Wat is de Bill of Rights van de politie?

De wijzigingen in de grondwet van de Verenigde Staten bevatten verschillende bepalingen die burgers beschermen tegen verschillende inbraken van de overheid. Deze bepalingen hebben de rechtshandhaving door de geschiedenis sterk beïnvloed. De grondwet beschermt met name burgers tegen het feit dat ze zichzelf moeten beschuldigen.

Wat gebeurt er echter als een politieagent degene is die wordt onderzocht? Kan hij gedwongen worden om tegen zichzelf te getuigen?

Volgens de Verenigde Staten en het Hooggerechtshof en de rechtbank van de politieagenten is het antwoord "nee".

Verschillende formulieren, hetzelfde doel

De wet van de wethandhavers van rechten is geen grondwetswijziging. In plaats daarvan bestaat het in verschillende vormen in de Verenigde Staten. In sommige staten is het gecodificeerd in wetten die betrekking hebben op openbare werknemers. In andere is het opgenomen in het beleid van individuele wetshandhavingsinstanties met betrekking tot interne onderzoeken. Toch is het in andere gevallen opgenomen in collectieve arbeidsovereenkomsten. In alle gevallen dient de wetsvoorstel van politieambtenaren om rechtshandhavingsinstanties te helpen zichzelf eerlijk en ethisch te controleren.

Als goede politie het mis heeft

Weinigen zouden beweren dat wetshandhavers een zware taak hebben en dat een dag uit het leven van een politieagent niet voor iedereen is. Het is helaas ook waar dat werken als politieagent niet voor iedereen is en hoewel bureaus zich inspannen om zich aan de hoogste ethische regels van de rechtshandhaving te houden, glippen sommige slechte appels soms door het achtergrondonderzoek en komen ze op de troepenmacht terecht.

Hoewel de meeste politieagenten goede, rechtopstaande en hardwerkende mensen zijn, weten we allemaal dat zelfs goede agenten soms slecht kunnen worden. Daarom heeft de meeste afdelingen een interne afdeling voor onderzoeken, om ervoor te zorgen dat probleemmedewerkers worden geïdentificeerd, gedisciplineerd en, indien nodig, worden verwijderd uit de strijdmacht.

De rechtshandhaving van de politieagent bestaat om ervoor te zorgen dat die onderzoeken eerlijk worden uitgevoerd, waarbij de belangen van zowel de afdeling als de functionaris in kwestie worden behartigd.

Supreme Intervention

Staande uit twee belangrijke zaken van het Amerikaanse Hooggerechtshof, Garrity v. New Jersey en Gardner v. Broderick , de rechtbank van politie, zoals bepleit door de Broederlijke Orde van Politie, biedt basisrichtlijnen die dienen om te zorgen voor eerlijkheid en om ervoor te zorgen dat, tijdens een administratief onderzoek, de fundamentele constitutionele rechten van functionarissen worden beschermd. Beide rechtszaken bevatten beschuldigingen van wangedrag door officieren en werden binnen anderhalf jaar van elkaar beslist.

Garrity v. New Jersey

In het geval van Garrity werden officieren in onderzoek geplaatst voor het repareren van verkeerskaarten.Toen de officieren werden opgeroepen om te worden verhoord, werden ze naar behoren geïnformeerd dat alles wat ze zeiden in een strafprocedure tegen hen kon worden gebruikt. Ze werden ook geïnformeerd dat ze konden weigeren om vragen te beantwoorden waarvan zij dachten dat ze ze konden beschuldigen. Ze werden echter gewaarschuwd dat als ze weigerden om vragen te beantwoorden, ze zouden worden ontslagen van hun baan.

De officieren hebben de gestelde vragen beantwoord en vervolgens vervolgd en veroordeeld voor hun misdaden.

Zij gingen echter in beroep bij de Supreme Court, op grond van het feit dat zij gedeeltelijk waren veroordeeld op basis van hun eigen verklaringen, waarvan zij beweerden dat zij gedwongen dreigden hun baan te verliezen. De rechtbank was het erover eens, en oordeelde dat het dreigen met het afvuren van iemand omdat ze weigerde vragen te beantwoorden, in feite het principe van de vijfde amendementbescherming tegen zelfbeschuldiging schond en dat die uitspraken dus niet ontvankelijk hadden mogen zijn in een strafprocedure.

Gardener v. Broderick

In het geval van Gardener v. Broderick werden officieren onderzocht op omkoping. Tijdens het onderzoek kregen officieren immuniteit tegen vervolging voor hun verklaringen, die ze moesten geven aan een grand jury of zouden worden ontslagen. Ze kregen ook afstand van immuniteit en de instructie dat als ze weigerden af ​​te zien van hun recht op immuniteit, ze zouden worden ontslagen.

Gardner weigerde de verklaring van afstand te ondertekenen, riep zijn vijfde wijzigingsrechten in en werd vervolgens ontslagen van zijn functie. De rechtbank verwierp het ontslag en herhaalde opnieuw dat hij ten onrechte tot getuigenis was gedwongen.

Administratief of crimineel?

