CDO's (Collateralized Debt Obligation): Definitie

Definitie: CDO's, of verplichtingen die verband houden met schulden, zijn financiële instrumenten die banken gebruiken om individuele leningen te verpakken in een product dat aan beleggers op de secundaire markt wordt verkocht. Deze pakketten bestaan ​​uit auto leningen, creditcard schulden, hypotheken of bedrijfsschulden. Ze worden beveiligd omdat de beloofde terugbetalingen van de leningen de zekerheden zijn die de CDO's hun waarde geven.

CDO's zijn een bepaald soort afgeleide.

Zoals zijn naam impliceert, is een derivaat elk financieel product dat zijn waarde ontleent aan een ander onderliggende activa. Derivaten, zoals putopties, callopties en futurescontracten, zijn al lang in de aandelen- en grondstoffenmarkten gebruikt.

CDO's heet commercieel aangevuld actief als het pakket bestaat uit bedrijfsschulden. Banken noemen ze hypothecaire leningen als de leningen hypotheken zijn. Als de hypotheken worden gemaakt aan personen met een minder dan primaire kredietgeschiedenis, worden ze subprime hypotheken genoemd.

Banken verkopen CDO's aan investeerders om drie redenen:

1. De fondsen die ze ontvangen hebben ze meer geld gegeven om nieuwe leningen te maken.
2. Het verplaatste risico van de lening op de lening van de bank naar de beleggers.
3. CDO's gaf banken nieuwe en meer winstgevende producten om te verkopen. Dat verhoogde de aandelenkoersen en de bonussen van managers.

Voordelen

In eerste instantie waren CDO's een welkome financiële innovatie. Zij leverden meer liquiditeit in de economie.

CDO's toestaan ​​dat banken en bedrijven hun schulden verkopen. Dat heeft meer kapitaal vrijgemaakt om te investeren of te lenen. De verspreiding van CDO's is één van de redenen waarom de economie van de VS sterk was tot 2007 .

De uitvinding van CDO's hielp ook nieuwe banen creëren . In tegenstelling tot een hypotheek op een huis, is een CDO geen product dat u kunt aanraken of zien om de waarde ervan te achterhalen.

In plaats daarvan creëert een computermodel het. Duizenden hogeschool- en hogere afgestudeerden kwamen in Wall Street-banken aan als 'quant jocks'. Hun taak was om computerprogramma's te schrijven die de waarde van de bundel leningen zouden vormen die een CDO vormen. Duizenden verkopers werden ook gehuurd om beleggers te vinden voor deze nieuwe producten. Omdat de concurrentie voor nieuwe en verbeterde CDO's is gegroeid, hebben deze kwantitatieve jocks ingewikkelder computermodellen gemaakt. Ze breken de leningen in "tranches", die gewoon bundels zijn van leningskomponenten met vergelijkbare rentetarieven

Dit is hoe het werkt. In de eerste drie tot vijf jaar hebben de hypotheken voor de hypotheekrente de 'teaser' lage rentetarieven aangeboden. De hogere tarieven werden daarna ingezet. Leners namen de leningen door te weten dat ze alleen maar de laagste kosten zouden kunnen betalen De verwachtingen waren om het huis te verkopen voordat de hogere tarieven werden geactiveerd.

De quant jocks ontwierpen CDO-tranches om hiervan te profiteren.Een tranche hield alleen het lage rente gedeelte van de hypotheken. Een andere tranche biedt alleen het deel met de hogere tarieven aan. Op die manier kunnen conservatieve investeerders de low-risk, low interest tranche nemen, terwijl agressieve investeerders de hogere rente, hogere rente tranche kunnen nemen.

Alles ging goed zo lang als de woningprijzen en de economie bleef groeien.

Nadelen

Helaas creëerde de extra liquiditeit

een asset bubble in huisvesting, creditcards en autoschuld. De huizenprijzen stijgen verder dan hun eigen waarde. Mensen kochten huizen, zodat ze ze konden verkopen. De gemakkelijke beschikbaarheid van schuld betekende dat mensen hun creditcards te veel gebruikten. Dat riep de kredietkaartschuld in 2008 op bijna $ 1 biljoen. De banken die de CDO's verkopen, hebben zich geen zorgen gemaakt over mensen die op hun schulden schulden. Zij hadden de leningen aan andere investeerders verkocht, die hen nu bezitten. Dat maakte ze minder gedisciplineerd om te voldoen aan strikte leningsnormen.

Banken maakten leningen aan leners die niet kredietwaardig waren . Dat zorgde voor een ramp. Wat de dingen nog erger maakte was dat

CDO's te ingewikkeld werden . De kopers kenden de waarde van wat ze kochten, niet. Ze vertrouwden op hun vertrouwen in de bank die de CDO verkoopt. Ze hebben niet genoeg onderzoek gedaan om zeker te zijn dat het pakket de prijs waard was. Het onderzoek zou niet veel goed gedaan hebben, want zelfs de banken wisten het niet. De computermodellen hebben de waarde van de CDO's gebaseerd op de veronderstelling dat de huisprijzen zouden blijven stijgen. Als ze vielen, zouden de computers het product niet kunnen prijzen.

Hoe CDO's de financiële crisis veroorzaken

Deze onaangenaamheid en de complexiteit van CDO's hebben in 2007 een marktaan paniek veroorzaakt. Banken realiseerden dat ze het product of de activa die ze nog niet hadden kunnen prijs niet betalen. Overnachting verdween de markt voor CDO's. Banken weigerden elkaar geld te lenen omdat zij niet meer CDO's op hun balans wilden. Het was als een financieel spel van muzikale stoelen als de muziek stopte. Deze paniek heeft de bankcrisis van 2007 veroorzaakt.

De eerste CDO's naar het zuiden waren de hypothecaire effecten. Toen de woningprijzen in 2006 daalden, waren de hypotheken van woningen die in 2005 werden gekocht, snel ondersteboven. Dat leidde tot de subprime-hypotheekcrisis. De Federal Reserve verzekerde beleggers was beperkt tot huisvesting. In feite, sommigen verwelkomden het en zei dat huisvesting in een bubbel was en nodig had om af te koelen.

Wat ze niet realiseerden was hoe derivaten het effect van een bubble en een eventuele recessie vermenigvuldigd. Niet alleen banken bleven met de zak, ze hadden ook pensioenfondsen, beleggingsfondsen en bedrijven. Het was tot de Fed en de Schatkist begonnen met het kopen van deze CDO's dat een schijn van functioneren terugkeerde naar de financiële markten.