Tegen het 'CSI-effect'

Criminaliteitsdrama's zijn leuk, aantrekkelijk en leuk om te zien, maar is het mogelijk dat ze meer kwaad dan goed doen? De enorme populariteit van televisieshows heeft de interesse gewekt op het gebied van forensische wetenschap en onderzoeken van misdaadscènes, maar er kan een nadeel zijn: het CSI effect

Wat is de > CSI Effect? Er bestaat bezorgdheid onder de forensische wetenschap en wetshandhavingsgemeenschappen dat de technologie en tactieken die in deze shows worden gepresenteerd hebben geleid tot onrealistische verwachtingen over politiemogelijkheden bij het grote publiek en, erger nog, potentiële juryleden.

Het "

CSI effect" is een term die wordt toegepast op het steeds doordringender idee dat strafzaken binnen een uur kunnen worden ingepakt en dat er altijd een onweerlegbaar bewijs van schuld bestaat. Onderzoek naar de realiteit van misdaden en televisie

Hoewel het waar is dat er grote vooruitgang is geboekt op het gebied van forensische wetenschap, is het niet realistisch om te verwachten dat een plaats delict wordt verwerkt, bewijsmateriaal wordt geanalyseerd en een overtuigend forensisch rapport wordt opgesteld voltooid voordat de rechercheur of rechercheur die aan de zaak is toegewezen, terugkeert naar kantoor na het verlaten van de scène.

Maar helaas, dat is wat veel slachtoffers verwachten, en waar veel jury's nu naar op zoek zijn. Wanneer zij het niet zien, gebruiken defensieprocureurs vaak het gebrek aan DNA of ander bewijs van het roken van wapens in een poging om het te laten lijken alsof rechercheurs hun werk niet hebben gedaan. Maar meestal was niets minder waar.

Onderzoeken naar misdaadscene duren dagen, geen uren

Integendeel, onderzoeken naar misdaadscènes en scèneverwerking duren uren, en soms dagen, indien correct uitgevoerd om besmetting te voorkomen.

Nadat het bewijsmateriaal is verzameld, wordt het gewoonlijk naar een veilige tijdelijke opslagfaciliteit gebracht om te worden geregistreerd en bijgehouden voordat het naar het juiste laboratorium wordt verzonden.

Dit proces alleen al duurt meestal dagen, geen uren, omdat nauwkeurige gegevens moeten worden bijgehouden en strikte bewijsregels moeten worden gevolgd.

Het idee dat scanners van misdaadscènes bewijs verzamelen bij een scène, het rechtstreeks naar een lab brengen en ofwel op een microscoop springen om het zelf te analyseren of hun laboratoriumtechnologie-buddy vragen "doe me een lol en krijg dat van mij door de einde van de dag "gebeurt gewoon niet.

In feite reageren, afhankelijk van de afdeling of de misdaad, veel forensisch-wetenschappelijke technici helemaal niet op de scène. Sommige zeer gespecialiseerde technici, zoals bloedvlekpatroonanalisten, kunnen op de scène reageren en hun eigen bewijs verzamelen. De meeste forensische wetenschapstechnici analyseren echter het bewijsmateriaal verzameld door politie-detectives of politieagenten.

Het wachtspel bij onderzoeken naar misdaadscene

Zodra het bewijsmateriaal zijn weg naar het laboratorium bereikt, zit het vaak en wacht het nog een paar keer. Criminaliteitslaboratoria in het hele land hebben enorme achterstanden. Het meeste bewijs kost een maand of langer om te verwerken.

Sommige bewijzen, zoals DNA, kunnen een jaar of langer duren. Feit is dat er te veel gevallen zijn en niet genoeg middelen. Wanneer onderzoekers een "rush" -verzoek plaatsen op bewijs, kunnen ze resultaten binnen een week of twee krijgen als ze geluk hebben.

