Moraal Gevaar - Wat Het Is En Hoe Het Werkt

Moraal gevaar is een situatie waarbij iemand de kans heeft om iemand anders te profiteren door risico's te nemen waar de andere voor zal betalen. Het idee is dat mensen de morele implicaties van hun keuzes kunnen negeren: in plaats van te doen wat juist is, doen ze wat hun het meest profiteert.

Het concept van moraal gevaar

Het begrip morele gevaren komt uit de verzekeringsindustrie. Verzekering is een manier om risico over te dragen aan iemand anders.

Bijvoorbeeld, een verzekeringsmaatschappij betaalt u als u een huurauto beschadigt (en u heeft de juiste verzekering in de plaats). In ruil daarvoor betaalt u een prijs die eerlijk lijkt, en iedereen wint.

De veronderstelling is dat u of uw verzekeringsmaatschappij verwacht dat er geen schade optreedt. De verzekeringsmaatschappij maakt gebruik van statistieken om te schatten hoe waarschijnlijk het voertuig beschadigd raakt, en zij betalen hun diensten dienovereenkomstig. Maar er zijn tijden wanneer u meer informatie heeft dan uw verzekeringsmaatschappij.

Bijvoorbeeld, misschien weet u dat u op ruwe, smalle wegen naar de bergen gaat rijden. Zo krijg je de meest royale verzekering mogelijk, en je maakt je geen zorgen om over rotsen te stuiten of de verf in dikke kwast langs de kant van de weg te krabben. In feite heb je een perfecte auto thuis, maar je hoeft je auto niet op die weg te rijden. Moraal gevaar zegt dat u een prikkel hebt om risico's te nemen waaraan iemand anders betaalt: u gaat er waar u maar wilt en u lijdt niet aan de gevolgen.

Hoe meer geïsoleerde je bent van risico, hoe meer verleiding je geconfronteerd hebt.

Morele risico's en leningen

Morele gevaren werden in de financiële crisis rond 2008 een belangrijke overweging (in sommige gevallen). Er zijn twee manieren om over morele risico's en leningen te denken.

Lenders

waren zeer enthousiast om leningen goed te keuren voor de hypotheekcrisis.

Sommige hypotheekmakelaars moedden "subprime" -leden aan om te liegen, of ze veranderden documenten om ervoor te zorgen dat leners zich in staat hadden leningen te betalen die ze echt niet konden veroorloven. Bijvoorbeeld, soms werden onjuiste inkomensnummers gemeld, of er was geen documentatie vereist om beweringen te kunnen aantonen over terugbetaalmogelijkheden. Waarom zouden kredietverstrekkers geld uitgeven als ze niet echt weten of ze terugbetaald zullen worden - vooral als ze moeten liegen om de leningen goed te keuren? In veel gevallen waren de kredietverstrekkers alleen afkomstig van (of verkopen) de leningen. Nadat de lening werd goedgekeurd en gefinancierd, zouden kredietverstrekkers de leningen aan beleggers verkopen - die later geld verloren hebben. Met andere woorden, de kredietgever heeft weinig of geen risico (maar de kredietgever had een prikkel om risico op iemand anders te zetten, omdat de oprichters betaald worden om leningen te maken).

Bovendien werden wetgevers en het publiek bang.Zij waren bezorgd dat als grote banken in elkaar vielen (sommige van hen waren leninghebbers, terwijl anderen riskante activa hadden), zouden ze de Amerikaanse economie dalen - om de globale economie te noemen. Omdat deze banken als te groot waren om te mislukken, hielp de Amerikaanse overheid dat sommigen van hen de economische storm weer wisten: als die banken grote verliezen lieten, beloofde de overheid deposito's te beschermen (in sommige gevallen via de FDIC).

Natuurlijk wordt de Amerikaanse regering gefinancierd door belastingbetalers, zodat de belastingbetalers uiteindelijk de banken uitkwamen. Met andere woorden, kredietverleners en beleggingsbanken namen risico's die door belastingbetalers werden gedragen.

Moraal gevaar is ook een probleem voor

leners

. Aangezien miljoenen huiseigenaren moeite hebben gekregen om hun hypotheken te betalen en standaardverschillen te verlagen, bieden overheidsprogramma's relief. Mensen zouden kwijtschelding kunnen vermijden dankzij geld en garanties van de Amerikaanse regering. Een beetje bezorgd dat de leners eigenlijk een stimulans zouden hebben om weg te lopen van hun hypotheken: ze waren onder water op huisleningen en zouden kunnen worden verleend om overheidssteun te krijgen die ze niet nodig hadden . In sommige gevallen zou hun krediet kunnen lijden, maar in andere gevallen zouden leners onbeschadigd zijn (in sommige manieren, in ieder geval - de lenende leners hebben bijna zeker financiële lastig en emotionele stress ervaren).