De evolutie van marmer extractietechnieken

Al sinds de oudheid werd marmer geëxtraheerd uit de Apuaanse Alpen. Carrara is erkend voor de uitzonderlijke kwaliteit van zijn witte of blauwgrijze marmer en heeft het Romeinse Rijk voorzien van de bouw van de meest prestigieuze monumenten die de glorie van Rome vormen. Het Pantheon en de zuil van Trajanus in Rome zijn gebouwd van Carrara-marmer. Een beroemd gezegde van Augustus is: "Ik vond Rome een stad van stenen en liet het een stad van marmer" ("Marmoream relinquo, quam latericiam accepi") .

Vele beeldhouwwerken van de Renaissance (de David van Michelangelo, onder vele anderen) werden ook gesneden in marmeren blokken die uit de steengroeve van Carrara werden gehaald.

Het woord "Carrara" zelf is gemaakt van de Keltische "kair" of de Ligurische vorm "kar," beide betekent "steen " . De dubbele medeklinker R is waarschijnlijk afkomstig van de Franse "Carrière" (steengroeve).

Vanwege de oudheid en productiegrootte is Carrara een perfecte casestudy voor iedereen die de evolutie van de technieken voor marmerextractie door de eeuwen heen wil bestuderen.

De Romeinse periode

De Romeinen noemden de Carrara-marmon marmor lunensis ("marmer van Luni" vanwege het feit dat het op schepen werd geladen in de haven van Luni, in het meest oostelijke punt van de Ligurië-regio in Noord-Italië. >

Het winningswerk, voornamelijk handmatig, werd uitgevoerd door een personeelsbestand dat grotendeels door veroordeelden was gemaakt voor dwangarbeid, slaven en christenen. de natuurlijke kloven van de rots, waar vijgenhout wiggen werden ingevoegd en opgeblazen met water, zodat de natuurlijke uitzetting de onthechting van het blok veroorzaakte.

Voor blokken van vaste grootte, meestal van 2 meter dik, gebruikten de Romeinen de methode van het "paneel" dat oefende in het geselecteerde blok, een 15-20 cm diepe snede waarin metalen beitels waren gestoken. Na een ononderbroken beuken, werd het blok uiteindelijk van de berg gescheiden.

Het gebruik van het zwarte poeder: niet zo'n Een goed idee

Het gebruik van het zwarte poeder werd onderdeel van de Carrara-marmerextractietechnieken tijdens de Achttiende eeuw.

Het landschap van de Apennijnen maakte een ingrijpende verandering door. Grote opeenhopingen van puin (

"ravaneti"

genoemd) toonden aan hoe sterk de marmeren afzettingen werden beïnvloed door het gebruik van explosieven. Decoratieve steenextractietechnieken hebben hun eigen specificiteit waar "de eerste zorg is dat de steen niet wordt beschadigd tijdens de winning, waardoor hij ongeschikt zou worden voor verder gebruik", zoals reeds vermeld in een vorig artikel. De spiraalvormige draad: een echte revolutie

De echte revolutie van de extractietechnieken voor marmer vond plaats aan het einde van de 19e eeuw met de uitvinding van de spiraalvormige draad en de penetrerende katrol.De techniek is gebaseerd op een staaldraad van 4 tot 6 mm diameter gecombineerd met de schurende werking van siliciumdioxidezand en een overvloedige hoeveelheid water als smeermiddel.

De spiraalvormige draad is een doorlopende lus van gespannen staal die beweegt met een snelheid van 5 tot 6 meter per seconde en snijdt het marmer met een snelheid van 20 centimeter per uur. Het gebruik van deze nieuwe techniek heeft het gebruik van explosieven bijna volledig vervangen en heeft een zichtbare verandering in het landschap bepaald. De berg begon letterlijk met precisie te worden gesneden en creëerde surrealistische landschappen met enorme trappen en platforms,

"piazzali di cava"

. "Diamantdraadsnijden werd in de jaren vijftig in Engeland uitgevonden, in eerste instantie door met diamant gegalvaniseerde kralen die op een meerstrengige staalkabel werden geschroefd.In de afgelopen 30 jaar verfijnde aanzienlijk ontwikkelingswerk (onder andere door Diamant Boart) het concept tot het werd werd commercieel aanvaard in de Carrara-marmergroeven in Italië, "schreef Shane McCarthy in een opmerkelijk artikel over diamantdraadsnijden (Queensland Roads Technical Journal, maart 2011, pp. 29-39)

. Diamantdraadzaagmachines zijn nog steeds in gebruik in de marmerindustrie, vooral in Carrara. "De diamantdraadzaag vereist in eerste instantie twee loodrechte gaten te boren (een horizontaal aan de basis van de werkbank en een verticale lijn vanaf de bovenkant) die, afhankelijk van de te snijden blokmaat, samenkomen. op rails. Door te draaien, zaagt de kabel de rots .De machine steunt progressief op de rails om de kabel gespannen te houden tot het einde van het zagen. Deze techniek wordt veel gebruikt omdat het gekalibreerde en gemakkelijk te bewerken blokken met scherpe randen mogelijk maakt , " zoals gedetailleerd beschreven in mijn recente artikel over de specificaties van de steengroeven van de dimensie.