Onderzoeken naar misdaadscene zijn nog niet echt perfect

CSI

fans zullen ook teleurgesteld zijn als ze horen dat er geen toeters en bellen of alarmen zijn die afgaan wanneer een forensisch ballistisch technicus een match vindt of een DNA-profiel is verbonden met een plaats delict. Er verschijnt geen afbeelding op het computerscherm en er is geen computerprogramma beschikbaar om ondubbelzinnig te verklaren dat "kolonel Mustard de revolver in het onderzoek heeft gebruikt." In plaats daarvan, nadat de analyse is voltooid, is alles wat wordt weergegeven een code of reeks codes die in een andere database moet worden ingevoerd om naar een overeenkomst te zoeken.

Actuele invoer is vereist voor onderzoek naar misdaadscene

In het geval van DNA en vingerafdrukken kunnen overeenkomsten alleen worden gevonden als er al gegevens in het bestand aanwezig zijn. Er is geen uitgebreide database met de DNA-profielen van iedereen in het land.

In feite heeft slechts iets meer dan 3 procent van de bevolking DNA-profielen in ons bestand.

Het aantal vingerafdrukrecords is aanzienlijk groter, maar nog altijd niet in de buurt van de cijfers die nodig zijn om de snelheid en efficiëntie van het identificeren van verdachten die op televisie worden geportretteerd, na te bootsen.

Gewoonlijk moeten onderzoekers, om een ​​analyse uit te voeren, al een verdachte in gedachten hebben en een DNA- of vingerafdrukmonster bij hem aanvragen. Dit is soms makkelijker gezegd dan gedaan, omdat het nemen van DNA wordt beschouwd als een aanval, met alle Fourth Amendment-beveiligingen die daarmee gepaard gaan. Als een proefpersoon weigert een voorbeeld te geven, is een huiszoekingsbevel nodig.

Detectives Leg de stukjes samen in onderzoeken naar misdaadplekken

Het analyseren van het bewijs is één ding. Het op de juiste manier toepassen is iets geheel anders. In tegenstelling tot wat veel mensen denken en wat op tv is geportretteerd, is er zelden een enkel 'rookkanon' dat schuldig blijkt te zijn. In plaats daarvan worden zaken gebouwd en overtuigingen gewonnen op basis van verschillende bewijsstukken en getuigenissen die samenkomen om schuldgevoelens te laten zien die redelijkerwijs twijfelachtig zijn.

Om dit te doen, moeten rechercheurs de bevindingen van forensisch technici nemen en deze als een stukje van een veel grotere puzzel bekijken. Het enige dat DNA of vingerafdrukken echt aan een onderzoeker kunnen vertellen, is dat er op een gegeven moment een verdachte op de plaats delict was. Dit betekent niet dat hij het misdrijf heeft begaan, of dat hij zelfs aanwezig was op het moment dat het misdrijf werd gepleegd.

Criminele onderzoeken nemen teamwork

Het oplossen van misdaden, vooral complexe, vergt een enorme hoeveelheid teamwork en geduld. Een goed en grondig onderzoek zal vaak maanden of langer duren voordat een verdachte wordt geïdentificeerd en gearresteerd, en jaren voordat ze worden berecht en veroordeeld.

Hoewel dit een veel moeizamer proces lijkt te zijn dan wat er in de populaire cultuur werd geportretteerd, is het noodzakelijk om ervoor te zorgen dat rechtvaardigheid correct en eerlijk wordt verspreid.

Als onderzoek naar misdaadscene niet moeilijk was, zou het niet leuk zijn

Dit mag echter op geen enkele manier de interesse in een carrière in de forensische wetenschap of andere criminologische carrières verminderen. Sterker nog, men zou kunnen argumenteren dat als onderzoek even gemakkelijk zou zijn als ze op televisie verschijnen, ze veel minder interessant en intellectueel stimulerend zouden zijn dan ze in werkelijkheid zijn.

Meer informatie over carrières in de forensische wetenschap.