Federale reservehulpmiddelen en hoe ze werken

Het Fed-fondspercentage is misschien wel het meest bekende Federal Reserve-instrument. Maar de centrale bank van de VS heeft veel meer monetaire beleidsinstrumenten en ze werken allemaal samen.

Reservevereiste

De reservevereiste heeft betrekking op het bedrag van de storting die een bank in reserve bij een filiaal van de Federal Reserve moet houden. Op 30 december 2010 stelde het op 10% van alle bankverplichtingen boven de 58 dollar. 8 miljoen. Hoe lager deze vereiste is, hoe meer een bank kan uitlenen.

Het stimuleert de economische groei door meer geld in omloop te brengen. Een hoge eis is vooral moeilijk op kleine banken, omdat ze in de eerste plaats niet zo veel uitlenen. Om die reden is er geen vereiste voor banken met verplichtingen onder $ 10. 7 miljoen. De vereiste is slechts 3% voor de verplichtingen tussen $ 10. 7 miljoen en 58 dollar. 8 miljoen.

De Fed verandert zelden de reservevereiste. Ten eerste is het zeer duur dat de banken hun beleid en procedures wijzigen om aan een nieuwe eis te voldoen. Belangrijker, het aanpassen van de Fed-fondssnelheid bereikt hetzelfde resultaat met minder storing en kosten.

Fed Funds Rate

Als een bank niet genoeg heeft om aan de reserveverplichting te voldoen, zal het lenen van andere banken. De federale fondsenkoers is de rentebanken die elkaar voor deze overnachtingen lenen. Het geleende en geleende bedrag staat bekend als de Fed-fondsen. Het Federal Open Market Committee (FOMC) richt zich op een bepaald niveau voor het Fed-fondstarief op zijn regelmatig geplande vergaderingen.

Hier is de Current Fed Funds Rate.

Rente op reserves

In 2008 kwam de Fed ermee akkoord om rente te betalen op de reservevereiste en eventuele overlopende reserves. Het kan nu dit percentage gebruiken om het Fed-fondspercentage te wijzigen. Banken zullen fondsen niet lenen voor minder dan wat zij van de Fed ontvangen voor hun reserves. (Bron: "Waarom heeft de Federal Reserve ingestemd met rentetarieven te betalen op reserve saldi?

" Federal Reserve Bank of San Francisco.)

Reverse Repos

In 2013 begon de Fed reverse repo's aan banken uit te geven . De Fed leent geld van banken overnacht. Het betaalt ze interesse voor deze "lening." Het maakt gebruik van zijn bezit van de Amerikaanse schatkist als onderpand. Zoals alle terugkoopovereenkomsten leggen banken het niet als een lening op. De rente die het betaalt, zal het Fed-fondspercentage ondersteunen, aangezien de Fed het geleidelijk verhoogt.

Margevereisten

Op 12 november 2015 zijn de centrale banken van de wereld overeengekomen om margevereisten te ontwikkelen in de sluis met de Fed. Elk financieel bedrijf dat geld uitreikt voor beleggers om effecten te kopen, moet een percentage, of marge, als onderpand vereisen. Bijvoorbeeld, als een handelaar $ 100 voor een dag wil lenen, zal de bank hem nodig hebben om 105 dollar te lenen.De extra vijf dollar is de marge.

Bankleningen voor effecten zijn een $ 4. 4 biljoen markt. De marge zou van toepassing zijn op leningen voor repos, aandelen, obligaties en andere risicovolle effecten. Het zou niet van toepassing zijn op leningen om Treasuries of andere veilige effecten te kopen. Zij vormen twee derde van de effectenleningsmarkt.

De Fed heeft deze autoriteit uit de Securities Exchange Act van 1934, maar heeft deze sinds de jaren zeventig niet gebruikt. De Fed herleeft deze kracht om het soort risicodragendheden dat door de financiële crisis in 2008 is blootgesteld, te verminderen.

Critici zeggen dat het ook het aantal handelaren kan verminderen. Dat zou de prijsvolatiliteit verhogen als er niet genoeg financiële bedrijven zijn om handelaars te helpen kopen en verkopen in een marktcrash.

Open Market Operations

De open markt operationele tool is hoe de Fed ervoor zorgt dat banken lenen tegen het gerichte Fed-fondstarief. De Fed maakt gebruik van open market operations wanneer zij effecten, zoals schatkistnota's of hypothecaire effecten koopt of verkoopt, van de lidbanken afneemt. Het kopen of verkopen van effecten is hetzelfde als het verwijderen of toevoegen aan de open markt. De Fed zal effecten kopen bij banken wanneer zij het Fed-fondspercentage wil laten vallen om aan het doel te voldoen. Zij zullen omdat ze nu meer geld voorhanden hebben en tarieven moeten verlagen om al het extra kapitaal te lenen.

Als de Fed wil stijgen, doet het wel het tegenovergestelde. Het verkoopt effecten aan banken, waardoor hun kapitaal wordt verminderd. Aangezien er minder te lenen zijn, kunnen ze het Fed-fondspercentage comfortabel verhogen.

Discount Window

De Fed maakt gebruik van het kortingsvenster om geld aan banken te lenen tegen de Fed's discontovoet om aan de reservevereiste te voldoen. De Fed's disconteringsvoet is hoger dan het gevoerde fondspercentage. Banken gebruiken gewoonlijk alleen het kortingsvenster wanneer ze geen overnachtingen van andere banken kunnen krijgen. Om die reden gebruikt de Fed gewoonlijk dit gereedschap in noodgevallen. Voorbeelden zijn de Y2K scare, na 9/11 en de Great Recession. Zie voor meer informatie Financial Crisis Timeline.

Kortingstarief

De discontovoet is het tarief dat de Federal Reserve de banken oplevert bij zijn kortingsvenster. Het is meestal een percentagepunt boven het Fed-fondspercentage. Dat komt omdat de Fed buitensporige leningen wil ontmoedigen.

Geldvoorziening

De geldvoorraad is de totale hoeveelheid geld die door het publiek wordt gehouden en wordt per Fed per week gerapporteerd als:

• M1, dat is valuta en check deposito's
• M2, waaronder M1 plus geldmarktfondsen, cd's en spaarrekeningen.

De Fed verhoogt de geldvoorziening door het gevoerde fondsenpercentage te verlagen, waardoor de banken de kosten van de reservebehoeften verlagen. Dit geeft hen meer geld om te lenen, waardoor consumenten meer geld in hun zakken krijgen.

Fed's Alfabetsoep

De Fed heeft veel nieuwe en innovatieve programma's gecreëerd om de financiële crisis te bestrijden. Ze werden snel gemaakt, dus de namen beschrijven precies wat zij in technische termen hebben gedaan, die wellicht zin hebben gehad voor bankiers, maar heel weinig anderen.

De acroniemen resulteerden in een alfabet soep van programma's, zoals MMIF, TAF, CPPF, ABCP, MMF Liquidity Facility. Alhoewel deze hulpmiddelen goed functioneerden, hebben ze het grote publiek verward, wantrouwend over de intenties en acties van de Fed. Nu de Grote Recessie is afgelopen, zijn deze instrumenten gestaakt. Klik op de hyperlink om meer te leren over hen.

• Financieringsfaciliteit voor geldmarktinvesteringen (MMIF)
• Termijnveilingsfaciliteit (TAF)
• Commerciële Papierfinancieringsfaciliteit (CPPF)
• Termijnveilingsinvesteringsfaciliteit (TALF)
• Asset-Backed Commercial Paper Money Market Mutual Fund Liquidity Facility (ABCP)
• Primaire Dealer Credit Facility,