Is de Dow Jones Industrial Average Outdated?

Het industriële gemiddelde van Dow Jones, vaak aangeduid als "The Dow", ondanks dat er meerdere aandelenmarkten bestaan ​​die de Dow Jones-naam dragen of die als DJIA zijn gekorthand, blijft een van de bekendste volmachten van de bredere aandelenmarkt in de Verenigde Staten. In feite, als je een willekeurig persoon op straat zou benaderen, zijn de kansen veel beter, dan kunnen ze je een grof idee geven van het huidige niveau van het Dow Jones Industrial Average dan zij het niveau van de S & P 500 kunnen schatten ondanks de laatste exponentieel meer activa belegd in indexfondsen die de methode nabootsen.

Waarom is het Dow Jones Industrial Average nog steeds zo populair? Wat maakt de DJIA verouderd? Dit zijn geweldige vragen en in de volgende paar minuten wil ik de tijd nemen om u een beetje geschiedenis te geven die een robuuste begrip van dit anachronisme kan bieden, kwam om niet alleen de financiële pers te domineren maar de bredere publieke opinie als het kwam naar gewone aandelen.

In de eerste plaats, let eens op wat u al geleerd hebt over het industriële gemiddelde van Dow Jones

Enkele jaren geleden schreef ik een gedetailleerde uitleg over de DJIA genaamd Het Dow Jones Industrial Average . Dat essay, dat nog steeds beschikbaar is voor u om te lezen en de moeite waard is, bedekte veel grond voor nieuwe investeerders. Onder andere:

• Met een historisch overzicht van hoe het Dow Jones Industrial Average tot stand kwam;
• Verduidelijkt hoe de waarde van de DJIA wordt berekend aan de hand van een formule gebaseerd op de nominale koers van de componenten in plaats van een andere maatstaf, zoals marktkapitalisatie of bedrijfswaarde;

• Onderwijst u wie verantwoordelijk is voor het bepalen van welke bedrijven in het Dow Jones Industrial Average opgenomen moeten worden; en
• Wist een aantal mythes over de historische prestatie van de beursindex, waarvan ik later elders op The Balance en mijn persoonlijke blog uiteengezet heb. Bijvoorbeeld, als het niet was voor een wiskundige fout die vroeg in de geschiedenis van de Dow plaatsvond, die onderschatte prestatie zou zijn, zou de DJIA momenteel 30.000 zijn, niet de 20.000 record die het onlangs verbrijzeld heeft gehad. Ook als de redactie van The Wall Street Journal niet had besloten om International Business Machines (IBM) van de indexcomponenten alleen te verwijderen om jaren na te komen, zou het industriële gemiddelde van Dow Jones grof zijn tweemaal de huidige waarde. Nog een ander voorbeeld is de vaak herhaalde mythe, meestal vastgebonden aan mensen die over de overlevingsvooroordeel spreken zonder de bijzonderheden van dat fenomeen te begrijpen, dat een grote meerderheid van de oorspronkelijke componenten van het Dow Jones Industrial Average uiteindelijk faalde, wat anders dan de waarheid is .Door fusies en overnames heeft een investeerder die de oorspronkelijke Dow heeft gekocht en vastgehouden, een gecompliceerde opbrengst volkomen bevredigend gehaald en uiteindelijk met een fijne portefeuille geëindigd.

Interessant genoeg leerde u ook dat, ondanks de significante gebreken op de lange termijn, het Dow Jones Industrial Average een interessante gewoonte heeft gehad om de S & P 500 te verslaan, die theoretisch beter ontworpen is, ondanks wat ik beschouw als zijn eigen belangrijke methodologie gebreken zoals momenteel geconstrueerd.

Laten we de kortingen van het industriële gemiddelde van Dow Jones op een case-by-case basis beoordelen.

Om de kritiek van het Dow Jones Industrial Average beter te begrijpen, kunnen we het voor ons hebben om door hen te lopen individueel.

Kritiek 1: De nadruk op de nominale koers van de Dow Jones in plaats van de marktkapitalisatie of bedrijfswaarde betekent dat het fundamenteel irrationeel is, omdat het kan resulteren in componenten die gewichten hebben die onevenredig zijn aan hun totale economische omvang ten opzichte van elkaar.

Eerlijk gezegd verdedigt dit niet als een idee dat de waardering van een index moet worden bepaald door de nominale aandelenprijs, die kan veranderd worden door economisch zinloze aandelenverdelingen, vrijwel onverdedigbaar is. Het goede nieuws is dat het in de praktijk niet te veel van een verschil in de praktijk heeft gemaakt, hoewel er geen garantie is dat de toekomst zich herhaalt zoals in het verleden.

