Wildlife Rehabilitator - Carrièreprofiel

Wildlife rehabilitators bieden behandeling en verzorging aan gewonde inheemse soorten tot ze gezond genoeg zijn om te worden vrijgelaten. Posities in dit veld zijn zowel beschikbaar op vrijwillige basis als in loondienst.

Taken

De primaire taak van een rehabilitator voor dieren in het wild is om gekwetste dieren in het wild te onderzoeken en medische zorg en therapie te bieden om hen te helpen herstellen tot het moment waarop ze kunnen worden vrijgelaten. Ze bepalen of een blessure door een dierenarts moet worden geraadpleegd en zijn verantwoordelijk voor het zoeken van een diergeneeskundige behandeling voor dieren die geavanceerde zorg nodig hebben.

De dierenopvang zou een goede praktische kennis moeten hebben van wondmanagement, vloeistoftoevoer, de voedingsbehoeften van verschillende soorten en humane terughoudendheid en vangtechnieken. Ze zijn verantwoordelijk voor het voederen, schoonmaken van kooien en het zorgen voor een veilige omgeving waarin het dier kan recupereren. In veel gevallen brengen revalidanten weesdieren jong tot volwassen.

Afhankelijk van hun geografische locatie, kunnen rehabilitators met vele soorten werken, zoals herten, wasberen, spechten, adelaars, haviken, pelikanen, reigers, schildpadden, slangen, zeehonden, kolibries, eenden, uilen, vleermuizen, kikkers, fretten, ganzen en zwanen.

Bijkomende taken zijn het bijhouden van gedetailleerde gegevens over elk dier, het begeleiden van vrijwilligers of stagiaires, het voeren van fondsenwervingscampagnes, het beantwoorden van telefoontjes van mensen die dieren in nood hebben gevonden en het geven van educatieve demonstraties aan het publiek.

Carrièremogelijkheden

Wildlife rehabilitators kunnen werken voor verschillende overheidsinstanties, non-profitorganisaties, dierentuinen en humane samenlevingen.

Ze kunnen ook een andere primaire bezigheid hebben, werkzaam als dierenarts, veterinaire technicus, zoöloog of bioloog.

Sommige rehabilitanten kiezen ervoor om zich te specialiseren in het werken met een specifiek type dier, zoals roofvogels, kleine zoogdieren, reptielen of amfibieën. De meesten doen ervaring op met een grote verscheidenheid aan soorten voordat ze hun aandacht richten op hun specifieke interessegebied.

Sommige rehabilitatoren zijn betrokken bij gespecialiseerde BHV-teams die reizen naar gebieden waar dieren in nood verkeren. De gebieden waarnaar ze worden verzonden, bevatten vaak locaties die zijn aangetast door olieverlies, orkanen of bosbranden.

Training en licentie

Wildlife rehabilitators moeten een vergunning hebben van de staat en / of federale overheid om in het veld te werken. Er zijn veel regels die de verzorging en vangst van dieren in het wild regelen. U moet contact opnemen met de juiste instantie om de benodigde vergunningen te verkrijgen. De beste plaats om advies te vragen over de vergunningverlening is over het algemeen de Amerikaanse Fish and Wildlife Service.

Veel rehabilitatoren in de natuur hebben een diploma in biologie, diergedrag, dierwetenschappen of zoölogie, hoewel een universitaire opleiding niet verplicht is om op dit gebied te werken.Ze stagiaires meestal ook eerst in bij een ervaren rehabilitator voor dieren in het wild om een ​​goed fundament van praktische ervaring te krijgen. Vrijwilligerswerk doen bij een dierenarts in het wild of bij een grote revalidatiecentrum voor dieren in het wild is ook een geweldige manier om te leren.

De National Wildlife Rehabilitator's Association (NWRA) zet het grootste natuurrevalidatie-symposium in Noord-Amerika op met ongeveer 500 aanwezigen per jaar.

De organisatie publiceert ook een aantal natuurgerelateerde publicaties zoals nieuwsbrieven, tijdschriften, lidmaatschapsmappen en naslagwerken. Het lidmaatschap is $ 45, maar studenten kunnen meedoen voor $ 25. Familie- en levenslange lidmaatschappen zijn ook beschikbaar.

De International Wildlife Rehabilitation Council (IWRC) biedt professionele certificering aan degenen die slagen voor het examen Certified Wildlife Rehabilitator (CWR). Hercertificering is om de twee jaar vereist en wordt bereikt door middel van credits voor permanente educatie op seminars, conferenties en trainingslessen. De vergoeding is $ 85 voor het eerste examen en $ 35 voor een verlenging. Hoewel het lidmaatschap van de IWRC niet verplicht is om hun certificeringsexamen af ​​te leggen, kunt u jaarlijks voor $ 49 lid worden om de Journal of Wildlife Rehabilitation en andere voordelen te ontvangen.

Familielidmaatschap en lidmaatschap van organisaties zijn ook beschikbaar.

Salaris

Veel rehabilitanten in het wild werken vanuit huis en ontvangen weinig of geen financiële compensatie. Vrijwilligersposities bij non-profitorganisaties komen ook veel voor.

Voor revalidanten in het wild die in dienst zijn bij een organisatie, ligt het salaris gewoonlijk tussen de $ 25.000 en $ 35.000. Degenen die op dit gebied werken, worden vaak aangehaald als te zeggen dat ze er niet voor het geld in zitten; ze vinden het werk zelf vooral lonend.

Managers of directeuren van rehabilitatie in het wild kunnen aanzienlijk hogere salarissen verdienen met SimplyHired. met een gemiddelde salaris van $ 51, 000. Inderdaad. com geciteerd rehabilitatie manager van dieren in het wild of directeur salarissen zo hoog als $ 90, 000 in sommige gebieden. Salaris kan sterk variëren op basis van jarenlange ervaring, specifieke revalidatievaardigheden en geografische locatie.

Taakvooruitzichten

Rehabilitatie in het wild is een van de meer recentelijk vastgestelde opties voor dierencarrière en is de afgelopen jaren uitgebreid met meer betaalde posities. In de NWRA-enquête van 2007 werd gesteld dat de 343 respondenten meer dan 105.000 dieren behandelden en meer dan 250.000 aan het wild gerelateerde oproepen beantwoordden. Volgens de NWRA-onderzoeken is de vraag naar herstel van dieren in het wild door de jaren heen gestaag toegenomen en zal deze naar verwachting blijven groeien.