De geschiedenis van de Amerikaanse militaire ranglijst

In de Amerikaanse militaire dienst bepaalt de rang wie er aan moet vertellen wie wat te doen is. De hogere is de meer autoriteit (en verantwoordelijkheid) die zij hebben. U. Militaire personeelsleden vallen in een van de drie categorieën: (1) ingeschreven leden, (2) rechthebbenden, en (3) opdrachtgevers. Warrantofficieren raken alle ingeschreven leden uit, en de inbraakbeambten vervallen alle warrant officieren en aangemelde leden.

"Rang" en "Betaalgraad" zijn nauw verbonden termen, maar niet helemaal hetzelfde. "Betaalgraad" is een administratieve classificatie, gekoppeld aan de betaling van een lid. "Rank" is een titel en geeft het niveau van gezag en verantwoordelijkheid van het lid aan. Een E-1 is de laagste aangewezen betaalgraad. Die persoon's rang is een "Privé" in het Leger- en Marine Corps, een "Airman Basic" in de Luchtmacht en een "Seaman Recruit" in de Marine en Coast Guard. Ik zou hier ook waarschijnlijk op moeten wijzen dat in de Marine en Coast Guard de term "rank" niet wordt gebruikt bij aangeworven zeilers. De juiste term is 'rate'.

Door de eeuwen heen heeft de emblem van gelederen dergelijke symbolen opgenomen als veren, strepen, strepen en bruine uniformen. Zelfs met andere wapens draagt ​​de rang aan. De badges van rang zijn gedragen op hoeden, schouders en rond de taille en de borst.
Het Amerikaanse leger heeft het grootste deel van zijn rangbetekenis van de Britten aangepast.

Voor de revolutionaire oorlog brachten Amerikanen met militaire outfits op basis van de Britse traditie. Zeelieden volgden het voorbeeld van de meest succesvolle marine van de tijd - de Royal Navy.
Dus, het Continentale Leger had particulieren, sergeants, luitenants, kapiteins, kolonels, generaals en enkele nu-verouderde gelederen zoals de kroon, subaltern en ensign.

Een ding dat het leger niet had, was genoeg geld om uniformen te kopen.
Om dit op te lossen schrijft generaal George Washington: 'Zoals het Continentale Leger helaas geen uniforms en derhalve veel ongemakken moet hebben, omdat het niet de onderscheiding van de opdrachtgevers uit de particulieren kan onderscheiden, is het gewenst dat een badge van onderscheid wordt onmiddellijk verstrekt, bijvoorbeeld dat de veldofficieren rode of roze gekleurde cockades in hun hoeden hebben, de kapiteins geel of buff, en de subalterns groen. "
Ook tijdens de oorlog ontstonden de rangtekeningen. In 1780 voorzag de voorschriften twee sterren voor grote generaals en een ster voor brigadiers gedragen op schouderplanken, of epauletten.
Het gebruik van de meeste Engelse gelederen droeg zelfs nadat de Verenigde Staten de oorlog wonnen. Het leger en de Marine Corps gebruikten vergelijkbare gelederen, vooral na 1840. De Marine nam een ​​andere route.
De rangstructuur en insignes bleven verder evolueren. Tweede luitenants vervangen de kroonetten, wapens en subalterns van het leger, maar ze hadden geen onderscheidende insignes totdat het Congres in 1917 hun "boterbars" gaf.Kolonels ontvingen de adelaar in 1832. Vanaf 1836 werden koloniale majoor en luitenant aangeduid door eikenverlof; kapiteins door dubbele zilveren staven - "spoorlijnen"; en eerste luitenanten, enkele zilveren staven.

In de marine was de kapitein de hoogste rang tot het Congres in 1857 vlaggen officieren gecreëerd was. Voordien was de aanwijzing van iemand die een admiraal in de republiek was, beschouwd als te koninklijk voor de Verenigde Staten. Tot 1857 had de Marine drie graden kapitein die ongeveer gelijkwaardig was aan de brigadegeneraal van het leger, kolonel en luitenant-kolonel. Door de verwarring toe te voegen worden alle commando's van de Marine genoemd "kapitein", ongeacht de rang.
Met de aanvang van de Burgeroorlog werden de hoogwaardige kapiteins commodores en rear admirals en respecteerden respectievelijk éénsterren en tweesterren epauletten. De laagste werden bevelhebbers met eikenbladeren terwijl kapiteins in het midden gelijk waren aan legerkolommen en adelaars droegen.
Tegelijkertijd heeft de Marine een mouwstripsysteem aangenomen dat zo complex werd geworden dat toen David Glasgow Farragut de eerste volledige admiraal werd in 1866, de strips op zijn mouwen van manchet naar elleboog verlengd.

