Verzekering Bedrog is geen slachtofferloze misdaad!

Verzekeringsfraude is een groot probleem in de Verenigde Staten. Ongeveer 10% van alle eigendoms- en ongevallenverzekeringen zijn frauduleus, volgens het Insurance Information Institute. Frauduleuze claims kosten ongeveer 32 miljard dollar per jaar. Deze kosten worden gedragen door verzekeraars, verzekeringskopers en het grote publiek.

Fraude komt voor bij alle soorten verzekeringen, maar sommige lijnen zijn meer vatbaar dan anderen. Twee commerciële bedekkingen die bijzonder vatbaar zijn voor fraude zijn werknemersvergoeding en bedrijfsautoverzekering.

Wat is verzekeringsfraude?

De term verzekeringsfraude betekent een opzettelijke handeling die door een persoon wordt gepleegd om een ​​voordeel te verkrijgen die hij niet gerechtigd heeft te ontvangen. Fraude kan worden gepleegd door iedereen die betrokken is bij een verzekeringstransactie. Dit omvat verzekerden, claimants, advocaten, zorgverleners, agenten of makelaars en zelfs verzekeraars.

Hard Versus Soft Fraud

Verzekeringsfraude kan worden verdeeld in twee brede categorieën. Harde fraude treedt op als iemand een ongeluk of verlies verliest. Bijvoorbeeld, een bedrijfseigenaar duwt opzettelijk een bedrijfsmaatschappij van een rots af. Hij legt vervolgens een schadevergoeding aan, vertelt zijn verzekeraar dat de vrachtwagen per ongeluk van de klip afgerold heeft.

Zachte fraude houdt in dat een legitieme claim wordt overdreven. De eigenaar van een boekhoudkundige onderneming ontdekt bijvoorbeeld dat een dief in zijn kantoor is gebroken en meerdere items heeft gestolen. Wanneer de zakenmaatschappij het verlies aan zijn commerciële vastgoedverzekeraar rapporteert, inflateert hij de waarde van het gestolen vermogen, zodat hij een grotere schadevergoeding kan verzamelen.

Niet een slachtofferloze misdaad

Veel daders van verzekeringsfraude betogen dat hun misdaden geen slachtoffers hebben. Dit is niet waar. Verzekeraars dekken de kosten van fraude door bedrijven en overheidsinstellingen hogere premies voor verzekeringspolissen te heffen. Bedrijfsentiteiten geven deze kosten door aan hun klanten. Overheidsinstanties die verzekering kopen, verzenden de extra kosten aan belastingbetalers.

Bestrijding van fraude

In vrijwel alle staten wordt verzekeringsfraude geclassificeerd als een misdaad. Bovendien hebben de meeste staten een fraudebureau gecreëerd dat deel uitmaakt van de staatsverzekeringsafdeling. Terwijl hun specifieke functies variëren, zijn de meeste fraudebureaus verantwoordelijk voor het onderzoeken van verzekeringsfraude en het vervolgen van de overtreders.

Sommige staten hebben een wet vastgesteld die verzekeraars verplicht een fraudeplan op te stellen. In deze landen zijn verzekeraars verplicht schriftelijke procedures te creëren voor het identificeren en reageren op fraude. Ook kunnen verzekeraars een jaarverslag indienen waarin zij de acties die zij hebben genomen om fraude te voorkomen en bestrijden samenvatten.

Zelfs als deze niet door de wet zijn verplicht, hebben de meeste verzekeraars procedures vastgesteld voor het omgaan met fraude.Sommige fraudebestrijding door deel te nemen aan fraudebestrijdingsorganisaties zoals het Bureau voor Nationale Verzekeringen of de Coalitie tegen Verzekeringsfraude.

Gemeenschappelijke soorten frauduleuze handelingen

Hier zijn enkele soorten fraude die gebruikelijk zijn in commerciële eigendom / ongevallenverzekering:

• Makelaars of makelaars Oneerlijke agenten of makelaars kunnen nep beleid uitgeven met het oog op premieverzekering . Als alternatief kunnen zij de premies op legitiem beleid opleggen. Een andere veel voorkomende oplichterij houdt in dat het beleid van de polis wordt opgevuld met coverages die de polishouders niet nodig hebben of nodig hebben om de premie te betalen (en de commissie van de agent). Sommige gewetenloze agenten bieden terugbetalingen aan polishouders in ruil voor het kopen van een beleid.
• Auto Verzekeringen Sommige soorten autoverzekeringsfraude worden gepleegd door georganiseerde misdaadringen. Voorbeelden zijn het klonen van voertuigen en "chop shops" die stolen auto's verkopen. Andere frauduleuze handelingen, zoals sleepwagensvliegtuigen en ongevallen auto ongelukken, worden gepleegd door kleine groepen dieven. Handelingen van fraude kunnen ook gepleegd worden door individuele polishouders. Bijvoorbeeld, een bedrijfseigenaar koopt een commercieel autobeleid om een ​​niet-bestaande truck te verzekeren. Enkele maanden later legt hij een vordering in onder zijn uitgebreide dekking, beweert dat het voertuig is gestolen. Automatische fraude is een bijzonder probleem in staten die geen autofouten hebben. Het heeft de kosten van verzekeringen in die landen gedreven.
• Werknemerscompensatie Medewerkers kunnen fraude plegen door middel van vorderingen op valse verwondingen of voor verwondingen die zij van de baan hebben afgedaan. Sommige werknemers overdrijven de omvang van hun verwondingen, zodat ze invaliditeitsuitkeringen kunnen inhalen. Werkgevers kunnen fraude plegen door de loonrollen te onderschatten of de werknemers doelbewust aan de verkeerde indeling toe te wijzen. Werkgevers kunnen ook opzettelijk werknemers als zelfstandige aannemers onderschrijven.
• Vastgoedverzekeringen Vastgoedverzekeringsfraude houdt vaak in brandstichting (opzettelijk en kwaadaardig verbranding van eigendommen) of claims die worden opgelegd met opgebouwde eigendomswaarden. Ook gebruikelijk zijn diefstalvorderingen die niet-bestaande eigendom betreffen.
• Aansprakelijkheidsverzekering Veel frauduleuze aansprakelijkheidsclaims betreffen fake-slip-and-fall ongelukken. Als alternatief kan een eiser de omvang van de verwondingen die hij of zij heeft meegemaakt in een echte slip-and-fall gebeurtenis overdrijven. Een ander soort oplichterij is de aanspraak op aansprakelijkheid voor de aansprakelijkheid. Verzoekster beweert dat het product van de polishouder defect is en een verwonding heeft veroorzaakt. Het letsel is ofwel niet bestaand of werd veroorzaakt door iets anders.
• Verzekeraars Verzekeringsfraude kan ook gepleegd worden door verzekeringsmaatschappijen. Een werknemer kan geld stelen door een valse cheque af te geven of een geldige cheque te wijzigen en vervolgens de geld in een persoonlijke rekening te storten. Als alternatief kan de werknemer zich inschakelen. Hij of zij kan controles stelen die de verzekeraar heeft ontvangen maar nog niet in zijn boekhoudsysteem is ingevoerd.