Wat is een bail-in en hoe werkt het?

De meeste mensen zijn bekend met reddingsoperaties na de wereldwijde economische crisis, toen veel regeringen werden gedwongen om particuliere instellingen te redden. Maar er is nog een term die steeds vaker voorkomt in de financiële media - een "bail-in". Deze term weerspiegelt een nieuwe aanpak die wordt gebruikt als een alternatief voor reddingsoperaties die niet populair zijn geworden bij burgers over de hele wereld.

In dit artikel bekijken we wat een bail-in is en wat dit betekent voor landen, bedrijven en investeerders, en hoe het verschilt van een bailout.

Bail-ins versus bail-outs

Bail-outs doen zich voor wanneer externe investeerders, zoals een overheid, een lener redden door geld in te spuiten om schuldbetalingen te doen. U. S. belastingplichtigen verstrekten bijvoorbeeld kapitaal aan vele grote Amerikaanse banken tijdens de economische crisis van 2008 om hen te helpen hun schuldbetalingen te voldoen en in bedrijf te blijven, in plaats van te worden geliquideerd aan schuldeisers. Dit hielp de bedrijven te redden van het faillissement, waarbij de belastingbetalers de risico's namen die verband hielden met hun onvermogen om de leningen terug te betalen.

Volgens The Economist, het tijdschrift dat de term 'bail-in' heeft bedacht, treedt er een bail-in op wanneer de crediteuren van de lener worden gedwongen om een ​​deel van de last te dragen door een deel van hun schuld te hebben afgeschreven. Bijvoorbeeld, obligatiehouders in Cyprus banken en spaarders met meer dan 100, 000 euro in hun rekeningen werden gedwongen om een ​​deel van hun bezit af te schrijven. Deze benadering elimineert een deel van het risico voor belastingbetalers door andere schuldeisers te dwingen om te delen in de pijn en het lijden.

Hoewel zowel reddingsoperaties als reddingsoperaties zijn bedoeld om de leningnemende instelling in stand te houden, verschillen de twee verschillende methoden om het doel te bereiken aanzienlijk. Bail-outs zijn bedoeld om schuldeisers blij te houden en de rente laag te houden, terwijl bail-ins ideaal zijn in situaties waar bail-outs politiek moeilijk of onmogelijk zijn, en crediteuren zijn niet happig op het idee van een liquidatie-evenement.

De nieuwe aanpak werd vooral populair tijdens de Europese Sovereign Debt-crisis.

Bail-ins gebruiken om instellingen te redden

De meeste toezichthouders hadden gedacht dat er in 2008 maar twee opties waren voor onrustige instellingen: redding van belastingbetalers of een systematische ineenstorting van het banksysteem. Maar bail-ins werd al snel een aantrekkelijke derde optie om onrustige instellingen van binnenuit te herkapitaliseren, doordat crediteuren ermee instemden hun kortetermijnclaims door te rollen of een reorganisatie door te voeren. Het resultaat is een sterkere financiële instelling die niet schatplichtig is aan overheden of externe beïnvloeders - alleen haar eigen schuldeisers.

Vergelijkbare strategieën zijn in de luchtvaartindustrie gebruikt om ze door faillissementen en andere onrust te laten lopen.In deze scenario's konden de bedrijven de betalingen aan crediteuren verminderen in ruil voor aandelen in het gereorganiseerde bedrijf, waardoor de geldschieters effectief een deel van hun investering konden besparen en de bedrijven konden blijven drijven. Opvallend is dat bail-ins in sommige gevallen een aanvulling kunnen zijn op reddingsoperaties. Met succes binnensluipen schrappen sommige schuldeisers enige financiële spanningen, terwijl het veiligstellen van aanvullende financiering door anderen de situatie helpt door de markt gerust te stellen dat de entiteit solvabel zal blijven.

Maar het risico is altijd dat de bail-in van sommige schuldeisers anderen ervan zal weerhouden mee te doen, omdat ze dezelfde hervormingen moeten doorvoeren.

De toekomst van borgtocht

Het gebruik van bail-ins in de bankencrisis in Cyprus heeft geleid tot bezorgdheid dat de strategie vaker door landen wordt gebruikt bij financiële crises. Politici kunnen immers de netelige politieke problemen vermijden die gepaard gaan met reddingsoperaties van belastingbetalers, terwijl het inperken van de risico's die gepaard gaan met het verhuren van een bankfaillissement leidt tot systemische financiële destabilisatie.

Het risico is natuurlijk dat de obligatiemarkten negatief zullen reageren. Bail-ins die steeds populairder worden, kunnen de risico's voor obligatiehouders vergroten en dus het rendement verhogen dat zij eisen om geld te lenen aan deze instellingen. Deze hogere rentetarieven kunnen aandelen nadelig beïnvloeden en uiteindelijk op de lange termijn duurder uitvallen dan een eenmalige herkapitalisatie door het toekomstige kapitaal veel duurder te maken.

Uiteindelijk zijn veel economen het erover eens dat de wereld in de toekomst waarschijnlijk een combinatie van deze strategieën zal zien. Nu Cyprus een precedent heeft geschapen, hebben andere landen nu een sjabloon voor de acties en een idee van wat er daarna zal gebeuren. De financiële markten blijven echter gespannen omdat de aandelenkoersen in de Cypriotische banken weerspiegeld zijn.

Key Takeaway Points

Bail-ins zijn situaties waarin crediteuren afspreken af ​​te zien van hun kortlopende vorderingen en / of instemmen met een herstructurering die hun posities vermindert.

• Bail-ins begonnen als een beleidsinstrument voor het openbare beleid met Cyprus, dat crediteuren en sommige spaarders dwong een deel van hun bezit te verliezen om de banken in leven te houden.
• Bail-ins zijn minder politiek belastend dan reddingsoperaties, maar kunnen een aantal negatieve neveneffecten hebben op de financiële markten, waaronder hogere rentetarieven.