Hoe militair commandanten discipline soldaten

Niet-gerechtelijke straf (NJP) heeft betrekking op bepaalde beperkte straffen die kunnen worden toegekend voor minderjarige misdrijven door een commandant of officier die belast is met de leden van zijn opdracht. In de Marine en Coast Guard worden niet-gerechtelijke strafprocedures aangeduid als "kapiteinsmast" of gewoon "mast". In het Marine Corps wordt het proces 'kantooruren' genoemd, en in het leger en luchtmacht wordt het 'artikel 15' genoemd. Artikel 15, van de Uniform Code of Military Justice, (UCMJ) en Deel V van het Handboek voor Courts-Martial vormen de basiswet inzake niet-gerechtelijke strafprocedures.

De rechtsbescherming die een individueel onderwerp aan NJP-procedures verleent, is vollediger dan bij nonpunitaire maatregelen, maar door ontwerp is minder uitgebreid dan voor rechtbanken.

In het leger en luchtmacht kan niet-gerechtelijke straf alleen door een commandant worden opgelegd. Dat betekent een ambtenaar die op werkelijke orders gaat, die hen als een "commandant" aanwijzen. In de Marine en Marine Corps kan een niet-gerechtelijke straf worden opgelegd door een "Officer in Charge". De term "beambte in dienst" betekent niet een "OIC", als een "job title", maar eerder een specifiek ambtenaar waar de vlaggenbeampte met een algemeen gerechtelijk gezag het kantoor benoemt als de "verantwoordelijke officier". >

"Mast", "Artikel 15" en "kantooruren" zijn procedures waarbij de bevelhebbende of de officier belast kan:

Inlichtingen vragen over kleine overtredingen die naar verluidt door een lid van zijn bevel;

• de beschuldigde een zaak geven over dergelijke overtredingen; en
• deze kosten afwijzen door de heffingen te verwerpen, waarbij straf wordt opgelegd onder de bepalingen van Art. 15, UCMJ, of de zaak naar een krijgsraad verwijzen.

Welke "mast", "artikel 15" en "kantooruren" zijn niet:

Zij zijn geen proef, zoals de term "niet-gerechtelijk" inhoudt;

• een veroordeling; en
• een vrijspraak als er een beslissing wordt genomen om geen straf op te leggen.
• Misdaden strafbaar krachtens artikel 15

Voor de inleiding van artikel 15-actie moet een commandant reden hebben om te geloven dat een lid van zijn bevel een misdrijf onder de UCMJ heeft gepleegd. Artikel 15 geeft een bevelvoerder de bevoegdheid om personen te straffen voor

kleine overtredingen . Artikel 15, UCMJ en Deel V, paragraaf 1e, MCM (1998 ed.), Geven aan dat de term "minderjarige overtreding" gewoonlijk misdrijf betekent ernstiger dan dat dat meestal wordt behandeld bij een samenvatting van de rechtbank (waar de maximale straf dertig dagen is). Deze bronnen geven ook aan dat de aard van het misdrijf en de omstandigheden die zijn commissie betreft ook factoren zijn die in aanmerking moeten worden genomen om te bepalen of een Misdadiging is van minder aard.De term "kleine overtreding" bevat gewoonlijk geen wangedrag die, indien geprobeerd door de algemene rechtbank, door meer dan een jaar door een oneerlijke ontslag of bevalling gestraft kan worden. De militaire diensten hebben echter de standpunt ingenomen dat de definitieve beslissing over de vraag of een misdrijf "minderjarig" is, ligt binnen de gezichtsbevoegdheid van de commandant. Aard van overtreding

. De Handleiding voor Courts-Martial, Uitgave 1998, geeft ook aan in deel V, par. 1e, dat bij het bepalen of een misdrijf klein is, de 'aard van het overtreding' in overweging moeten worden genomen. Dit is een belangrijke verklaring en wordt vaak verkeerd begrepen als verwijzing naar de ernst of zwaartekracht van het overtreding. De zwaartekracht verwijst naar de maximale straf, en wordt in dit lid afzonderlijk besproken. In de context verwijst de aard van het overtreding naar zijn karakter, niet van zijn zwaartekracht. In het militaire strafrecht zijn er twee basisvormen van wangedrag-disciplinaire overtredingen en misdrijven. Disciplinaire overtredingen zijn inbreuk op de normen die de routinematige werking van de samenleving regelen. Zo zijn verkeerswetten, licentievereisten, ongehoorzaamheid van militaire bevelen, respect voor militaire oversten, enz., Disciplinaire overtredingen. Misdaden omvatten daarentegen misdrijven die algemeen en historisch erkend worden als bijzonder kwaad (zoals overval, verkrachting, moord, verergerde aanval, larceny, enz.).

