Hoe zal China's beleid inzake eenmalig beleid invloed hebben op de economie?

China's gezinsplanning beleid, dat algemeen bekend werd als het eenkindbeleid, werd in de jaren tachtig geïmplementeerd om sociale, economische en milieuproblemen te verlichten. Terwijl het programma een aantal uitzonderingen bevat, viel het geboortepercentage van 2,8 geboren per vrouw in 1979 tot 1. 5 geboorten per vrouw in 2010, wat suggereerde dat het succesvol was in het bereiken van zijn doelen. De verhouding mannen tot vrouwtjes bereikte ook 1. 17: 1 in vergelijking met globale gemiddelden tussen 1. 03: 1 tot 1. 07: 1.

Het dalende geboortecijfer kan een grote tol op de economie van het land nemen door de bevolking van de beroepsbevolking te verminderen. Tussen 2010 en 2030 heeft de Verenigde Naties geprojecteerd dat de bevolking van de beroepsbevolking in het land met ongeveer zeven procent kan krimpen, wat betekent dat minder werknemers belastingopbrengsten genereren om het toenemende aantal gepensioneerden te behalen die sociale uitkeringen vereisen. Deze lange termijn demografische problemen spiegelen degenen die reeds landen zoals Japan hebben geconfronteerd.

- 29 ->

Op 29 oktober 2015 onthulde een communique van de communistische partij plannen om het eenkindbeleid af te schaffen ten gunste van een tweekinderbeleid. De beleidswijziging is algemeen gezien als een poging om deze economische economische problemen op lange termijn te verhelpen door een zogenaamd demografisch dividend te genereren - dat wil zeggen het aantal jongere werknemers verhogen om het groeiende aantal gepensioneerden te compenseren en uiteindelijk toekomst te vermijden demografische problemen, maar het succes blijft onzeker.

Zal het?

De dramatische daling van het Chinese geboortepercentage na 1979 lijkt misschien te suggereren dat het beleid een grote impact heeft gehad, maar gelijktijdig is er in andere Aziatische landen tegelijkertijd een afname plaatsgevonden zonder hetzelfde beleid. Het geboortecijfer in veel ontwikkelde landen is over verschillende tijdstippen gelijktijdig gevallen, met inbegrip van de beschikbaarheid van geboortebeheersing.

Als gevolg daarvan is het onduidelijk of het beleid een significante oorzaak-effectrelatie had of gewoon een betekenisloze correlatie was.

Wanneer er in 2013 bepaalde vrijstellingen werden ingevoerd, namen slechts 6,7% van de in aanmerking komende gezinnen een tweede kind aan. Deze gegevenspunten suggereren dat het beleid misschien niet - althans alleen - verantwoordelijk was voor de dramatische impact op het dalende geboortecijfer van het land. Veel paren lijken ervoor te kiezen hun rijkdom te besteden aan een betere levensstandaard, in plaats van kinderen te hebben, met name gezien de snel stijgende kosten van leven in stedelijke gebieden die dichtbevolkt worden.

Er is ook de vraag of het land in staat is om op korte termijn een hoger geboortecijfer te hanteren of niet. Immers, de moederschapswijken van Peking zijn in de eerste helft van 2016 overgeboekt na de versoepeling van bepaalde beleidsmaatregelen in het begin van 2014, aldus IHS Global Insight, wat betekent dat sommige gezinnen kunnen wachten om de beslissing te nemen.Elke economische achteruitgang in het land kan ook leiden tot veel koppels om de beslissing af te zetten.

Korte pijn

De Chinese economie moet twee decennia of zo wachten om de impact van het twee-kind op een zinvolle manier te voelen. Immers, de belangrijkste problemen ontstaan ​​wanneer de pensioenleeftijdspopulatie sneller groeit dan de beroepsbevolking.

Met het nieuwe beleid op zijn plaats, zal de economie de voordelen realiseren als de kinderen die geboren zijn na 2010, beginnen met de arbeidskrachten om het groeiende aantal personen met pensioen te compenseren.

Het voordeel van een hoog geboortecijfer is het creëren van een demografisch dividend, maar deze kinderen worden afhankelijke personen voordat zij werknemers worden. Terwijl de afhankelijke personen op bepaalde manieren de economische uitgaven kunnen stimuleren, voelen veel ouders het gevoel dat ze geld verdienen op basisbehoeften, in plaats van luxe goederen. Veel bedrijven die babyartikelen produceren hebben al gezien hun prijzen stijgen na de aankondiging, maar de rest van de economie kan minder inkomsten zien.

Het echte voordeel komt in de weg in de weg wanneer deze kinderen werkende leeftijd worden en zelfstandig kunnen bijdragen aan de economie. In een 2011-paper bleek het IMF dat een aanzienlijk deel van de groei die India sinds de jaren tachtig heeft ervaren, te wijten is aan de leeftijdstructuur en de veranderende demografie. Het land zal naar verwachting China overtreffen als de grootste wereld in 2025.

China is waarschijnlijk gericht op veel van hetzelfde op de lange termijn.

Invloed op investeerders

De Verenigde Naties geloven dat het beleid met twee kinderen een extra 23, 4 miljoen mensen zal toevoegen aan de Chinese bevolking tegen 2050, maar het is onzeker of dat voldoende zal zijn om de beroepsbevolking te veranderen in populatieverhouding van niet-werkende leeftijd, die een economische daling is geweest.

Internationale beleggers kunnen hun verwachtingen aanpassen aan de economische groei van China om rekening te houden met deze potentiële dalingen. Aangezien dezelfde problemen al veel ontwikkelde economieën, waaronder Japan, hebben, kunnen beleggers een beter beeld krijgen van hoe deze trends hun portefeuille zullen beïnvloeden alvorens ze in China realiseren.

De beste oplossing voor beleggers is, zoals altijd, ervoor te zorgen dat hun portefeuille goed gediversifieerd is, waardoor de negatieve effecten die elk land op een algemene portefeuille kan hebben, verminderen.