Een manier waarop een belegger dit zou kunnen overwinnen, zou zijn om een ​​directe portefeuille te bouwen die alle bedrijven in het industriële gemiddelde van Dow Jones bevatte, evenveel gewichten en vervolgens de dividenden herinvesteren volgens een aantal methodologieën; e. g. , herbelegd in het onderdeel dat het dividend zelf heeft verdeeld of evenredig geïnvesteerd onder alle componenten. Er is aanzienlijk wetenschappelijk bewijs dat kan leiden tot het sluiten van een portefeuille die is geconstrueerd met deze gewijzigde methodologie, aanzienlijk beter kan verrichten dan de onlogische aandelenprijsgewogen methodologie die momenteel in gebruik is, alhoewel dit niet het geval blijkt, is de meer gelijke verdeling van risico zou zelf een extra voordeel zijn die een dergelijke wijziging zou kunnen rechtvaardigen.

Criticism 2: De industriële gemiddelde componenten van Dow Jones, terwijl de marktkapitalisatie significant is, sluit de meeste binnenlandse aandelenkapitalisatie uit, waardoor het een minder dan ideale proxy is voor de feitelijke ervaring van investeerders die een brede collectie gemeenschappelijke voorraden over meerdere categorieën marktaanvallen.

Het is technisch mogelijk voor het Dow Jones Industrial Average om een ​​grote stijging of daling te ondervinden, terwijl een aanzienlijke meerderheid van de binnenlandse beursgenoteerde aandelen in de Verenigde Staten in tegengestelde richting gaan. Dit betekent dat het hoofdnummer dat in kranten wordt afgedrukt en op het nachtelijke nieuws staat, niet noodzakelijkerwijs de economische ervaring van de typische gewone aandelenbelegger vertegenwoordigt.

Nogmaals, dit is een van die gebieden waar, terwijl het waar is, de vraag die een investeerder zichzelf moet stellen, is: "Hoeveel is dit? ”. Het industriële gemiddelde van Dow Jones is gediend als een historisch 'goed genoeg' proxy die ongeveer overeenkomt met de algemene conditie van een representatieve lijst van de grootste succesvolste bedrijven in meerdere industrieën in de Verenigde Staten. Waarom is het nodig om op een of andere manier de totale binnenlandse aandelenmarkt te inkapselen? Tot welk einde zou dat iemand dienen om te overwegen dat de investeerder zijn of haar brochures verklaring kan openen en zien hoe goed hij of zij doet.

Kritiek 3: De redactie van The Wall Street Journal is in staat om de kwalitatieve factoren te overwegen bij het bepalen van welke bedrijven het Dow Jones Industrial Average moet toevoegen of verwijderen. Dit introduceert het probleem van menselijk oordeel.

Mensen zijn niet perfect. Mensen maken fouten. Zoals eerder vermeld, hebben de editors van The Wall Street Journal de slechtste beslissing genomen om International Business Machines, of IBM, uit de lijst van componenten te verwijderen. IBM ging verder met de bredere aandelenmarktindex en werd later opnieuw geïntroduceerd tijdens een volgende update naar de componentenlijst. Als IBM nooit in de eerste plaats was verwijderd, zou de DJIA ongeveer tweemaal zo hoog zijn als het nu is.

Ook hier is het probleem grotendeels niet zo belangrijk omdat ik denk dat veel mensen lijken te denken en op veel manieren superieur zijn aan kwantitatief gedreven modellen die niet echt zo logisch zijn als je erachter komt wat verhuist ze. Beschouw een industrieel gemiddelde van Dow Jones in een alternatief universum; een beursindex van de grootste 30 aandelen in het land dat gewogen wordt door marktkapitalisatie. In dit geval, tijdens periodes van significante irrationaliteit - denk aan de 90-jarige aandelenmarktbel, zouden individuele beleggers effectief optreden als redacteurs van The Wall Street Journal zijn nu alleen in plaats van met redenen omkleed, rationele financiële journalisten bij een conferentietafel, de collectieve diergeesten van groupthink zouden rennen welke bedrijven in een bepaalde update zijn toegevoegd of verwijderd.

Kritiek 4: Omdat het slechts 30 bedrijven bevat, is het Dow Jones Industrial Average niet zo gediversifieerd als sommige andere aandelenmarkten.

Dit is een kritiek die zowel wiskundig dubieus en tegelijkertijd niet zo slecht is als het klinkt, aangezien de overlapping tussen de S & P 500, die door marktkapitalisatie wordt gewogen en het Dow Jones Industrial Average zinvol is. Ja, de S & P 500 is beter gediversifieerd maar niet zozeer dat het resulteerde in objectief superieure prestatie of risicovermindering in de afgelopen generaties; een ander mysterie van de prestaties van de Dow. Bovendien is het Dow Jones Industrial Average niet bedoeld om de prestaties van alle voorraden vast te leggen, het is bedoeld om een ​​barometer te zijn; een ruwe schatting van wat er over het algemeen gebeurt op de markt gebaseerd op de toonaangevende bedrijven die de Amerikaanse industrie vertegenwoordigen.

