Het afstotingsprobleem

Bill McKibben schreef in 2011 een uitstekend artikel voor Rolling Stone over het baanbrekende werk van het Carbon Tracker Initiative over het potentieel voor onverbrandbare koolstof en dat we allemaal dankbaar moeten zijn voor de aandacht die zijn artikel vestigde.

Als u het stuk van Bill nog niet gelezen hebt, doe het alsjeblieft, en ik was er trots op dat ik hem destijds had geïntroduceerd in ons Carbon Tracker-onderzoek.

Als bestuurslid van het Carbon Tracker Initiative zelf, is het geweldig om te zien dat ons werk geaccepteerd blijft en gezien de recente wetenschappelijke acceptatie van klimaatverandering via de IPCC-bevindingen, kon de noodzaak van een energietransitie door investeringsbeslissingen niet ik ben duidelijker.

Energie is de grootste component van de jaarlijkse CO2-uitstoot die moet worden gewijzigd, vooral aan de consumptiezijde van de vergelijking. Dat gezegd hebbende, de desinvesteringsbeweging van olie is naar mijn mening ernstig misleidend en moet zo snel mogelijk worden heroverwogen.

Het gebruik van olie is immers systemisch.

Olie zit in alles wat we van plastic tot scheepvaart gebruiken om de enige manier om overzee te vliegen mogelijk te maken.

Het afstoten van enkele producentbedrijven is een persoonlijke keuze, en dat is prima (ik heb dat zelf gedaan), maar het veranderen van de energiemix in een duurzamer saldo is veel uitdagender en belangrijker, net als de complicaties waarmee grote beleggers geconfronteerd worden vooral met betrekking tot fiduciaire plicht en het gebruik van benchmarks door middel van passieve, goedkope geïndexeerde investeringen.

Fiduciary Duty roept op voor eigenaren van activa zoals pensioenfondsen, stichtingen en vermogens om voorzichtig en in het belang van hun begunstigden te handelen.

Sommige werkzaamheden zijn begonnen met het veranderen van interpretaties van Fiduciary Duty om multi-generational te worden, zoals CalPERS-constructie van beleggingsovertuigingen.

Er is echter meer werk aan nodig om andere kapitaalpools te volgen en specifieke actie te ondernemen op basis van specifieke richtlijnen, zoals individuele beleggers die vaak beperkte opties hebben in 401 (k) -plannen.

Het zou ook ideaal zijn om een ​​gevoel van systemische fiduciaire plicht te ontwikkelen, dat zou komen vanuit het besef dat het systeem vastzit, en dat sommige interventies nodig zijn van, tegelijkertijd, een meerderheid van investeerders, zoals en een consensus van mondiale beleidsmakers en bedrijven om een ​​energietransitie met opzet te starten.

Amory Lovins en zijn werk aan een energietransitie is een plaats om te beginnen voor scenario's over hoe de energiemix in de loop van de tijd kan veranderen (je zult in deze vorige link zien dat het gebruik van olie niet alleen snel verdwijnt) en een kapitaaltransitie moet volgen.

Deze kapitaaltransitie wordt momenteel belemmerd door het gebruik van indexen of benchmarks.De noodzaak voor investeerders om de kosten te verlagen heeft geleid tot aandelenbeleggingen die investeringen in bedrijven blokkeren die lid zijn van bestaande indices zoals de S & P 500 en MSCI World.

Zowat 1/3 van alle beleggingen is nu passief.

Een beweging kan worden aangemoedigd om passieve investeringen om te zetten in indices die in de loop van de tijd evolueren om het soort energietransitie dat hard nodig is te evenaren.

Zo'n beweging is logischer dan een Desinvestering van Oil-campagne. Olie zal nog tientallen jaren bestaan, maar we kunnen nu beginnen met het verplaatsen van kapitaal en geleidelijk in de loop van de tijd.

