Derde persoon voorbeelden van klassieke fictie schrijven

Als u nog steeds wat verward bent over wat het schrift van de derde persoon in fictie lijkt, bestudeer deze klassieke voorbeelden en bekijk hoe elke auteur standpunten handelt.

Voorbeelden van Derde Personen Schrijven vanuit Klassieke Fictie

Jane Austen's duidelijke proza ​​zorgt voor een perfect voorbeeld van de derde persoon. Hoewel Pride and Prejudice veel van Elizabeth Bennet's verhaal zijn, is de verteller niet Elizabeth Bennet.

<1>> "Ik" of "we" zou alleen in citaten voorkomen:

Toen Jane en Elizabeth alleen waren, was de voormalige die voorzichtig was in haar lof voor de heer Bingley, uitgedrukt in Haar zus hoe erg zij hem bewonderde. 'Hij is net wat een jonge man zou moeten zijn,' zei ze, 'verstandig, goedemorgen, levendig, en ik zag nooit zo gelukkige manieren! - zo veel gemak, met zo'n perfecte fok! "

Hij is ook knap, 'antwoordde Elizabeth,' wat een jonge man ook zou moeten zijn, zo mogelijk. Zijn karakter is daardoor compleet. '

We kunnen een recenter vinden voorbeeld van de derde persoon in Joseph Heller's

Catch-22

. Nogmaals, hoewel het het verhaal van Yossarian is, vertelt het ons het verhaal niet. Let op de dialoogtekens (bijv. "Hij antwoordde" en "Orr zei.") In de derde persoon zie je nooit "ik zei" of "we hebben gezegd."

"Wat ben je aan het doen?" Yossarian vroeg bewust toen hij de tent binnengekomen, hoewel hij tegelijkertijd zag. "Er is een lek hier," zei Orr. "Ik probeer het te repareren."

"Stop het," zei Yossarian. "Je maakt me nerveus." was een kind, "antwoordde Orr," ik liep de hele dag rond met krabappels in mijn wangen. Eén in elke wang. "Yossarian zette zijn muzieksak weg, waarvan hij zijn toiletartikelen had begonnen te verwijderen en brak verdacht. Een minuut geslaagd. 'Waarom?' hij bleef gedwongen om eindelijk te vragen.

Orr zag triomfantelijk. "Omdat ze beter zijn dan paardenkastasten," antwoordde hij.

Ten slotte contrast deze met een voorbeeld van een persoon vanaf

Moby-Dick

. In dit geval wordt het verhaal door Ishmael verteld, en hij spreekt direct naar de lezer. Alles is vanuit zijn perspectief: we kunnen alleen maar zien wat hij ziet en wat hij ons vertelt. De dialoogtekens verschillen natuurlijk tussen "ik zei," als Ishmael aan het praten en "hij antwoordde", wanneer de andere persoon spreekt.

"Landlord!" zei ik, "wat voor een kind is hij - houdt hij altijd zo laat uur?" Het was nu moeilijk om twaalf uur.

De verhuurder klonk opnieuw met zijn mager chuckle en leek me kardiel te kietelen op iets buiten mijn begrip. "Nee," antwoordde hij. "In het algemeen is hij een vroege vogel - airley naar bed en airley om op te staan ​​- ja, hij is de vogel die de worm vangt.- Maar in de nacht ging hij uit, en zie, en ik zie niet wat op de lucht hem zo laat houdt, tenzij hij kan zijn hoofd niet verkopen. '

"Kan niet Zijn hoofd verkopen? - Wat voor een bamboezinnig verhaal is dit dat je me vertelt? 'In een torenhoge woede komen.' Doe je alsof de verhuurder zegt dat deze harpooneer eigenlijk deze zegenavond verloopt, of liever zondagmorgen, in zijn peddling Een truc om ervoor te zorgen dat je consistent gebruik maakt van een persoonlijk verhaal in een stuk fictie, is om een ​​volledige doorlichting te doen die alleen maar rekening houdt met het standpunt.