Belastingverlagingen: definitie, typen, effect op economie

Definitie: Belastingverlagingen zijn wijzigingen die het bedrag dat krachtens de wet wordt uitgekeerd verminderen tot overheidsinkomsten. De belastingverlaging is gebaseerd op inkomsten, winst, omzet of bezittingen. Belastingverlagingen komen in veel verschillende vormen voor. Ze zijn een eenmalige korting, een verlaging van het algemene tarief of een belastingvermindering. De meest uitgebreide belastinghervormingsplannen omvatten ze. Zie bijvoorbeeld Fair Tax en Flat Tax voor voorbeelden.

Belastingverlagingen verwijzen ook naar belastingaftrek, achterdeurtjes of tegoeden.

De ontvanger profiteert van een wijziging die de belasting verlaagt. Belastingverlagingen zijn altijd populair, terwijl belastingverhogingen dat niet zijn.

Types

De soorten belastingverlagingen komen overeen met de verschillende soorten belastingen.

Inkomstenbelastingverlagingen verlagen het bedrag dat individuen en gezinnen betalen aan verdiende loon. Dit verhoogt de consumentenbestedingen, die bijna 70% van de economie aandrijven. Zie Componenten van het bbp om te begrijpen waarom.

Vermogensverlagingen belastingverlaging verlagen belastingen op verkoop van activa. Dat geeft investeerders meer geld. Ze stoppen meer geld in bedrijven, door aandelenaankopen, en helpen hen groeien. Het verhoogt ook de prijzen van huizen en andere onroerende goederen, olie, goud en andere activa.

Verlagingen van successierechten of successierechten verlagen het bedrag dat door erfgenamen wordt betaald voor de bezittingen van hun ouders.

Bezuinigingen op bedrijfsbelastingen verlagen winstbelasting. Deze geven bedrijven meer geld om te investeren en werknemers aan te nemen.

• Belastingverlagingen voor kleine bedrijven helpen ondernemers met 50 of minder werknemers. Dat is een geweldige manier om banen toe te voegen, aangezien kleine bedrijven 65% van alle nieuwe banen creëren.
• De vennootschapsbelasting verlaagt de vennootschapsbelasting. Dat geeft hen meer geld om te investeren in hun bedrijf. Dat verhoogt de bestedingen aan orders voor duurzame goederen, inclusief kapitaalgoederen. Het creëert ook banen.
• Loonbelastingverlagingen verlagen de betalingen aan socialezekerheids-, Medicare- en werkloosheidstaksen. Bedrijven en werknemers delen deze kosten, dus een korting op de loonbelasting helpt beide.

Fiscale bezuinigingen door President

Barack Obama stelden de Amerikaanse Herstel- en Reinvestmentwet ($ ARRa) voor $ 787 miljard voor, die in maart 2009 door het Congres werd aangenomen. Het had een belastingverlaging van $ 288 miljard. Het verminderde de inkomstenbelastingen van dat jaar voor individuen met $ 400 per stuk en $ 800 voor gezinnen. Werkgevers verlaagden het bedrag dat werd ingehouden, zodat werknemers het geld meteen konden uitgeven. Omdat het niet erg goed werd gepubliceerd, merkten veel mensen niet eens het verhoogde bedrag van hun salaris.

ARRA verlaagde ook de inkomstenbelasting met het bedrag dat gelijk is aan de omzetbelasting op nieuwe auto-aankopen. Het leverde 17 miljard dollar belastingverlagingen op voor huishoudens die investeerden in hernieuwbare energiebronnen. Het omvatte $ 54 miljard belastingverlagingen voor kleine bedrijven. Hier zijn de ARRA-details.

In 2010 keurde het Congres het $ 858 miljard Obama belastingverlagingsplan goed.Het verminderde de loonheffingen met 2% en voegde 120 miljard dollar toe aan de consumentenbestedingen. Het breidde het collegegeld belastingkrediet. Het zette de uitbreiding van de werkloosheidsuitkering voort tot 2011. Het herstelde de 35% successierechten op landgoederen ter waarde van $ 5 miljoen ($ 10 miljoen gezinnen) om de bezuinigingen te betalen. Het verlaagde $ 55 miljard aan belastingen voor specifieke industrieën.

