Zoo Dierenarts Carrièreprofiel

Dierentuindierenartsen zijn specialisten met geavanceerde training in de behandeling van exotische soorten in het wild.

Taken

Dierentuindierenartsen zijn beoefenaars met een uitgebreide opleiding in de verzorging van niet-gedomesticeerde diersoorten. Hun patiënten kunnen olifanten, neushoorns, giraffen, zebra's, leeuwen, tijgers, beren, papegaaien, waterdieren, kleine zoogdieren, reptielen en vele andere soorten zijn.

Typische taken voor een dierenarts van een dierentuin kunnen het uitvoeren van examens, het toedienen van sedatie, het nemen van monsters, het geven van vaccinaties, het toedienen van vloeistoffen, het voorschrijven van medicijnen, het uitvoeren van operaties, het schoonmaken van tanden, het nemen van echo's en röntgenfoto's, het behandelen van wonden, het helpen met fokprogramma's in gevangenschap en toezicht houden op diergeneeskundige diergeneeskundigen.

Ze kunnen ook betrokken zijn bij onderzoekstudies en interactie met het publiek als onderdeel van educatieve evenementen.

Dierenartsen kunnen op afroep beschikbaar zijn voor noodgevallen, en uren bevatten vaak enkele nachten, weekends en feestdagen. Veel dierenartsen werken elke week 50 uur (of meer).

Carrièremogelijkheden

Dierentuindierenartsen zijn meestal werkzaam in dierentuinen, aquaria, musea of ​​onderzoeksfaciliteiten. Andere opties voor diergeneeskundigen in dierentuinen zijn posities in de academische wereld (zoals professoren of docenten biologie), verkoop van diergeneesmiddelen, diverse overheidsorganisaties en laboratoria.

Uit een onderzoek van de American Veterinary Medical Association (AVMA) in 2013 bleek dat er 137 in het bestuur gecertificeerde diplomaten in de zoölogische geneeskunde waren. Sommige van deze diplomaten hadden een dubbele certificering op andere gebieden, zoals pathologie, epidemiologie of reproductieve fysiologie.

Onderwijs en training

Alle dierenartsen studeren af ​​met een diploma van Doctor in de Diergeneeskunde (DVM), dat wordt behaald na het voltooien van een veeleisende cursus van zowel kleine als grote diersoorten.

Er zijn momenteel 28 geaccrediteerde colleges voor diergeneeskunde in de Verenigde Staten die een DVM-opleiding aanbieden. Na het afstuderen en slagen voor het North American Veterinary Licensing Exam (NAVLE), kan een dierenarts een professionele licentie krijgen om geneeskunde te beoefenen.

Er zijn verschillende stappen die een dierenarts moet doorlopen om certificering aan boord te verkrijgen in de specialiteit van de zoölogische geneeskunde.

Ten eerste moet de dierenarts na zijn afstuderen een jaar stage lopen. Ze moeten dan een verblijf van drie tot vier jaar voltooien in een goedgekeurd programma voor zoölogische geneeskunde (onder toezicht van een diplomatiek diplomatiek van het bestuur). Bewoners moeten ook vijf keer publiceren in peer-reviewed tijdschriften, een inlogpakket invullen en aanbevelingsbrieven vastleggen. De laatste stap is om een ​​uitgebreid tweedaags bestuursexamen af ​​te leggen dat bestaat uit zowel schriftelijke als praktische elementen.Degenen die slagen voor het examen worden erkend als door het bestuur gecertificeerde diplomaten in de zoölogische geneeskunde.

Beroepsverenigingen

De American Association of Zoo Veterinarians (AAZV) is een toonaangevende beroepsvereniging voor dierentuindierenartsen. De AAZV heeft meer dan 1, 000 leden en publiceert het gerespecteerde Journal of Zoo and Wildlife Medicine.

De Europese vereniging van dierenartsen en dierenartsen in de natuur (EAZW) is een bekende internationale vereniging, met 600 leden uit 48 verschillende landen. De EAZW publiceert vakbladen en organiseert elk jaar wetenschappelijke bijeenkomsten.

Salaris

Hoewel het Bureau of Labor Statistics (BLS) geen salarisgegevens voor specifieke veterinaire specialiteiten bijhoudt, had de algemene categorie van alle dierenartsen een mediaanjaarloon van $ 82, 900 in de enquête die in mei 2010 werd gehouden. < De laagste tien procent van alle dierenartsen verdiende minder dan $ 50, 480, terwijl de hoogste tien procent van alle dierenartsen meer dan $ 141, 680 verdiende. Gecertificeerde specialisten in de raad neigen om salarissen te verdienen die zelfs hoger zijn dan de bovenkant van de compensatieschaal.

In het AVMA-rapport over veterinaire compensatie

van 2011 werd gevonden dat het gemiddelde salaris voor dierentuindierenartsen $ 79.000 per jaar bedroeg, terwijl het gemiddelde salaris $ 97, 355 per jaar was. Hoewel zowel de gemiddelde als de mediaan voor dierentuindierenartsen lager waren dan de meeste andere veterinaire specialiteiten, is het vermeldenswaard dat de rapportage van de steekproefgrootte over de salarissen van zoo vrij klein was (slechts 12 dierenartsen). De enquête meldde ook dat dierenspecialisten van dierenartsen in het inkomstenpercentage van 25 th $ 67.000 per jaar opleverden, terwijl die in het negentigste percentiel meer dan $ 157.000 per jaar verdienden. Carrièrevooruitzichten ^{Het Bureau of Labor Statistics (BLS) scheidt de specialiteit van de diergeneeskundige diergeneeskunde niet van de salarisgegevens die voor alle dierenartsen zijn verzameld, maar het projecteert wel dat de veterinaire professie in het decennium vanaf 2010 een solide groei zal laten zien tot 2020. De BLS-gegevens geven aan dat het gebied van de diergeneeskunde met een snelheid van ongeveer 36 procent zal uitbreiden, veel sneller dan het gemiddelde voor alle beroepen.} Het langdurige en rigoureuze karakter van speciale trainingsprogramma's en de moeilijkheid van certificeringsexamens voor de board zorgen ervoor dat slechts een beperkt aantal professionals elk jaar het certificaat kan behalen. De weinigen die de board-certificering in de zoölogische geneeskunde behalen, moeten gemakkelijk in staat zijn werk te vinden in het veld.