Aankoop Krachtpariteit: Definitie, hoe het wordt gebruikt

Definitie: Inkoopkrachtpariteit is een economische theorie waarin staat dat inwoners van een land de goederen en diensten tegen dezelfde prijs als inwoners van een ander land in de loop der tijd mogen kopen.

Waarom zeggen economen dat? Internationale handel stelt mensen in staat om rond te winkelen voor de beste prijs. Gezien genoeg tijd, zal ieders koopkracht gelijk worden of pariteit bereiken. PPP is afhankelijk van de wet van één prijs.

Dat verklaart dat wanneer het verschil in wisselkoersen is verantwoord, dan kost alles hetzelfde. (Bron: "Journal of Economic Literature", Purchasing Power Parity Puzzle, juni 1996).

Dat is niet altijd waar in de echte wereld. Dat komt door verschillen in transportkosten, belastingen en tarieven Mensen kunnen geen dingen verzenden. Goede voorbeelden zijn land en diensten zoals haircuts. Niet iedereen over de hele wereld heeft dezelfde toegang tot de internationale handel. Bijvoorbeeld, iemand in landelijk China kan niet kiezen tussen elk goed en de dienst over de hele wereld . Per dag zal Amazon.com en andere online retailers echte koopkrachtpariteit mogelijk maken.

PPP-berekening

Inkoopkrachtpariteit is een berekening die bepaalt hoeveel kosten zouden kosten als de pariteit bestaat, rekening houdend met de impact van de wisselkoersen. Het beschrijft wat elk item dat in een land wordt gekocht, zou kosten als het in de Verenigde Staten werd verkocht.

Deze worden vervolgens toegevoegd voor alle eindproducten en diensten geproduceerd in dat land voor dat gegeven jaar.

Pariteit is vervelend om te berekenen. Er moet een waarde van een dollar worden toegewezen aan alles. Dat omvat items die niet in Amerika beschikbaar zijn. Bijvoorbeeld, er zijn niet te veel ox-carts in de Verenigde Staten.

Zou de prijs van de VS de waarde accuraat omschrijven in plattelands Vietnam, waar het rijst nodig heeft om te groeien? Wat is de VS-prijs equivalent van een kapsel in een land waar familieleden het geven?

Voor veel ontwikkelingslanden wordt de PPP geschat met behulp van een veelvoud van de officiële wisselkoersmaatregel. Voor ontwikkelde landen zijn de OER- en PPP-maatregelen van het bruto binnenlands product meer vergelijkbaar, aangezien hun levensstandaard dichter bij de Verenigde Staten ligt.

Hoe het wordt gebruikt

Inkoopkrachtpariteit wordt in veel situaties gebruikt. De meest voorkomende methode is om de prijsverschillen tussen landen aan te passen. Bijvoorbeeld, China produceerde $ 10. 98 biljoen in goederen en diensten in 2015. De VS produceerde 17 dollar. 95 biljoen. U kunt de twee niet vergelijken zonder rekening te houden met het feit dat de kosten van levensonderhoud in China veel lager zijn dan in de Verenigde Staten.

Bijvoorbeeld, een McDonald's Big Mac kost $ 5.04. In China kun je hetzelfde krijgen voor slechts $ 2. 79. Mensen in China hebben niet zoveel inkomen nodig omdat het minder kost om te leven. Voor meer leuke vergelijkingen, zie The Economist's Big Mac Index.

Dat komt omdat China kunstmatig de waarde van zijn valuta stelt, lager dan de Amerikaanse dollar. Het wil opzettelijk zijn leefkosten lager zijn, zodat het haar werknemers minder kan betalen.

Als gevolg daarvan kost de export minder, waardoor het concurrerender wordt op de wereldmarkt. Voor meer, zie Currency Wars.

Inkoopkrachtpariteit lost het probleem op om landen met verschillende levensstandaard te vergelijken. Het berekent de waarde van de goederen en diensten van een land alsof ze tegen de VS-prijzen werden verkocht. Onder PPP kost een Chinese Big Mac $ 5. 04, hetzelfde als in de Verenigde Staten. Als gevolg hiervan is China's BBP onder PPP $ 19. 39 biljoen. Dat maakt het de grootste economie ter wereld, voor de Europese Unie en de Verenigde Staten. Daarom geeft de CIA bbp ramingen op zowel een officiële wisselkoers als een koopkrachtpariteitbasis.

Zonder koopkrachtpariteit, zou het BBP per hoofd van China slechts ongeveer 6,455 dollar bedragen. Dat is lager dan de levensstandaard in Oekraïne, Algerije of Kosovo.

Met PPP ontvangt elk van de 1,3 miljard mensen (gemiddeld) het voordeel van 14, 100, 100 in de economische productie. Dat is beter, maar nog steeds alleen op het niveau van Libië en erger dan Irak. Het is veel minder dan het Amerikaanse BBP per hoofd van $ 55, 800. Dat komt doordat de Verenigde Staten zijn BBP onder slechts 319 miljoen mensen verdelen. (Bron: "CIA Factbook," Central Intelligence Agency.)

Hoewel dit niet vaak gebeurt, wordt ook PPP gebruikt om de wisselkoers voor nieuwe landen vast te stellen. Het wordt gebruikt om toekomstige reële wisselkoersen te voorspellen.