In 2013 verlengde het Congres de belastingverminderingen voor Obama op inkomsten van minder dan $ 400.000 (of $ 450.000 voor gehuwde paren).

Er was geen vervaldatum. Zie voor meer informatie Fiscal Cliff 2013.

George Bush gebruikte belastingverlagingen om de recessie van 2001 te bestrijden. Er waren drie belastingverlagingen door Bush. De eerste, bekend als EGTRRA, werd in 2001 aangenomen. Het verlaagde de belastingtarieven met drie procentpunten en creëerde een nieuw percentage van 10% bij de laagste inkomens. Het verbrak de huwelijks-, nalatenschap- en schenkingsrechten. Het breidde het Child Tax Credit en het verdiende inkomstenbelastingkrediet uit.

In 2003 keurde het Congres JGTRRA goed om de EGTRRA belastingverlagingen te bespoedigen en investeerders te helpen. Het verlaagde het maximale belastingtarief op langetermijnwinst en dividenden tot 15%.

In 2008 werd de Bush-belastingteruggave naar belastingbetalers gestuurd. Hoewel het duur was om uit te voeren, werkte het omdat mensen wisten dat ze een pauze kregen. Ze dachten dat ze het konden uitgeven. De economie was echter al in een recessie terechtgekomen, dus het heeft de economie niet voldoende gestimuleerd om van koers te veranderen.

Bill Clinton verhoogde het tarief van de inkomstenbelasting vroeg in zijn eerste termijn. Maar in 1997 verlaagde Clinton het vermogenswinstbelastingtarief van 28% naar 20%. Hij hief de vrijstelling van de successierechten op $ 1 miljoen op van $ 600.000. Hij creëerde Roth IRA's waarmee kapitaalstijgingen konden groeien en belastingvrij konden worden opgenomen. Hij verhoogde de limieten voor aftrekbare IRA's. (Bron: The Dangerous Myths About the Bill Clinton Tax Increase, Forbes, 16 juli 2012)

Ronald Reagan verlaagde het tarief van de inkomstenbelasting van 70% naar 28% voor de hoogste niveaus, en op vergelijkbare wijze voor alle andere niveaus van het inkomen. Hij verlaagde het vennootschapsbelastingtarief van 48% naar 34%. Hij was zo'n voorstander van de economie aan de aanbodzijde dat hij soms bekend staat als Reaganomics. Het werkte om de recessie van 1981 te stoppen omdat de belastingen in de "Prohibitive Range" waren, volgens de Laffer Curve. Deze theorie stelt ook dat belastinginkomsten van een sterkere economie elk fonds dat aanvankelijk verloren is gegaan, vervangt.

Richard Nixon heeft geen belasting verlaagd. In plaats daarvan voegde hij 10% importbelasting toe.

Lyndon Johnson heeft de belastingverlagingen van JFK doorgezet. De Senaat keurde op 7 februari 1964 goed. Het verlaagde de hoogste inkomstenbelasting tot 70% van 91% over twee jaar. Het verlaagde de bodemtarief van 20% naar 14%. Het verlaagde de bedrijfstarief tot 48% van 52%.

John F. Kennedy pleitte voor een verlaging van de inkomstenbelasting. Hij wilde het toptarief verlagen van 91% naar 65%. (Bronnen: JFK Presidential Library and Museum, Adres aan de Economische Club van New York, 14 december 1962. US News, The Myth of JFK als een Supply-Side Tax Cutter, 26 januari 2011)

Hoe Tax Cuts stimuleert de economie

Hoe belastingverlagingen de economie beïnvloeden, hangt af van het type belasting dat wordt verlaagd.Belastingverlagingen stimuleren de economie door meer geld in omloop te brengen. Ze verhogen ook het tekort als ze niet worden gecompenseerd door bezuinigingen. Dientengevolge verbeteren belastingverlagingen de economie op de korte termijn, maar drukken ze de economie op de lange termijn onder druk als ze tot een verhoogde federale schuld leiden.

Zodra belastingverlagingen zijn ingevoerd, zijn ze moeilijk in te trekken. Waarom? Een omslag in de belastingverlaging voelt als, en heeft dezelfde impact, als een belastingverhoging. Dat is het geval toen de belastingverlagingen van Bush in 2010 afliepen.