Financiering ontgrendelen voor een vitale toekomst met minder koolstof

Vooruitlopend op het klimaat in Parijs, is de brandende vraag voor beleidsmakers en investeerders de manier om de miljarden dollars om te buigen die nodig zijn om de weg naar een koolstofarme toekomst te effenen, als we een kans willen verkleinen opwarmen tot 2 graden.

Aanstaande vrijdag, op International Climate Finance Day, zullen 500 van 's werelds leidende financiële professionals afdalen op het hoofdkantoor van UNESCO in Parijs om uit te zoeken hoe kapitaal het best kan worden omgeleid naar wat uiteindelijk een wereldwijde paradigmaverschuiving zou kunnen blijken te zijn.

De overgang zal niet gemakkelijk zijn. Maar verlichte financiers hebben de kans om de bouwstenen te leggen voor een dynamische en krachtige wereldeconomie gebaseerd op technologische innovatie en schone energie.

Die seismische verschuiving zal dwingend kapitaal vergen van starre financieringsstromen. De olifant in de kamer die ik tijdens de bijeenkomst zal toespreken, is dat global finance nog steeds voornamelijk gericht is op "brown" -beleggingen zoals gewoonlijk: kolen-, olie- en gasgebaseerde energiegroei.

De kapitalisatie van de wereldwijde fossiele brandstofsector is volgens gegevens van Bloomberg ten minste 23 keer zo groot als die van de sector duurzame energie. Waarschijnlijk veel meer als we rekening houden met de staatsbedrijven van fossiele brandstoffen en gediversifieerde mijnen. Laten we eerlijk zijn, de overgrote meerderheid van professionals in de financiële markt en de fondsen die zij voor het inzetten verantwoordelijk zijn, zijn nog steeds erg gefocust op de bruine kant van de vergelijking.

Alleen al in 2014 verhoogde de fossiele brandstofindustrie ongeveer 113 miljard dollar in op aandelen gebaseerde financiering, vergeleken met een tiende van die voor alternatieve bronnen en $ 2. 4 miljard van schuldmarkten, bijna 20 keer meer dan voor hernieuwbare energiebronnen, Bloomberg-gegevens tonen.

Dus de schalen worden nog steeds erg getipt ten gunste van normale koolstofintensieve energie.

Dat is het slechte nieuws. De keerzijde is dat er al financiële middelen beschikbaar zijn om een ​​schone energietransitie te financieren. We moeten gewoon het speelveld nivelleren om ze om te leiden. En tijdens de Climate Finance-dag zullen we horen over kritisch en noodzakelijk werk om het risico aan te pakken en de groene, klimaatkant van deze vergelijking belonen.

Dat omvat klimaatbeleid, koolstofprijzen, hernieuwbare ondersteuningsmechanismen, klimaatobligaties en beoordelingssystemen. Dit werk maakt al een verschil. De Wereldbank meldde deze week in een rapport dat landen hun economieën kunnen verplaatsen naar een netto-nulemissietraject tegen een betaalbare prijs, maar dat het werk meteen moet beginnen. Het heeft ook de verwijdering van fossiele brandstofsubsidies aangemoedigd, een struikelblok dat in 2013 $ 548 miljard bereikte. Al deze inspanningen zouden een veel grotere impact moeten hebben bij het opschalen van klimaatfinanciering en dat zouden ze inderdaad doen als we te maken hadden met met een level playing field. We zijn echter niet eens in de buurt, omdat de financiële markten de risicopremie voor investeringen in fossiele brandstoffen te laag inschatten.Dit leidt ertoe dat kapitaalkosten goedkoper zijn voor investeringen in fossiele brandstoffen dan ze zouden moeten zijn.

Als de financiële markten de risicopremie voor fossiele brandstoffen correct schatten, dan zouden al deze inspanningen om de risk-beloningsvergelijking voor groene klimaatfinanciering aan te pakken een veel kleinere barrière hebben dan nu het geval is. Ze konden concurreren op een gelijk speelveld zonder Peter te beroven om Paul te betalen. Dit zou schone en hernieuwbare energie onmiddellijk aantrekkelijker maken voor investeerders; het zou ook het risico van aanzienlijke waardevernietiging van het type vermijden dat we recent hebben gezien met kolenstaven en nutsvoorzieningen.

Er wordt geld gestoken in dure, koolstofarme projecten met fossiele brandstoffen waarvan het onwaarschijnlijk is dat deze een goed rendement opleveren voor investeerders, zoals blijkt uit het gestrande bezittingenwerk van Carbon Tracker. Ons recente rapport 'The U. S. Coal Crash - Evidence for Structural Change' wees uit dat alleen al in de laatste drie jaar een instorting van de prijs ten minste twee dozijn kolenbedrijven in een faillissement heeft gedreven. Bovendien hebben veel Amerikaanse bedrijven 80 procent van hun waarde verloren, waaronder kolenkolos Peabody Energy. Men kan alleen maar vermoeden: is dit een voorbode van dingen die nog moeten komen voor andere fossiele brandstoffenmarkten wereldwijd.

Ik ga zes belangrijke punten aanpakken die cruciaal zijn voor het nivelleren van het speelveld en voor het opschalen van klimaatfinanciering:

Om aandacht te krijgen van de reguliere financiële markten en dus privaat kapitaal is het van cruciaal belang klimaatrisico vertalen in de taal van financiële markten in een vorm die nu relevant is;

Waarom creëert de Carbon Bubble een potentieel risico voor investeerders en financiële stabiliteit? De ongeordende overgang en waarom dit van belang zou zijn voor regeringen;

1. Als je het gaat hebben over het opschalen van klimaatfinanciering de olifant in de kamer: Momenteel is BAU / Brown de focus van 99% van de financiële markten en het kapitaal (momenteel 23 keer die van groen):
2. Hoe gaat het beginnen om het speelveld tussen BAU / Brown investeringen en Green / Climate Investments -i. e. Hoe mobiliseren we private sectorfinanciering om de ordentelijke overgang te financieren?
3. Stap één: Waarom hebben we financiële transparantie en toelichtingen nodig om de markten in staat te stellen de echte premie voor fossiele brandstoffen te ramen?
4. Tot slot, hoe voorkomen we waardevernietiging? Waarom we een "blauwe afdruk" nodig hebben voor een overgang naar een laag koolstofverbruik i. e. een routekaart voor de fossiele brandstofindustrie.