Niettemin is de uitgangspunt van deze kritiek een belangrijke. In een ouder artikel getiteld Hoeveel diversificatie is genoeg? , heb ik je door ongeveer 50 jaar academisch onderzoek gestudeerd die het ideale aantal componenten in een aandelenportefeuille probeerde te ontdekken om een ​​punt te bereiken waarbij verdere diversificatie weinig nut had.

De korte versie, als u geen tijd hebt om het te lezen (dat ik u aanmoedig om te doen als u geïnteresseerd bent in portefeuilleconstructie theorie), is dat in heel de geschiedenis het aantal ideale componenten in een portfolio was ergens tussen 10 voorraden (zie Evans en Archer terug in 1968) en 50 voorraden (zie Campbell, Lettau, Malkiel en Xu in 2001). Het is onlangs dat het idee dat er meer aandelen nodig zijn, begonnen te hebben (zie Domian, Louton en Racine in 2006) en pas als u het idee accepteert dat de toename van de kortlopende volatiliteit zinvol is voor de lange termijn investeerders die contant geld betalen voor hun bedrijf en hoeven niet te verkopen op een bepaald tijdstip.

Om een ​​tegenvoorbeeld te geven aan die laatste zin, de miljardaire investeerder Charlie Munger, die graag effecten houdt zonder schuld tegen hen te hebben en gedurende 25 jaar of langer op hen te zitten, stelt dat als een wijs ervaren zakenman of zakenvrouw weet wat hij of zij doet en heeft financiële ervaring die nodig is om risico's te begrijpen en te analyseren, zou hij of zij gerechtvaardigd zijn om zo weinig als drie aandelen te houden als deze aandelen in ongelofelijke niet-gecorreleerde bedrijven waren en niet in hypotheken account. Bijvoorbeeld, Munger gebruikt soms een onderneming zoals The Coca-Cola Company om zijn punt te illustreren. Coke heeft een marktaandeel dat zo indrukwekkend is dat het geld ongeveer 3,5 procent oplevert. 5 procent van alle dranken die mensen op een bepaalde dag op de planeet innemen, met inbegrip van kraanwater, doet zaken in 180 + functionele valuta's, geniet van een opmerkelijke rendement op het kapitaal. zelfs beschikken over veel meer productlijn diversificatie dan de meeste mensen realiseren; e. g. Coca-Cola is niet alleen een frisdrankbedrijf, het is ook een belangrijke leverancier van thee en sinaasappelsap, maar heeft ook groeiende lijnen in andere gebieden, zoals koffie en melk. Munger betoogt dat een bedrijf als Coke een goede keuze kan zijn als - en dit is een grote als - de hypothetische deskundige investeerder met een enorme hoeveelheid ervaring en een aanzienlijke persoonlijke netto-waarde die ver boven het ooit is nemen om zichzelf te ondersteunen, zou de nodige tijd kunnen besteden om betrokken te blijven en actief te zijn bij het bestuderen van de prestaties van het bedrijf met elke kwartaaluitgifte, het behandelen, in zekere zin, alsof het een particuliere familiebedrijf was. In feite heeft hij dit argument ondersteund door erop te wijzen dat de meeste - niet alle maar meest belangrijke fundamenten die werden ondersteund door een grote donatie van de voorraad van de oprichter, beter in de tijd zouden hebben gedaan om de initiële inzet te houden, in plaats van dat belang te diversifiëren door de verkoop van effecten.De kern van Munger's argument komt neer op het feit dat hij van mening is dat het risico kan verminderen, dat hij niet als volatiliteit definieert, maar liever de waarschijnlijkheid van blijvend kapitaalverlies door het begrijpen van de werkelijke operationele risico's van de bedrijven die hij bezit , die onmogelijk kan zijn als u iets van 500 afzonderlijke bedrijven wilt bijhouden. Enkele afsluitende gedachten over het industriële gemiddelde van Dow Jones

Persoonlijk heb ik bijna geen probleem met het Dow Jones Industrial Average, omdat veel mensen lijken omdat ik het voor wat het is - een handig, zij het beperkt, hoe gaat het voor de grote blauwe chipvoorraden in de Verenigde Staten. Terwijl het slechts een fractie van de totale activa heeft die eraan gekoppeld zijn als een indexeringsstrategie, heeft de S & P 500 eigen problemen. Om meer te weten te komen over mijn gedachten over beleggingsfondsen, inclusief hoe het betrekking heeft op het Dow Jones Industrial Average, lees mijn uitgebreide essay,

Investeren in indexfondsen voor beginners: het goede, de slechte en de lelijke investeringen in de index fondsen . De saldo biedt geen belasting, investeringen of financiële diensten en advies. De informatie wordt gepresenteerd zonder rekening te houden met de beleggingsdoelstellingen, risicotolerantie of financiële omstandigheden van een specifieke investeerder en zou wellicht niet geschikt zijn voor alle beleggers. Past performance is niet indicatief voor toekomstige resultaten. Investeren omvat risico inclusief het eventuele verlies van hoofdsom.