De kleinere mouwbandjes die vandaag werden gebruikt werden in 1869 geïntroduceerd.
Chevrons zijn V-vormige strepen waarvan het gebruik in het leger terug gaat naar tenminste de 12e eeuw. Het was een wapen van eer en gebruikt in wapenkunde. De Britten en Fransen gebruikten chevrons - van het Franse woord voor "dak" - om de lengte van de dienstverlening te wijzen.
Chevrons benoemde voor het eerst in het Amerikaanse leger voor het eerst in 1817, toen cadetten bij de Amerikaanse Militaire Academie in West Point, N. Y. ze op hun mouwen droegen. Van West Point verspreidde chevrons zich naar het leger en mariene corps. Het verschil toen toen chevrons werden gedragen tot 1902 toen Army en Marine Corps ingeschreven personeel wisselden naar de huidige points up configuratie.
Kleine officieren van de Marine en Coast Guard traceren hun erfgoed aan de Britten. Kleine officieren waren assistenten aan de officieren aan boord van het schip. De titel was niet een permanente rang en de mannen dienden op de kapiteinsplezier. Kleine officieren hebben hun rang verloren toen de bemanning aan het einde van een reis werd betaald.
In 1841 ontvingen de marine-officieren hun eerste rang insignes - een adelaar die op een anker zat. Ratings - baanvaardigheden - werden in 1866 in de insignes opgenomen. In 1885 nam de Marine drie klassen pleegbeambten aan - eerste, tweede en derde. Zij voegen chevrons toe om de nieuwe rangen aan te wijzen. In 1894 werd de rang van de officiële politieagent gevestigd.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft het leger technicusgraden aangenomen. Technici van een bepaalde rang verdienden dezelfde loon en droegen dezelfde insignes als gelijkwaardige niet-gekwalificeerde functionarissen, behalve een kleine "T" die onder de chevrons centraal staat. Technici, ondanks de strepen, hadden geen commando over troepen. Dit evolueerde zich in de specialistengroepen, betaal de rangen E-4 en E-7. De laatste vestige vandaag overleeft duidelijk als 'specialist', betaalt u klasse E-4. Als er zulke mensen als specialisten waren 7, droegen zij het huidige arendssymbool, dat door drie gebogen goudstaven - vaak wel "vogelparaplu's, omringd was."

Toen de Luchtmacht in 1947 een aparte dienst werd, bleef het de officier van het leger officieren en namen maar namen verschillende geliefde gelederen en insignes aan.
Warrantofficieren gingen door verschillende iteraties door voordat de dienstverlening bij de configuratie van vandaag kwam. had vanaf het begin warrantofficieren - zij waren specialisten die de verzorging en het rennen van het schip zagen. Het leger en de mariniers hadden geen warranten tot de 20ste eeuw. Rangschikkingen voor warranten werden later gewijzigd door de toevoeging van hoofdbevelhebber 5. De Luchtmacht heeft in de jaren 1950 de aanwijzing van de officieren van de ambtenaren stopgezet en heeft vandaag nog geen actieve plicht.
Andere interessante rangtanden zijn:

• Ensigns begonnen met het leger maar eindigden met de Marine. de tijd waarin de rang van de mariene vlag werd opgericht in 1862. De lijken werden in 1922 gouden staven ontvangen, ongeveer vijf jaar nadat de gelijkwaardige legerliefhebbers huns ontvangen hebben.
• "Luitenant" komt uit het Frans " plaats "betekenis" plaats "en" huurder "betekenis" vasthouden. "Letterlijk zijn luitenanten plaatshouders. De Britten hebben de Franse uitspraak oorspronkelijk beschadigd door het woord uit te spreken, " lieuftenant ", terwijl Amerikanen (waarschijnlijk door de Franse invloed van de nederzetter) de oorspronkelijke uitspraak handhaven.
• Terwijl de majoors luitenanten uitstoot, luitenantgeneraal genoten grote generaals. Dit komt uit de Britse traditie: generaals werden benoemd voor campagnes en worden vaak "kapiteingeneraals" genoemd. Hun assistenten waren natuurlijk 'luitenant generaals'. Tegelijkertijd was de hoofdadministrateur de "sergeant major general." Ergens langs de weg werd "sergeant" gedaald.
• Goud is meer waard dan zilver, maar zilver komt uit goud. Dit komt doordat het leger in 1832 deed dat infanteriekolonels gouden adelaars zouden dragen op een epaulet zilver en alle andere kolonels zouden zilveren adelaars op goud dragen. Toen majors en luitenant-kolonisten de bladeren kregen, kon deze traditie niet doorgaan. Zo zilveren bladeren vertegenwoordigde luitenant-kolonels en goud, majoors. Het geval van luitenants is anders: de eerste luitenanten hadden al 80 jaar zilveren staven aan het dragen voordat de tweede luitenant overal bars had.
• Kolonel wordt uitgesproken " kernal " omdat de Britten de Franse spelling "kolonel" maar de Spaanse uitspraak " coronel " heeft aangenomen en de uitspraak toen corrupteerde.
• Terwijl rang insignes belangrijk zijn, is het soms niet slim om ze te dragen. Toen de gesmolten musket in de Burgeroorlog verscheen, keken scherpschutters naar officieren. Ambtenaren leerden snel om hun rangbetekenissen af ​​te halen toen ze de slaglijn naderden.
• De luchtmacht heeft eigenlijk gestemd over hun aangemelde strepen. In 1948, toen Air Force vice-stafhoofd generaal Hoyt Vandenberg Polled NCOs bij Bolling Air Force Base in Washington en 55 procent van hen koos voor het basisontwerp nog steeds gebruikt vandaag.

Toen de Luchtmacht in 1947 een aparte dienst werd, bleef het de officier van de legerofficier en namen maar namen verschillende geliefde gelederen en insignes aan.

Meer Geschiedenis van het Amerikaanse Militair

• U. S. Militaire Beret Geschiedenis
• Oorsprong van Militaire Salute en Gebruik
• De Geschiedenis Achter de 21-Gun Salute
• Geschiedenis van Kraan in het Militair
• Wat zijn Militaire Uitdagingsmunten?

_{(Veel van de bovenstaande informatie met dank aan de American Forces Press Service)}