Dit zou investeerders beschermen tegen lagere marktprestaties die mogelijk kunnen voortvloeien uit verminderd olieverbruik, koolstofbelastingen en veranderingen in de kostencurve die zullen leiden tot een toenemend gebruik van zonne-energie, enz.

Het Carbon Tracker Initiative vraagt ​​aandacht voor reductie en het elimineren van kapitaaluitgaven voor gebruik door bedrijven die fossiele brandstoffen gebruiken en die waarschijnlijk 'verspilling van kapitaaluitgaven' zullen zijn. "

Gezien het zeer kleine percentage oliemaatschappijen in eigendom van universiteiten (ongeveer 0. 1% van mijn eigen onderzoek), heeft afstoting van olie geen enkel potentieel om de waarde van oliemaatschappijen of het ingezette kapitaal te veranderen, dus waarom vragen dat als een strategie?

Het komt over op velen, waaronder ikzelf, als een oneigenlijk verzoek, en de ESG-sector is al lang geplaagd door veelbelovende en te lage resultaten - het is tijd voor een meer realistische, praktische aanpak.

Andere kwesties komen ook naar voren over de desinvesteringscampagne, zoals het in overweging nemen van de behoeften van de ontwikkelingslanden.

De roep om desinvestering van olie gaat in veel delen van de wereld hol. Niet de hele wereld kan Vermont zijn, zei iemand onlangs, en het is belangrijk om regionale perspectieven te overwegen. We moeten goed nadenken over wat er in elk deel van de wereld nodig is voor een wereldwijde energietransitie om geen financiële ondergang voor landen te veroorzaken. We kunnen ook luisteren naar de oproep van het Climate Bonds Initiative om kapitaal over te dragen via andere activaklassen.

Ook hebben studenten kostbaar weinig tijd en energie te besteden, en zou tijd dus niet het best besteed worden aan het aanmoedigen van een energietransitie?

McKibben maakte onlangs duidelijk dat de verkoop van desinvesteringen uit olie politiek gezien een geest was. Eerlijk genoeg, maar dat is niet waar de Divestment-campagne specifiek om vraagt.

Desinvestering van Coal deed en is logisch.

Het IEA, gedeeltelijk gefinancierd door de energiesector, roept op tot vier stappen om de wereld binnen een veilige temperatuurstijging te houden, en dat zijn: uitstappen van steenkool, oliesubsidies verwijderen, energie-efficiëntie-inspanningen maximaliseren en de methaanemissies van aardgasexploratie. Al deze stappen zijn redelijk en kunnen met maximale inspanning worden gericht, net als inspanningen om andere vormen van koolstofvervuiling zoals zwarte koolstof te minimaliseren.

Wat niet logisch is, is een campagne 'afstoten van olie'.

Het was een slecht overwogen strategie voor een serieus probleem - het gebruik van olie zal op zijn minst een tijdje doorgaan, en die bedrijven kunnen zich wellicht op andere gebieden ontwikkelen of zinvol innoveren.En wie moet contact opnemen met dergelijke bedrijven om het juiste te doen als iedereen gewoon verkoopt? Tal van andere, minder verantwoordelijke eigenaren zouden waarschijnlijk in de plaats komen.

Er is een heroverweging nodig, een die achterloopt op de praktische stappen die nodig zijn om een ​​energietransitie mogelijk te maken om ons binnen de wereldwijde veiligheid te houden van de soorten rampen waarvan wetenschappers hebben voorspeld dat deze zich zullen afspelen over de volgende generatie.

Een campagne zoals 'Jumpstart the Energy Transition' kan effectief zijn, omdat het precies is wat nodig is en er veel invloedspunten kunnen zijn die invloed kunnen hebben.

Studenten zijn energiek en dat is geweldig, maar ze zullen zich waarschijnlijk afgemat voelen als er geen tastbaar resultaat is, maar als ze achter blijven bij wat nodig is op de lange termijn, kunnen ze betrokken blijven. En we zouden moeten vragen om wat we echt nodig hebben. Het is tijd om onze energie en ons denken over te brengen.