Beide soorten misdrijven hebben een gebrek aan zelfdiscipline, maar misdaden betreffen een bijzonder brede afwezigheid van zelfdiscipline die een morele tekort inhoudt. Ze zijn het product van een geest, met name respectloos voor goede morele normen. In de meeste gevallen zijn criminele daden niet geringe overtredingen en meestal is de maximale strafbare straf prima. Dissiplinaire misdrijven zijn echter ernstig of minder afhankelijk van omstandigheden en dus, terwijl sommige disciplinaire strafbare feiten ernstige straffen hebben, erkent de wet dat het effect van sommige van deze misdrijven op discipline licht zal zijn. Daarom wordt de term "disciplinaire straf" gebruikt in de Handleiding voor Courts-Martial, 1998 editie, zorgvuldig gekozen.

Omstandigheden

. De omstandigheden rondom de commissie van een disciplinaire inbreuk zijn belangrijk voor de bepaling of een dergelijke overtreding minder is. Bijvoorbeeld, opzettelijke ongehoorzaamheid van een bevel om ammunitie te nemen aan een eenheid die betrokken is bij de gevecht, kan fatale gevolgen hebben voor degenen die betrokken zijn bij de strijd en dus een ernstige zaak is. Willende ongehoorzaamheid van een bevel om aan de kapper te melden kan veel minder invloed hebben op de discipline. Het overtreding moet voor beide uitersten zorgen, en het doet door een hoge maximale straflimiet. Bij het omgaan met disciplinaire inbreuken moet de commandant vrij zijn om de invloed van omstandigheid te overwegen, aangezien hij de beste rechter ervan wordt beschouwd; overwegende dat de samenleving in het algemeen een belang in samenhang met misdaden heeft, en dat de criminele verdachten meer uitgebreide waarborgen krijgen.Vandaar dat de commissaris de discretionaire bevoegdheid om disciplinaire inbreuken op te heffen veel groter is dan zijn breedte in het omgaan met misdrijven. Inlegging van het NJP belet in ieder geval geen latere rechtbank voor hetzelfde misdrijf. Zie deel V, par. 1e, MCM (1998 ed.) En pagina 4-34. Bovendien verbiedt artikel 43 van de UCMJ de oplegging van NJP meer dan twee jaar na de commissie van het misdrijf.

Gevallen die eerder in burgerlijke rechtbanken zijn geprobeerd

. Militaire voorschriften staan ​​het gebruik van NJP in staat om een ​​beschuldigde te bestraffen voor een overtreding waarvoor hij door een binnenlands of buitenlands burgerhof is beproefd, of waarvan de zaak voor een proeftijdstermijn is afgeweken of waarvan het geval is geweest geadviseerd door de rechterlijke instanties van de rechtbank, indien autoriteit is verkregen van de ambtenaar die een algemene rechterlijke bevoegdheid uitoefent (in de luchtmacht mag deze toestemming alleen door de secretaris van de luchtmacht worden verleend). NJP mag niet worden opgelegd voor een handeling die wordt gepleegd door een rechtbank die zijn autoriteit ontleent aan de Verenigde Staten, zoals een federale rechtbank.

Het is duidelijk dat gevallen waarin een schuldbevinding of onschuld is bereikt in een proces door een krijgsmacht, niet naar NJP kan worden gebracht. Het laatste punt op welke gevallen kan worden ingetrokken uit de krijgsraad voor bevindingen met het oog op NJP is echter onduidelijk.

Off-base offenses

. Commandantofficieren en officieren die verantwoordelijk zijn, kunnen bij NJP minderjarige disciplinaire overtredingen (die zich op of uit de basis bevinden) afwerpen. Tenzij de off-base-overtreding één is die eerder door civiele autoriteiten is beoordeeld, is er geen beperking op de autoriteit van de militaire autoriteiten om dergelijke overtredingen op NJP op te lossen. Meer over artikel 15

Niet-gerechtelijke strafrechten

• Strafbeperkingen
• Niet-gerechtelijke strafrechtelijke beroepen
• Informatie afgeleid van

Handboek Militaire Recht en Burgerrecht