenis van het bedrijf, uit. Het basismodel is helemaal niet veranderd:

Met een voorbeeld omgaan met een huis verkocht voor $ 200.000 en een 5,5% voorbeeldcommissie die door de verkoper met de beursgenoteerde verkoper is overeengekomen.
$ 200, 000 X 055 = $ 11, 000 volledige commissie.
Uitgaande van de veronderstelde vergoedingskosten en een 50% split in de MLS, houdt de notering makelaar 50% of $ 5500.

Dezelfde situatie zou betekenen dat de makelaar aan de koperzijde $ 5500 zou krijgen.
De splitsingen tussen makelaars en agenten variëren veel, maar door een veelgebruikte 50% aantal te accepteren, krijgen agenten bij de twee makelaars de helft van de commissies, ofwel 2750 dollar per stuk.

Het voorbeeld is de basis en eenvoudige aanpak en wordt door de overgrote meerderheid van vastgoedmakelaars nog steeds gebruikt met verschillende splitpercentages. De splitsing die wordt aangeboden in de MLS, wat betekent dat het percentage dat de makelaar zal delen met de makelaar die de koper meebrengt, is vrij uniform op 50%. Maar de splitsingen bij makelaars tussen de makelaar en de agent zijn zeer variabel en kunnen op een aantal manieren worden opgesteld:

Nieuwere agenten krijgen mogelijk minder percentages om meer hulp te bieden die ze nodig hebben om aanbiedingen te sluiten.
Topproducenten kunnen vaak voor grotere splitsingen onderhandelen, in sommige gevallen tot 90%.
Vooral bij de toonaangevende producenten kunnen er hogere splitsingen worden onderhandeld in ruil voor minder reclame of minder ondersteunende diensten die door de makelaar worden verstrekt.

100% commissie modellen bieden de agent alle commissie in ruil voor maandelijkse kosten voor bureauruimte, reclame en andere diensten.
Tiered split structuren bieden lagere splitsingen tot een bepaald bedrag van de dollar in commissies is bereikt, toen de splitsing naar de agent toeneemt, soms met 100% springen.

Als onafhankelijke aannemers in het bedrijfsmodel voor opdrachtgevers verhandelt de agent hun eigen boekhouding en zaken, hoewel de makelaar kan betalen om adverteerders te adverteren of de advertentiekosten te verdelen, afhankelijk van de onafhankelijke contractantovereenkomst met de agent. Hoewel dit veruit het meest gebruikt in het bedrijf is, heeft het zijn critici. Kritiek richt zich vaak op het gebrek aan training en geld besteed door makelaars voor agentontwikkeling. Het is een bedrijfsmodel dat het relatief goedkoop maakt voor een makelaardij om nieuwe licentiaire agenten aan te nemen, zodat ze de zaken makkelijk maken of breken met de kostprijs voor de makelaar. Degenen die dit model bekritiseren, stellen ook dat dit gebrek aan financiële ondersteuning en beperkte kosten voor de opleiding laat nieuwe agenten sterk richten op het krijgen van een deal en een commissie, en minder om meer te leren en klanten beter te bedienen.

Het internet heeft de informatiebox voor onroerend goed geopend, met veel locaties waar consumenten kunnen zoeken naar genoteerde eigenschappen. De internetgebruiker kan ook kortingen op vastgoedmakelaars vinden die alles bieden van rechte kortingen tot kortingen voor verkopers en kopers. Natuurlijk zorgt deze toenemende concurrentie voor druk op commissies, en sommige bedrijven zijn begonnen met het leveren van gerealiseerde posities aan agenten.

Salarissen kunnen een rechte dollarbedrag zijn, of er kunnen prikkels zijn voor klanttevredenheid, meestal gecontroleerd door een soort klantonderzoek nadat de transactie is gesloten. Andere makelaars bieden basissalarissen en een kleine bonus bij elke sluiting. Deze compensatiemodellen hebben de neiging om de makelaar te helpen om een meer klantgerichte service attitude te ontwikkelen, omdat er minder druk is om een deal en commissie te krijgen om de huisrekeningen te betalen. Natuurlijk heeft de makelaar diep genoeg zakken nodig om salarissen te betalen via langere bedrijfstijden. En er zal meer druk van de makelaar zijn om deals in de pipeline te krijgen, aangezien geld elke maand voor een salaris gaat.

Er is een "consulting" business model daar, maar het heeft geslaagd om een vastrapplek in de markt te krijgen. Een reden hiervoor is dat een agent de toestemming van de makelaar moet hebben om dienst te doen voor platte kosten of uurlijkse vergoeding.

Het kan tegen sommige staatsregels zijn, maar het gaat erom dat het moeilijk is voor een agent om een makelaar te krijgen om dit model te accepteren, tenzij de agent al succesvol is. Het consultancy bedrijfsmodel komt meer voor in brokerages met slechts één eigenaar / beoefenaar. Of, de eigenaar maakt gebruik van dit model en is bereid om agenten aan te nemen en de makelaarszaak te baseren op advies en innovatieve modellen voor consumentenprijzen.

Voor de nieuwe agent, of iemand die op zoek bent naar onroerend goed als carrière, is het nog steeds een commissie balspel. Succes vereist in het algemeen wat geld opzij om huishoudelijke facturen te betalen in de periode waarin het bedrijf wordt geleerd en de transacties zijn weinig en ver tussen.