Common Police Officer Stereotypes

Iedereen weet dat de politie liefhebben van doughnuts, haakjes haalt en schrijf snelkaarten naar hun eigen moeders, toch? We hebben allemaal ideeën van de stereotiep politieagent. Soms is hij zwaar overgewicht. Andere keren, hij is belachelijk gespierd en draagt ​​een shirt met drie maten te klein.

Politie stereotypen zijn even vaak als ze divers zijn; sommige zijn onrealistisch negatief; anderen dwalen in de andere richting.

De politie is slecht gehard macho mannen die van kanonnen en snelle auto's houden of ze zijn onschuldige goedaardige Barney Fife types. Ze zijn vaderlijke Ieren of hardladen en overbearende controlefreaks die zelfs de geringste wenk van respectloosheid niet zullen tolereren.

Stereotypes van politie, zowel positief als negatief, zijn zo lang zolang er politie is geweest. Hoe waar, echter, zijn deze stereotypen en waar komen ze vandaan? Hier is een kijkje op een paar populaire stereotypes, hun oorsprong en hun realiteiten.

Cops Love Doughnuts

Waarschijnlijk is het bekendste en veruit de meest overgebruikte stereotype van politieagenten hun duidelijke affiniteit voor die zoete gebakken confecties die veel officieren liefdevol noemen "energie ringen". > Dit stereotype is zo doordringend dat veel officieren eigenlijk hun weigeringsauto zullen weigeren om ergens in de buurt van een donutwinkel te parkeren, omdat ze bang zijn dat de cops en donuts samenkomen als pindakaas en jelly.

Waarom is het echter zo dat deze opvatting zo groot wordt gehouden? Kortom, het is zelfs vandaag, het is niet ongewoon om verscheidene politieauto's voor de lokale donutwinkel te zien. De waarheid achter de mythe heeft echter niets te maken met donuts. In feite gaat het allemaal om de koffie.

Dikwijls is de enige plek om koffie te krijgen of om 15.00 uur een pauze te nemen, de donutwinkel omdat dat de enige plaats is die 24 uur per dag geopend is.

Doughnut winkels werden de plaats officieren samengesteld als gevolg van de koffie.

Cops Have Quotas

Het is algemeen bekend dat de politie de opdracht heeft om een ​​vast aantal arrestaties vast te stellen en een vast aantal tickets uit te geven. Veel mensen verwerpen het feit dat ze een ticket kregen als gewoon een andere ambtenaar die zijn quota probeerde te maken.

Heb je cops echt quota? Het antwoord is de meeste gevallen is nee. De politie heeft over het algemeen geen aantal citaties en arrestaties die zij moeten maken. Tegelijkertijd is het echter makkelijk te zien waar de perceptie vandaan komt.

De onduidelijkheid ontstaat in de kwestie van verantwoording. Net als elke andere baan moet er een maatregel zijn om ervoor te zorgen dat de functionarissen werkelijk werken. De makkelijkste en meest logische manier om prestaties te meten is om te kijken naar het aantal geschreven kaartjes, verslagen genomen, oproepen gereageerd en arrestaties gemaakt.

Als een officier slechts een paar tickets over een bepaalde periode heeft uitgegeven wanneer de meeste andere afgevaardigden elk 100 hebben uitgegeven, kunnen toezichthouders vragen wat hij met zijn tijd heeft gedaan.

Dit lijkt misschien wel een verschil zonder onderscheid, maar het is een belangrijk verschil. Enkele afdelingen, getallen en quota.

Tegelijkertijd wordt verwacht dat ambtenaren werken en niet tijd en geld van belastingbetaler verspillen.

De oude Ierse Ambtenaar

Vooral in oudere films en cartoons was het stereotype van de Ierse politie bijna populair sinds de oprichting van professionele politie in Amerika. Dit stereotype is eigenlijk feitelijk gegrond.

In de vroege dagen van 'professionele' politie was de functie van een ambtenaar niet de gerespecteerde pijler van de gemeenschap, zoals sommigen het vandaag zien. Nu al in de helen beschouwd als helden, werden de politie in de vroege dagen beschouwd als schurken. Ze waren helemaal niet gerespecteerd. Hierdoor was de politie werkgelegenheid een van de weinige gebieden waar Ierse immigranten banen konden vinden.

Ironisch genoeg, net zoals de meerderheid van de politieagenten Iers was, was ook een meerderheid van degenen die gearresteerd werden. Het gebruik van de politie om grote aantallen verdachten te vervoeren kreeg zijn afwijkende bijnaam, de Paddy Wagon, uit de perceptie dat het op een keer vol "Paddies" was - afwijkende slang voor "Iers".

Perception Becomes Reality < Dit zijn een paar van de stereotypen die cops en strafrechtelijke carrières begeleiden in het algemeen. Zoals vaak het geval is, realiseren hun eigen opvattingen, die op hun beurt hun eigen waargenomen realiteiten opbouwen. Deze stereotypen zijn vaak leuk om te lachen en grapjes te maken, maar ze brengen de werkelijkheid van de politiebeambte of de gevaren die bij de baan verbonden zijn, niet voldoende over.

Stereotypes verkleinen het belang van strafrechtelijke carrières

Natuurlijk zal het werken met een criminologie of strafrechtelijke carrière zijn eigen vooroordelen en misvattingen opleveren. De stereotypen verminderen echter niet de waarde en de voordelen die deze belangrijke banen voor onze maatschappij als geheel bieden.