In beide gevallen werd erkend dat bureaus soms hun werknemers moesten interviewen en dat zij het recht hadden om hen te dwingen te getuigen in administratieve aangelegenheden. Er werd toen een onderscheid gemaakt tussen administratieve onderzoeken, die betrekking hadden op de uitvoering van het werk, en strafrechtelijk onderzoek, dat betrekking had op beschuldigingen van illegale activiteiten.

Een functionaris kan dan worden gedwongen informatie te verstrekken wanneer het onderzoek beperkt was tot de omvang van zijn taken en ongeacht of deze het beleid en de procedures van het agentschap schonden. Alle informatie verkregen tijdens een dergelijke gedwongen getuigenis, kon echter niet worden gebruikt tegen een officier in een strafrechtelijke procedure.

Billijk recht van politieagenten komt naar voren

Deze beslissingen legden de basis voor wat zou uitgroeien tot de rechten van politieagenten. De rechtenlijst identificeert het belang van het onderscheid tussen administratief en strafrechtelijk onderzoek, en erkent de unieke positie van wetshandhavingsfunctionarissen, zelfs wanneer ze worden onderzocht.

De reputatie van officieren is cruciaal voor hun vermogen om hun werk effectief uit te voeren. Vanwege dit, de rechten van de politie officieren omvat verschillende beveiligingen die ervoor zorgen dat onderzoeken prive en vertrouwelijk blijven totdat ze worden gesloten en discipline wordt beheerd. Ze zorgen er ook voor dat onderzoeken zo worden uitgevoerd dat agenten worden beschermd tegen al te ambitieuze of vooringenomen supervisors.

De wetsvoorstellen van de wetshandhavingsfunctionaris

Hoewel de wetshandhavingsfunctionarissen van de wetshandhavers van staat tot staat verschillen, zijn de meest gebruikelijke bepalingen onder meer: ​​

• Officieren moeten op de hoogte worden gesteld van lopende onderzoeken tegen hen, tenzij zij ze zouden de integriteit van de zaak in gevaar brengen
• Officieren moeten op de hoogte worden gesteld van de uitkomst van het onderzoek en van eventuele aanbevelingen met betrekking tot discipline
• Interviews moeten worden uitgevoerd terwijl de officier dienst heeft wanneer dat praktisch mogelijk is of mogelijk
• op de hoogte zijn van de naam, rang en het bevel van de officier die toezicht houdt op het onderzoek
• Officieren moeten de mogelijkheid hebben om een ​​advocaat of vertegenwoordiger bij zich te hebben tijdens een ondervraging
• Officieren mogen niet worden bedreigd of beloningen in ruil voor hun getuigenis
• Officieren moeten recht hebben op een hoorzitting met betrekking tot de definitieve regeling van het onderzoek, met toegang tot de beschuldigingen en bewijsvoering tegen de em
• Functionarissen moeten de mogelijkheid hebben om geschreven commentaar te geven en deze te hechten aan eventuele ongunstige informatie, zoals klachten en disciplinaire maatregelen, die in hun personeelsdossiers worden geplaatst.
• Officieren mogen niet worden onderworpen aan vergelding voor het uitoefenen van deze rechten

Bad Cops beschermen?

Het is gemakkelijk om te zien hoe deze bepalingen frustrerend kunnen zijn voor interne onderzoekers. Het is ook begrijpelijk hoe de rechtstaat van de functionarissen kan worden misverstaan ​​door leden van het publiek die geloven dat die rechten eenvoudig dienen om slechte officieren op het werk te houden.

Het is echter belangrijk om te onthouden dat, binnen de unieke context van wetshandhaving, de recht van politieambtenaren zich in wezen uitstrekt tot functionarissen die al de rechten genieten van de burgers die zij dienen.

Een fijne lijn lopen

Als het gaat om onderzoeken lopen detectives en onderzoekers een moeilijk evenwicht tussen het bouwen van een grondige en luchtdichte zaak en het handhaven van de rechten van alle betrokkenen. Dit geldt ongeacht of het onderwerp van het onderzoek een politieagent is of niet. De bill of rights van de politieagenten, algemeen bekend als Garrity -rechten, zorgt ervoor dat officieren net zo eerlijk worden behandeld als alle anderen.

Vaak drukken mensen hun bezorgdheid uit over het aangaan van een carrière in de rechtshandhaving omdat ze zich scherp bewust zijn van de moeilijke dingen die officieren moeten doen en van de perceptie dat het gemakkelijk is voor officieren om zondebokken te worden als er iets misgaat. Gelukkig bestaat de rechtshandhaving van de wetshandhavingsfunctionarissen om de kansen te verkleinen dat dit gebeurt.

Doe het goed en u zult het niet mis gaan De banen in de rechtshandhaving zijn gevaarlijk en er zijn onderzoeken die aantonen dat politiewerk gevaarlijk kan zijn voor uw gezondheid. Er zijn nog steeds genoeg redenen om een ​​politieagent te worden, en tal van voordelen en beloningen, zowel tastbaar als ontastbaar, voor het werken in wetshandhaving. Angst om afgesloten te worden onder onderzoek zou je niet moeten onthouden van een baan waar je van houdt. Maak er een punt van om altijd het juiste te doen en de rechtsbescherming van je politieagent zorgt voor de rest.